«معبدیه»‏ از شاخه‌های فرق «ثعالبه» و از خوارج بودند که پس از ثعلبة‌بن‌مشکان پیرو مردی از خوارج به نام معبد شدند.

آرا و عقاید معبد

معبد درباره گرفتن زکات از موالی و بردگان یا بخشیدن آن به ایشان با دیگر «ثعالبه» مخالفت کرد و ثعالبه‌ای که دراین‌باره سخنی نگفته بودند را کافر شمرد و در مقابل، ثعالبه نیز او را به دلیل این عقیده کافر شمردند. معبد معتقد بود بندگانی که از توانایی مالی برخوردارند، باید زکات بدهند و آنانی که مستمند هستند، مستحق دریافت زکات می‌باشند. او بر این باور بود ثوابی را که خداوند در برابر طاعات به آدمی می‌دهد مربوط به زمان حیات اوست و اگر بمیرد، در باره طاعاتی که انجام داده پاداشی نخواهد گرفت. وی همچنین می‌گفت اعمال نیابت‌پذیر چون حج و عمره و ... که برخی به نیت دیگران انجام می‌دهند و یا دعا و استغفاری که برای او و یا در باره دیگران انجام می‌شود، بی‌فایده و بدون منفعت است[۱]،[۲]،[۳]،[۴]،[۵].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 414 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. بغدادی ابومنصور، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 60.
  3. عراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 21
  4. نشوان‌الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العين، تحقيق كمال‌مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 172.
  5. اسفرایینی شاهفور‌بن‌طاهر، التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين، تحقيق شيخ محمد زاهد‌بن‌الحسن‌الكوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 33.