confirmed، مدیران
۳۲٬۹۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:سوره اعراف.jpg|بی‌قاب|چپ]] | |||
'''سوره اعراف''' هفتمین سوره و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای [[اصحاب اعراف]] در [[روز قیامت]] بدین نام خوانده شده است. سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و [[معاد]]، اثبات [[توحید]]، دادگاه [[رستاخیز]]، مبارزه با [[شرک]]، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی [[ایمان]] در [[مسلمانان]] دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در [[عالم ذر]] اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون [[نوح]]، [[لوط]] و [[شعیب]] می‌پردازد. در این سوره داستان [[سجده]] نکردن [[شیطان]] در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به [[آیه سخره]] و آیه ۱۷۲ معروف به [[آیه میثاق]] از آیات نامدار سوره اعراف است. | '''سوره اعراف''' هفتمین سوره و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای [[اصحاب اعراف]] در [[روز قیامت]] بدین نام خوانده شده است. سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و [[معاد]]، اثبات [[توحید]]، دادگاه [[رستاخیز]]، مبارزه با [[شرک]]، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی [[ایمان]] در [[مسلمانان]] دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در [[عالم ذر]] اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون [[نوح]]، [[لوط]] و [[شعیب]] می‌پردازد. در این سوره داستان [[سجده]] نکردن [[شیطان]] در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به [[آیه سخره]] و آیه ۱۷۲ معروف به [[آیه میثاق]] از آیات نامدار سوره اعراف است. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
# میقات؛ | # میقات؛ | ||
# میثاق<ref>بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | # میثاق<ref>بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | ||
== علت نام‌گذاری == | == علت نام‌گذاری == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۲: | ||
[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت [[انسان]]، داستان آفرینش [[آدم]] را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمان‌هایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی‌شمرد. | [[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت [[انسان]]، داستان آفرینش [[آدم]] را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمان‌هایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی‌شمرد. | ||
سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر [[توحيد|توحید]] و [[عدالت]] و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و [[ | سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر [[توحيد|توحید]] و [[عدالت]] و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و [[پیامبران|انبیای]] گذشته مانند نوح و لوط و [[حضرت شعیب|شعیب]] را بیان کرده و با سرگذشت مشروح [[بنی اسرائيل|بنی اسرائیل]] و مبارزه [[موسی|موسی]] با [[فرعون]] پایان می‌دهد. و در آخر سوره بار دیگر به مساله مبدء و معاد باز می‌گردد و انجام و آغاز را بدین‌وسیله تکمیل می‌کند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>. | ||
== فضائل، خواص و ثواب قرائت == | == فضائل، خواص و ثواب قرائت == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
== محل و زمان نزول == | == محل و زمان نزول == | ||
* سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و | * سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و ضحاک روایت شده است که این سوره مکی است، بجز آیه‌های {{متن قرآن |وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ... بِما کانُوا یَفْسُقُونَ |سوره = اعراف |آیه = 163 تا 165 }} که در [[مدينه|مدینه]] نازل شده‌اند <ref>همان.</ref>. | ||
* تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول ص 20.</ref>. | * تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول ص 20.</ref>. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۶: | ||
== ویژگی == | == ویژگی == | ||
سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول [[سعيد بن جبير|سعید بن جبیر]] می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فی تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref> | سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول [[سعيد بن جبير|سعید بن جبیر]] می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فی تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref> | ||
روایت از [[رسول خدا]] نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و [[سوره‌های مئين|سوره‌های مئین]] را به جای [[انجيل|انجیل]] و [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مثانی]] را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | روایت از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و [[سوره‌های مئين|سوره‌های مئین]] را به جای [[انجيل|انجیل]] و [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مثانی]] را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | ||
سوره اعراف اولین سوره بلند [[قرآن|قرآن کریم]] در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند. | سوره اعراف اولین سوره بلند [[قرآن|قرآن کریم]] در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۵: | ||
آخرین آیه این سوره (آیه 206) [[سجده]] تلاوت دارد. | آخرین آیه این سوره (آیه 206) [[سجده]] تلاوت دارد. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||