confirmed، مدیران
۳۳٬۰۶۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:مفاهیم اسلامی' به 'رده:مفاهیم و اصطلاحات اسلامی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
'''سجده''' در لغت به معنای تذلٌل و خوار شدن آمده است و در اصطلاح فقهی گذاشتن پیشانی بر زمین را سجده می‌گویند. در [[روایات]] زیادی سجده به عنوان بهترین حالت انسان معرفی شده است. سجود در لغت به معنای فروتنی، افتادگی و … آمده است. در شرع مقدس به معنای نهادن مقداری از پیشانی بر زمین یا غیر آن در حالی که چیزی بین پیشانی و چیزی که بر آن سجده می‌شود، حایل و فاصله نباشد. | '''سجده''' در لغت به معنای تذلٌل و خوار شدن آمده است و در اصطلاح فقهی گذاشتن پیشانی بر زمین را سجده می‌گویند. در [[روایات]] زیادی سجده به عنوان بهترین حالت انسان معرفی شده است. سجود در لغت به معنای فروتنی، افتادگی و … آمده است. در شرع مقدس به معنای نهادن مقداری از پیشانی بر زمین یا غیر آن در حالی که چیزی بین پیشانی و چیزی که بر آن سجده می‌شود، حایل و فاصله نباشد. | ||
در [[فقه]] [[شیعه]] سجده در [[نماز]] تنها بر زمین و روییدنی‌های آن صحیح است؛ ولی [[ | در [[فقه]] [[شیعه]] سجده در [[نماز]] تنها بر زمین و روییدنی‌های آن صحیح است؛ ولی [[اهل‌سنت]] سجده بر فرش و مانند آن را نیز جایز شمرده‌اند. به باور همه [[مسلمانان]] سجده برای غیر خدا [[حرام]] است. | ||
== سجده در لغت و اصطلاح == | == سجده در لغت و اصطلاح == | ||
«سَجدَه» اسم مصدر «سجَدَ» و مصدر آن «سجود» می‌باشد و آن در لغت به معنی خضوع و تذلّل است و در شرع عبارتست از پیشانی به خاک نهادن به منظور تعظیم پروردگار. | «سَجدَه» اسم مصدر «سجَدَ» و مصدر آن «سجود» می‌باشد و آن در لغت به معنی خضوع و تذلّل است و در شرع عبارتست از پیشانی به خاک نهادن به منظور تعظیم پروردگار. | ||
سجده به قصد عبادت و پرستش مسجود خاص خداوند است و سجده به غیرخدا [[کفر]] است، اما به قصد تکریم و تعظیمِ صرف به غیرخدا نیز روا باشد؛ چنان که در [[قرآن]] در مورد [[حضرت آدم(ع)|حضرت آدم (علیه‌السلام)]] {{متن قرآن|«وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ | سجده به قصد عبادت و پرستش مسجود خاص خداوند است و سجده به غیرخدا [[کفر]] است، اما به قصد تکریم و تعظیمِ صرف به غیرخدا نیز روا باشد؛ چنان که در [[قرآن]] در مورد [[حضرت آدم(ع)|حضرت آدم (علیه‌السلام)]] {{متن قرآن|«وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ |سوره = بقره |آیه = ۳۴}} و نیز در مورد [[حضرت یعقوب]] و [[حضرت یوسف]] علیهماالسلام {{متن قرآن|«وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا |سوره = یوسف |آیه = ۱۰۰}} آمده است. | ||
سجده را نزد [[خداوند]] مکانتی عظیم و شأنی والا است و در شأن آن همین بس که خداوند خطاب به بنده‌اش می‌فرماید: «سجده کن و به من نزدیک آی<ref>سوره علق: ۱۹</ref>». | سجده را نزد [[خداوند]] مکانتی عظیم و شأنی والا است و در شأن آن همین بس که خداوند خطاب به بنده‌اش می‌فرماید: «سجده کن و به من نزدیک آی<ref>سوره علق: ۱۹</ref>». | ||