فقه مقارن، به مثابه رویکردی برای تقریب: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

فقه مقارن که فقه تطبیقی نیز نامیده شده بر گونه‌ای از عرضه فقه اطلاق می‌شود که به گردآوری آراء و نظرات و فتاوای عالمان اسلامی مذاهب مختلف در مسائل فرعی فقهی در کنار هم می‌پردازد. این گردآوری اقوال و نظرات فقهی، گاه، بدون موازنه و داوری بین نظریات مختلف فقهی از حیث دلیل و مدرک بوده که اصطلاح فقه مقارن در عصر حاضر عمدتاً به این معنا بکار می‌رود<ref>ر. ک: جناتی، کیهان اندیشه، شماره 59، ص 35</ref> و گاه در کنار جمع آوری اقوال و آراء فقهای مذاهب مختلف، به ارائه دلیل هریک از اقوال وبررسی و موازنه آنها نیز پرداخته شده است که از این نوع دوّم در گذشته به «علم الخلاف» یا «الخلافیات» تعبیر می‌شده است.<ref>ر. ک: حکیم، الاصول العامة للفقه المقارن، ج1،ص13.</ref>  

== تبیین رویکرد فقه مقارن ==

«من خودم اثر اقدامات مثبت را در رفع سوءتفاهم دیدم. شیخ عطیة سالم، استاد دانشگاه اسلامى مدینه، از شیعه فقط دو کتاب خوانده بود: اصل الشیعة‏ و مختصر النافع‏، و در مورد سجده بر مهر اعتراف مى‏کرد که شیعه کار خلافى نمی‌کند.»<ref>مرتضی مطهری، مجموعه آثار؛ ج‏25؛ ص91</ref>  

== طرفداران این رویکرد ==

در فقه امامیه بسیاری از فقهای بزرگ از قدماء و متأخرین از روش فقه مقارن چه در تألیف و چه در تدریس استفاده کرده اند. شیخ مفید(ره) نخستین کسی است که در بین فقهای شیعه برای نوشتن کتاب «الاعلام بما اتّفقت الامامیة من الاحکام» در این علم قلم به دست گرفت<ref>ر. ک: شیخ مفید، الاعلام بما اتّفقت الامامیة من الاحکام، ج1،ص16</ref> پس از او شاگردش سید مرتضی (ره) با نوشتن دو کتاب «الانتصار» و «ناصریات» راه استاد خویش را ادامه داد.

ایشان در کتاب «الانتصار»در پی آن بود که تهمت بی سند بودن فتاوای علمای شیعه را برطرف کند و روشن سازد که موارد زیادی از فتاوای فقهای شیعه مطابق با فتاوای عالمان اهل سنّت است و در مواردی که فتاوای خاص و مخالف علمای اهل سنّت درفقه شیعه وجود دارد مستندی از اجماع، آیات قرآن، سنّت نبوی و یا روایات اهل بیت «علیهم السلام» برای این فتاوا وجود دارد.<ref>ر. ک: مهریزی، مهدی، مجله نقد ونظر، شماره 1، ص276</ref>  

برخی از علمای بزرگ شیعه همچون مرحوم محمّدبن مکّی عاملی معروف به شهید اول، نه تنها با فقه مقارن آشنایی داشتند بلکه از علمای مذاهب گوناگون اجازه نقل روایت داشتند.<ref>ر. ک: امین عاملی ،اعیان الشیعة، ج10،ص61</ref>  

مرحوم زین الدّین عاملی معروف به شهید ثانی نیز در بعلبک لبنان مدرسه فقه مذاهب اسلامی را تأسیس کرد و با جا انداختن ضرورت یادگیری فقه مذاهب مختلف در جهان اسلام، موجب روی آوردن پژوهندگان این گونه مباحث به مدرسه مذکور گردید. ایشان با تسلّط فراوانی که نسبت به فتاوای تمامی مذاهب معروف اسلامی‌داشت افزون بر تدریس کتاب‌های مذاهب مختلف در آن مدرسه مرجعی قابل اطمینان نیز جهت اخذ فتاوای مذاهب گوناگون برای پیروان آنها محسوب می‌شد.<ref>ر. ک: جناتی، محمد ابراهیم، کیهان اندیشه، شماره 59، ص 48</ref>  

علمای اهل سنّت نیز با نگاه فقه مقارن به تألیفات زیادی دست زده اندکه به عنوان نمونه می‌توان از کتاب «الحجة علی اهل المدینة» تألیف محمد بن الحسن الشیبانی(م189ق)، «اختلاف العلماء» تألیف محمد بن نصر المروزی(م294ق)، «اختلاف الفقهاء» تألیف محمدبن جریرالطبری(م310ق)، «بدایة المجتهد و نهایة المقتصد» تألیف ابن رشد القرطبی(م 595ق) و «الذخیرة» تألیف شهاب‌الدین احمدبن ادریس القرافی(م 684ق) نام برد. لکن اغلب قریب به اتفاق مؤلفین این آثار، نظرات فقهای امامیه را در این کتب ذکر نکرده و تنها به ذکر اقوال فقهای اهل سنّـت از مذاهب گوناگون بسنده کرده اند.<ref>ر. ک: جناتی، کیهان اندیشه، شماره 59، ص 43-42</ref>

== مبانی این رویکرد ==

یکی از مبانی تقریب با رویکرد تبیین مشترکات از طریق فقه مقارن را می‌توان آیه شریفه: «فبشّر عباد الذین یستمعون القول فیتّبعون أحسنه»<ref>زمر، آیه 17و 18</ref> به شمار آورد. بر اساس این آیه، کسانی که استدلالهای مختلف را می‌شنوند و بهترین را برمی گزینند مورد بشارت خداوند قرار گرفته اند. بنابراین باید فضایی برای عرضه اقوال مختلف وجود داشته باشد تا انتخاب بهترین میسور باشد.

== پانویس‌ها ==

[[رده:مقالات]]

[[رده:فقه مقارن]]

[[رده:تقریب]]