محمد امین کردی: تفاوت میان نسخه‌ها

او چند سال را با شیخ عمر گذرانید و سپس در طریقت نقشبندیه اجازۀ ارشاد گرفت <ref>کردی،همان،ص۴ـ۷؛ د. اسلام، ذیل مادّه</ref>. همچنین با اجازۀ شیخ خویش به سیاحت و زیارت قبور صالحان پرداخت و در این مدت تجربیات غریبی کرد <ref>رجوع کنید به کردی، همان، ص۸؛ د. اسلام، ذیل مادّه</ref>؛ از جمله سالهای بسیاری را که در [[مکه]] و [[مدینه]] سپری کرد، توأم با مکاشفات و تجربه‌های عمیق عرفانی بود، به گونه‌ای که وی حال خود را مشابه حال [[ابن عربی|ابن‌عربی]]  در زمان تألیف فتوحات مکیه وصف کرده است <ref>د. اسلام، ذیل مادّه؛ نیز رجوع کنید به کردی،همان، ص۸-۱۲</ref>.

کردی به علم [[حدیث]] و تفسیر علاقۀ بسیار داشت و تا سالهای پایانی عمرش در مجلس درس [[سلیم البشری|سلیم بشری]] در الأزهر حاضر می شد و پس از فراگیری تفسیر و حدیث و [[فقه]] [[شافعی]] از وی، در بولاق به تدریس حدیث و فقه و [[کلام]] پرداخت<ref>کردی، همان، ص۱۳ـ۱۴</ref>. کردی که تا آن زمان گرایش عرفانی خود را پنهان کرده بود، به سبب اشارتی که در خواب از شیخ عمر دید، به‌ ترویج تعالیم خالدیۀ نقشبندیه پرداخت و با سفرهای بسیار توانست بسیاری از اهالی قاهره و روستاهای شمال مصر را به طریقت خویش درآورد و حتی مخالفت پیروان طریقتهای دیگر و هواداران [[سلفی|جنبش سلفی]]، مانع از افزایش مریدان وی نشد <ref>کردی، همان، ص۱۴ـ۱۵؛ د. اسلام، ذیل مادّه؛ وایزمن، ص۱۰۰</ref>.

کردی آثار متعددی در فقه و حدیث و [[تفسیر]] و [[عرفان]] دارد که برخی از مهمترین آنها عبارت‌اند از:

وی به سبب علاقه به تعلیم [[قرآن]]، رساله‌ای در علم تجوید قرآن و آداب تلاوت تصنیف کرده که به چاپ نرسیده است <ref>کردی، همان، ص۱۶؛ برای دیگر آثار وی، رجوع کنید به سرکیس، ج۲، ستونهای۱۵۵۴ و ۱۵۵۵؛ زرکلی،ج۶،ص۴۳</ref>.

=پانویس=