نقش عالمان دین در ایجاد همبستگی پیروان مذاهب اسلامی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

ان مثل العلماء فی الارض کمثل النجوم یهتدی بها فی ظلمات البر و البحر فاذا انطمست النجوم او شک ان تظل الهداة؛ علما در روی زمین همانند ستارگان در آسمان‌اند که به وسیله آنها مردم در تاریکی‌ها‌ی بیابان و دریا هدایت می‌شوند، اگر ستاره‌ها‌ غروب نمایند نزدیک است که راهنمایان راه را گم کنند. (منذری، 1388ق، ج1، ص 102ـ100).<br>

با توجه به جایگاه و مقام معنوی و اجتماعی علما و پیشوایان دینی، آنان دارای مسئولیت خطیر و نقش کلیدی و محوری در ایجاد وحدت و هماهنگی بین مسلمانان و برطرف کردن اختلاف و نفاق از میان ایشان‌اند، زیرا نقش و مسئولیت هر کس به میزان ارزش وجودی و جایگاه و موقعیت او در جامعه است. بنابراین همان‌گونه که قرآن و پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) امت مسلمان را به انسجام و برادری فراخوانده و از اختلاف و دشمنی بر حذر داشته‌اند، علمای اسلام که طبق نص پیامبر وارث، جانشین و امین خدا و پیامبرند باید با تأسی از پیامبران اختلافات و تنش‌ها‌ی مذهبی، نژادی، منطقه‌ای و ملی را از راه‌ها‌ی مختلف از جمله خطابه و منبر، کتاب، مجله، روزنامه، اینترنت و سایر ابزار تبلیغاتی، از میان مسلمانان ریشه کن نمایند و در مقابل، بذر محبت، همدلی و برادری را در دل‌ها‌ی آنان بیافشانند.<br>

وحدت میان علمای اسلام رمز موفقیت، عظمت، پیشرفت و سربلندی مسلمین می‌باشد. اهمیت و ضرورت اتحاد و مدارای علمای مسلمان از آن رو است که همبستگی ایشان سبب انسجام، همدلی و همراهی سایر اقشار مسلمانان می‌شود؛ زیرا علما پیشوا و مقتدای امت اسلام‌اند و مردم از آنها تبعیت می‌کنند. پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «صنفان من امتی اذا صلحا صلحت امتی و اذا فسدوا فسدت امتی، قیل: یا رسول الله و من هما؟ قال: الفقهاء و الامراء؛ پیامبر فرمود: دو دسته از امت من اگر صالح و شایسته شدند امت من صالح و شایسته می‌شوند و اگر فاسد شدند امت فاسد می‌شوند، سؤال شد آن دو طایفه کدام‌اند، فرمود: دانشمندان دینی و حاکمان».<br>

# مقایسه و تطبیق موارد اشتراک و افتراق مکتب خلفا و اهل‌بیت(علیهم‌السلام)؛

# اجتناب از نقل روایات ضعیف و اسرائیلیات و اقوال نادر و اختلاف انگیز؛

# نقل روایات از کتاب‌ها‌ی حدیثی یک‌دیگر؛

# توجه به این نکته که اختلاف در مسایل فقهی امری طبیعی و مطلوب است و کم و بیش در میان همه مذاهب وجود دارد؛