شهاب الدین عمر سهروردی

شهاب‌الدین أبوحفص عمر السهروردی البغدادی (539 هـ— 1 محرم 632 هـ) یکی از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته در قرن هفتم هجری، مؤسس فرقه صوفیانه سهروردی[۱]، صاحب کتاب «عوارف المعارف» است. ذهبی او را «شیخ، امام، عالم، الگو، زاهد، عالم، محدث، شیخ الاسلام، از موحدین صوفیان» توصیف کرده است. شهاب‌الدین در زمان خود در علم حق، شیخ بود و در تربیت حواریون و در مناجات و دعا برای خلق و ابتهال پیشوا و زبانزد بود.

مزار سهروردی در بغداد در سال 1924 میلادی
نام شهاب‌الدین أبو حفص عمرالسهروردی البغدادی
نام‎های دیگر شیخ اشراق
درگذشت 594ق

نسب

هو شهاب‌الدین أبو حفص وأبو عبدالله عمر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله - وهو عمویه - بن سعد بن حسین بن القاسم بن النضر بن القاسم بن محمد بن عبدالله ابن عبدالرحمن بن القاسم بن محمد بن أبی‌بکر الصدیق القرشی التیمی البکری السهروردی الصوفی البغدادی[۲].

تولد و تحصیل

او در رجب سال 539 هجری قمری متولد شد و از سهرورد با عمویش اباالنجیب همراه شد و از او پیروی کرد و فقه و وعظ و عرفان را از او فراگرفت. مصاحبت اندکی با عبدالقادر گیلانی داشت، در بصره از ابومحمد بن عبد، هبت الله بن احمد شبلی، ابوالفتح بن البتی، خزایفه بن الحطره، ابوالفتوح الطایی، ابوزرعه مقدسی، معمر بن الفاخر و احمد بن مقرب و یحیی بن ثابت استفاده کرد. شاگردان او به عنوان مبلغین اسلام در مسیر تصوف القادری السهروردی در سراسر جهان، شرق و غرب، به ویژه سرزمین هند پراکنده شدند[۳].

وفات

شهاب‌الدین در شب اول سال 632 هجری قمری / 1234 م در بغداد وفات یافت و در مقبره الوردیة به خاک سپرده شد و بر مزار او گنبدی مخروطی شکل به سبک گنبدهای سلجوقی ساخته شد. مسجد بزرگی در کنار آن به نام او نامگذاری شد که مسجد شیخ عمرالسهروردی معروف است[۴].

پانویس

  1. السهروردی
  2. شهاب‌الدین عمرالسهروردی
  3. سیر وطیر : التنظیر، حیاة الجماعة، وبنى المؤسسة فی تصوف أبی حفص عمرالسهروردی ، للدکتورة عرین شوکت سلامة فدسی ،2014، ص 23
  4. منارة السهروردی ببغداد مهددة بالسقوط