۸۵٬۸۳۹
ویرایش
زمینه های فکری مخالفان تقریب با شیعه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۲
، ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهم‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'شیعه شناسی' به 'شیعه‌شناسی') |
جز (جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهم‌السلام') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
از مهم‌ترین موضوعات زمینه ساز برای مخالفان تقریب با شیعه، مباحث پیرامون توحید و شرک در عقاید شیعه است. مباحثی همچون [[شفاعت]] ائمه شیعه، [[زیارت قبور]] اولیای الهی، [[سجده بر مهر]] و ... مباحثی است که موجب می‌شود [[اهل سنّت سلفی]] و علمای وهّابی، اختلاف [[اهل سنّت]] و جماعت با شیعه را در [[اصول دین]] اسلام و نه در فروع فقهی آن بدانند. | از مهم‌ترین موضوعات زمینه ساز برای مخالفان تقریب با شیعه، مباحث پیرامون توحید و شرک در عقاید شیعه است. مباحثی همچون [[شفاعت]] ائمه شیعه، [[زیارت قبور]] اولیای الهی، [[سجده بر مهر]] و ... مباحثی است که موجب می‌شود [[اهل سنّت سلفی]] و علمای وهّابی، اختلاف [[اهل سنّت]] و جماعت با شیعه را در [[اصول دین]] اسلام و نه در فروع فقهی آن بدانند. | ||
آنان در همین راستا موضوعاتی همچون [[عصمت]] ائمه | آنان در همین راستا موضوعاتی همچون [[عصمت]] ائمه اطهار«علیهم‌السلام»، [[علم غیب]] [[امامان شیعه]]، مسأله [[توسل]] و زیارت قبور اولیای الهی را از مصادیق غلوّ و شرک دانسته‌اند.<ref>(ر. ک: صداقت ثمرحسینی، شیعه‌شناسی اهل سنت،1391،ج1،ص35)</ref> بنابراین طبق تفسیر نادرستی که اهل سنّت سلفی از این اعتقادات شیعه دارند، روشن است که پیروان مذهب شیعه حداقل اعتقادات لازم برای مسلمانی را ندارند و چگونه می‌توان با کسانی که عقائد انحرافی در حدّ شرک به خدا دارند تقریب داشت؟ | ||
ناگفته نماند که شیعه، موضوعات فوق را بر اساس ادلّه محکم قرآنی و روایی قطعی می‌داند به نحوی که به هیچ عنوان با اصل توحید منافاتی ندارد به عنوان نمونه مسأله [[شفاعت]] و وساطت اولیای الهی به نحوی که شیعه به آن معتقد است ریشه در معارف قرآنی دارد و آیات کریمه قرآن، مؤید این نگاه است <ref>(برای نمونه: ر. ک: یوسف، آیه96 و بقره، آیه 255و نساء، آیه 64) </ref>و در واقع شفاعت اولیاء در طول اراده الهی است و آن بزرگواران به هیچ عنوان مستقلاً و بدون اذن الهی، اراده و قدرتی ندارند و اشکال شرک آن جایی مطرح می‌شود که آن بزرگواران در عرض خداوند متعال عبادت شوند یا مقام وقدرت یا اراده ای مستقل از اراده الهی برای آنها در نظر گرفته شود.<ref>(ر. ک: سبحانی، آئین وهابیت،1385، ص 273-247)</ref> | ناگفته نماند که شیعه، موضوعات فوق را بر اساس ادلّه محکم قرآنی و روایی قطعی می‌داند به نحوی که به هیچ عنوان با اصل توحید منافاتی ندارد به عنوان نمونه مسأله [[شفاعت]] و وساطت اولیای الهی به نحوی که شیعه به آن معتقد است ریشه در معارف قرآنی دارد و آیات کریمه قرآن، مؤید این نگاه است <ref>(برای نمونه: ر. ک: یوسف، آیه96 و بقره، آیه 255و نساء، آیه 64) </ref>و در واقع شفاعت اولیاء در طول اراده الهی است و آن بزرگواران به هیچ عنوان مستقلاً و بدون اذن الهی، اراده و قدرتی ندارند و اشکال شرک آن جایی مطرح می‌شود که آن بزرگواران در عرض خداوند متعال عبادت شوند یا مقام وقدرت یا اراده ای مستقل از اراده الهی برای آنها در نظر گرفته شود.<ref>(ر. ک: سبحانی، آئین وهابیت،1385، ص 273-247)</ref> | ||
برخی از این اشکالاتی که نسبت به شیعه گرفته می‌شود به خود صاحبان اشکال نیز به نحو مشترک وارد است به عنوان نمونه شیعه، عصمت ائمه | برخی از این اشکالاتی که نسبت به شیعه گرفته می‌شود به خود صاحبان اشکال نیز به نحو مشترک وارد است به عنوان نمونه شیعه، عصمت ائمه اطهار«علیهم‌السلام» را بنابر ادلّه محکم قرآنی و روایی قطعی می‌داند، متقابلاً مشهور علمای اهل سنّت نیز عدالت را برای همه [[صحابه]] نبیّ اکرم قطعی و به عنوان یک پیش فرض غیرقابل خدشه تلقی کرده و ارکان حدیث و فقه اهل سنّت را بر پایه | ||
همین پیش فرض بنا ساخته-اند<ref>(ر. ک:عسقلانی،1415ق، الإصابة فی تمییز الصحابة، ج1،ص 22)</ref> | همین پیش فرض بنا ساخته-اند<ref>(ر. ک:عسقلانی،1415ق، الإصابة فی تمییز الصحابة، ج1،ص 22)</ref> | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
منشأ این تهمت ها مغالطه بین مفهوم قرآنی اسلام و ایمان است. کسی که شهادتین را بگوید و با زبان اقرار به توحید و نبوت حضرت رسول اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم»داشته باشد از نگاه قرآن وفرهنگ امامان شیعه مسلمان بوده، خون او محترم، ذبیحه اش پاک و حلال، نکاح با او صحیح و تمام احکام مسلمانی بر او بار می‌شود اما ایمان طبق صریح آیه قرآن مفهومی فراتر از اقرار به زبان است<ref>(عطّار، قیس بهجت، کتاب و عتاب، ج1، ص114) </ref> | منشأ این تهمت ها مغالطه بین مفهوم قرآنی اسلام و ایمان است. کسی که شهادتین را بگوید و با زبان اقرار به توحید و نبوت حضرت رسول اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم»داشته باشد از نگاه قرآن وفرهنگ امامان شیعه مسلمان بوده، خون او محترم، ذبیحه اش پاک و حلال، نکاح با او صحیح و تمام احکام مسلمانی بر او بار می‌شود اما ایمان طبق صریح آیه قرآن مفهومی فراتر از اقرار به زبان است<ref>(عطّار، قیس بهجت، کتاب و عتاب، ج1، ص114) </ref> | ||
یکی از لوازم کمال ایمان طبق اعتقاد شیعه اعتقاد به [[امامت]] و ولایت امامان [[اهل بیت]] | یکی از لوازم کمال ایمان طبق اعتقاد شیعه اعتقاد به [[امامت]] و ولایت امامان [[اهل بیت]] «علیهم‌السلام» است زیرا اعتقاد به امامت اهل بیت در ردیف اعتقاد و ایمان به نبوّت و آن چیزی است که پیامبر اکرم «صلّی الله علیه و آله» به آن خبر داده و تصدیق به تمام آنچه نبیّ مکرم اسلام آورده است از لوازم ایمان شمرده می‌شود.<ref>(محمّد، آیه3)</ref> | ||
نکته قابل توجه این است که لزوم ایمان به ولایت ائمه | نکته قابل توجه این است که لزوم ایمان به ولایت ائمه «علیهم‌السلام» در نگاه شیعه هیچگاه بدین معنا نیست که منکر ولایت امامان معصوم از دایره اسلام خارج شده و کافر است. | ||
چگونه می‌توان کفر را به اکثر صحابه رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» نسبت داد درحالی که کتب رجالی شیعه پر است از ذکر نام بسیاری از صحابه مخلص رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» که اهل ایمان بوده و انحرافی نداشتند | چگونه می‌توان کفر را به اکثر صحابه رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» نسبت داد درحالی که کتب رجالی شیعه پر است از ذکر نام بسیاری از صحابه مخلص رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» که اهل ایمان بوده و انحرافی نداشتند | ||
مرحوم [[علامه امینی]] در جلد نهم [[الغدیر]] فهرست اسامی 145 تن از صحابی رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» که 35 تن از آنان اصحاب [[جنگ بدر]] بودند را آورده است که در [[جنگ صفین]] حضور داشته‌اند.<ref>(امینی، الغدیر، ج9، ص368-362)</ref> | مرحوم [[علامه امینی]] در جلد نهم [[الغدیر]] فهرست اسامی 145 تن از صحابی رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» که 35 تن از آنان اصحاب [[جنگ بدر]] بودند را آورده است که در [[جنگ صفین]] حضور داشته‌اند.<ref>(امینی، الغدیر، ج9، ص368-362)</ref> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
از نگاه شیعه، عقد [[متعه]] نوعی زوجیت شرعی است که علاوه بر تجویز آن در قرآن کریم، سنّـت مسلّم پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» بر جریان و حلیّت آن بوده<ref>(طوسی، الخلاف ،ج4،ص340) </ref> و تا زمان خلیفه دوم [[عمربن خطاب]] به آن عمل می شده است. | از نگاه شیعه، عقد [[متعه]] نوعی زوجیت شرعی است که علاوه بر تجویز آن در قرآن کریم، سنّـت مسلّم پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» بر جریان و حلیّت آن بوده<ref>(طوسی، الخلاف ،ج4،ص340) </ref> و تا زمان خلیفه دوم [[عمربن خطاب]] به آن عمل می شده است. | ||
بر مشروعیت عقد متعه، روایات فراوانی از طریق اهل بیت پیامبر | بر مشروعیت عقد متعه، روایات فراوانی از طریق اهل بیت پیامبر «علیهم‌السلام» در کتب شیعه نقل شده<ref>(برای نمونه:صدوق، من لایحضره الفقیه، ج3،ص 467-459و طوسی، الاستبصار فیما اختلف من الاخبار، ج3،ص142-141و کلینی، الکافی، ج5ص45-448)</ref> و حتی بر مشروعیت و رواج آن در زمان رسول خدا «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» نیز روایات متعدّدی در کتب اهل سنت موجود است.<ref>(ر. ک: طباطبایی، المیزان فی تفسیرالقرآن، ج4، ص298-289 و طوسی، الخلاف، ج4،ص340)</ref> | ||
[[مسلم]] در صحیح خود چند روایت مبنی بر این که نکاح متعه در زمان رسول خدا«صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» حلال بوده نقل می‌کند از جمله روایتی را از ابی نضرة آورده است که می‌گوید: | [[مسلم]] در صحیح خود چند روایت مبنی بر این که نکاح متعه در زمان رسول خدا«صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» حلال بوده نقل می‌کند از جمله روایتی را از ابی نضرة آورده است که می‌گوید: | ||