۸۵٬۷۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مذهب شیعه'''، یکی از دو مذهب بزرگ [[دین]] [[اسلام]] است. برپایه مذهب | '''مذهب شیعه'''، یکی از دو مذهب بزرگ [[دین]] [[اسلام]] است. برپایه مذهب شیعه [[پیامبر اسلام]](ص) به‌فرمان [[خداوند]]، [[حضرت علی]](ع) را به جانشینی بلافصل خود برگزیده است. [[امامت]] از اصول اعتقادی شیعیان و وجه تمایز آنان با [[اهل‌سنت]] است. طبق این اصل [[امام]] را خداوند تعیین و به‌واسطه پیامبر به مردم معرفی می‌کند. | ||
همه شیعیان به‌جز [[زیدیه]] | همه شیعیان به‌جز [[زیدیه]] امام را [[معصوم]] می‌دانند و بر این باورند که آخرین امام [[مهدی موعود]] است که در غیبت به‌سر می‌برد و روزی برای برقراری [[عدالت]] در جهان [[قیام]] خواهد کرد. | ||
برخی دیگر از باورهای کلامیِ متمایز شیعه عبارت‌است از: [[حسن و قبح عقلی]]، تنزیه [[صفات خدا]]، اَمرٌ بَینَ الاَمرَین، عدم عدالت [[صحابه]]، [[تقیه]]، [[توسل]] و [[شفاعت]]. برخی از فرقه‌های شیعه در شماری از این باورها دیدگاه دیگری دارند. | برخی دیگر از باورهای کلامیِ متمایز شیعه عبارت‌است از: [[حسن و قبح عقلی]]، تنزیه [[صفات خدا]]، اَمرٌ بَینَ الاَمرَین، عدم عدالت [[صحابه]]، [[تقیه]]، [[توسل]] و [[شفاعت]]. برخی از فرقه‌های شیعه در شماری از این باورها دیدگاه دیگری دارند. | ||
در مذهب شیعه همچون مذهب اهل‌سنت منابع استنباط احکام فقهی [[قرآن]]، [[سنت]]، [[عقل]] و [[اجماع]] است. البته برخلاف | در مذهب شیعه همچون مذهب اهل‌سنت منابع استنباط احکام فقهی [[قرآن]]، [[سنت]]، [[عقل]] و [[اجماع]] است. البته برخلاف اهل‌سنت علاوه‌بر سنت پیامبر سنت امامان یعنی رفتار و گفتارشان نیز حجت است. | ||
=معنای لغوی= | =معنای لغوی= | ||
شیعه در | شیعه در لغت پیروان و یاوران یک شخص است و جمع آن «شِیَع» و «اشیاع» است و گفته می‌شود: از او پیروی کرد همچنان که گفته می‌شود: با او موالات و همبستگى نمود. <ref>. لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸، واژه «تشیّع».</ref><br>ابن فارس گفته است: شیعه دو معنای ریشه‌ای دارد، یکی بر یاری دلالت دارد و دیگری بر پخش و گسترش. اینکه می‌گویند فلانی وقتی بیرون رفت، دیگری او را مشایعت کرد، از معنای اوّل است. <ref>مقاییس اللغه، ج۳، ص۲۳۵، واژه «شیع»</ref>.<br>شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر؛ ابن منظور در لسان العرب می‌گوید: «الشیعه القوم الذین تجتمعوا علی امر، و کل قوم اجتمعوا علی أمر فهم شیعه. <ref>( ابن منظور، لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸. طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۷)</ref> | ||
=معنای اصطلاحی= | =معنای اصطلاحی= | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
=واژه شیعه در قرآن کریم= | =واژه شیعه در قرآن کریم= | ||
در [[قرآن|قرآن كریم]]، شیعه به معنای پیرو پیامبران و شخصیت‌های بزرگ به‌کار رفته است. خداوند در داستان موسی علیه‌السلام می‌فرماید: آنکه از پیروان او بود، بر ضدّ آنکه از دشمنانش بود از او یاری خواست: {فَاسْتَغاثَهُ الَّذِی مِنْ شِیعَتِهِ عَلَی الَّذِی مِنْ عَدُوِّهِ}<ref>.قصص: 15.</ref> نیز می‌فرماید: و از جمله پیروان او ابراهیم است كه با قلبی سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد {وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لاَِبْراهِیمَ...}. <ref>صافات: 84 ـ 83.</ref> شیع در آیه{مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَ كانُوا شِیَعاً}.<ref>روم: 32.</ref> جمع" شیعه" و به معناى فرقه ای است كه در پیروى سنت و مذهبى متفق باشند <ref>(ترجمه تفسير الميزان ج12 195)</ref> | در [[قرآن|قرآن كریم]]، شیعه به معنای پیرو پیامبران و شخصیت‌های بزرگ به‌کار رفته است. خداوند در داستان موسی علیه‌السلام می‌فرماید: آنکه از پیروان او بود، بر ضدّ آنکه از دشمنانش بود از او یاری خواست: {فَاسْتَغاثَهُ الَّذِی مِنْ شِیعَتِهِ عَلَی الَّذِی مِنْ عَدُوِّهِ}<ref>.قصص: 15.</ref> نیز می‌فرماید: و از جمله پیروان او ابراهیم است كه با قلبی سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد {وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لاَِبْراهِیمَ...}. <ref>صافات: 84 ـ 83.</ref> شیع در آیه{مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَ كانُوا شِیَعاً}.<ref>روم: 32.</ref> جمع" شیعه" و به معناى فرقه ای است كه در پیروى سنت و مذهبى متفق باشند <ref>(ترجمه تفسير الميزان ج12 195)</ref> | ||
=فرقه های شیعه= | =فرقه های شیعه= | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
=فرق شیعه= | =فرق شیعه= | ||
چون مکتب شیعه در طول دو قرن و نیم امامت را به طور کامل درک نمود به ناچار حوادث و بحرانهائی بخصوص در مورد امامت و مهدویت بر شیعه وارد شد. به همین دلیل با انحراف افرادی از شیعه امامیه، فرق شیعی منحرفی بوجود آمدند که عمده این فرق عبارتند از: کیسانی، زیدی، اسماعیلی، فطحی و واقفی . به هرحال این فرق، منحرف از عقاید شیعه حقه هستند و حتی با روند تکاملی این فرق، لفظ شیعه بر ایشان اطلاق نمی‌شود و برای استعمال این لفظ حتما باید به مکتب خویش اضافه شوند؛ مانند شیعه اسماعیلی و شیعه زیدی و بقیه فرق منحرفه که منقرض شده‌اند. | چون مکتب شیعه در طول دو قرن و نیم امامت را به طور کامل درک نمود به ناچار حوادث و بحرانهائی بخصوص در مورد امامت و مهدویت بر شیعه وارد شد. به همین دلیل با انحراف افرادی از شیعه امامیه، فرق شیعی منحرفی بوجود آمدند که عمده این فرق عبارتند از: کیسانی، زیدی، اسماعیلی، فطحی و واقفی . به هرحال این فرق، منحرف از عقاید شیعه حقه هستند و حتی با روند تکاملی این فرق، لفظ شیعه بر ایشان اطلاق نمی‌شود و برای استعمال این لفظ حتما باید به مکتب خویش اضافه شوند؛ مانند شیعه اسماعیلی و شیعه زیدی و بقیه فرق منحرفه که منقرض شده‌اند. | ||
=غلو در شیعه= | =غلو در شیعه= | ||