یزدیار بن رستم طبری نحوی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg

| محل تولد = روستای کحه، آمل، [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]]

| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابومنذر نصیربن یوسف |هاشم بن عبدالعزیز }}

| فعالیت‌ها = قاری [[قرآن]]، ادیب، نحوی مکتب [[بصره]]

'''احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم طبری نحوی'''، (000 – حدود313ق)ابوجعفر. قاری قرآن، ادیب و از نحویون مکتب بصره است. ایرانی و اهل [[طبرستان]] ([[مازندران]]) بوده و به تصریح [[علامه تهرانی]]، وی اهل روستای «کحه» از توابع شهرستان [[آمل]] بوده است. در باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او نمی‏‌توان تردید کرد، زیرا وی در طبرستان نشو و نما پیدا کرد و در آن زمان، طبرستان مرکز حکومت [[شیعیان]] بود و فرمانروایان علوی بر جامعه صددرصد شیعی طبرستان حکومت داشتند. علاوه براین، هنگامی که وی ساکن [[بغداد]] شد در خانه [[ابن فرات اول]] «[[ابوالحسن علی بن محمد]]»(م.ح312ق) وزیر شیعی مقتدر(حکومت: 295 تا 320ق)، مسئولیت تربیت اطفال را برعهده داشت.

احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم طبری نحوی، (000 – حدود313ق)ابوجعفر. قارئ قرآن، ادیب و از نحاه مکتب بصره از طبقه «ابویعلی بن ابی زرعه». تاریخ ولادت او معلوم نیست، ولی وفات او حدود سال 313هجری در بغداد روی داده است، زیرا وی ساکن بغداد بود و در سال 304هجری از «[[نصیربن یوسف]]» [[حدیث]] گرفت، و هم‌چنین از ملازمان «[[ابن فرات شیعی]]» وزیر «[[مقتدر عباسی]]»(حکومت: 295 تا 320ق) بود که در سال 313هجری وفات نمود. زندگی و چگونگی تحصیلات او بر ما معلوم نیست، اما شواهد موجود نشان می‏دهد که وی ایرانی و اهل طبرستان (مازندران) بوده و به تصریح علامه تهرانی، وی اهل روستای «کحه» از توابع شهرستان آمل بوده است.  

در باره تشیع او نمی‏‌توان تردید کرد، زیرا وی در طبرستان نشو و نما پیدا کرد و در آن زمان، طبرستان مرکز حکومت شیعیان بود و فرمانروایان علوی بر جامعه صددرصد شیعی طبرستان حکومت داشتند. علاوه براین، هنگامی که وی ساکن بغداد شد در خانه ابن فرات اول «ابوالحسن علی بن محمد»(م.ح312ق) وزیر شیعی مقتدر(حکومت: 295 تا 320ق)، مسئولیت تربیت اطفال را برعهده داشت. بدیهی است «ابن فرات اول» که در تشیع او شکی نیست، فرد غیر شیعی را برای تربیت اطفال برنمی‏‌گزیند. (گفتنی است بنوفرات طائفه‌‏ای بودند که در زمان [[خلفای عباسی]] به مقام وزارت و دیگر مناصب اداری رسیدند و تماماً از [[مذهب شیعه]] پیروی می‏‌کردند).  

وی در بغداد نزد اساتیدی چون «ابومنذر نصیربن یوسف» و «هاشم بن عبدالعزیز» درس خواند و از آن‌ها روایت می‌‏کرد. این دو استاد وی، از دوستان نزدیک «ابن حمزه کسائی» بودند.  

از شاگردان او «احمدبن جعفربن سلم ختلی» و «عمر بن محمدبن سیف کاتب» هستند.  

وی تألیفاتی نیز داشته است که در موضوع صرف، نحو و لغات قرآنی، آن‌ها را  به رشته تحریر در آورده است. از جمله تألیفات او «غریب القرآن»، «المقصور و الممدود»، «کتاب صوره الهمز»، «کتاب التصریف» و «کتاب النحو» هستند.

# الفهرست، ابن ندیم، ص65؛  

# تاریخ بغداد، ج5ص333، شماره 2863؛  

# تأسیس الشیعه، ص  ؛

# الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج4ص197، وج16ص47؛  

# معجم المؤلفین، ج2ص168؛  

# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص45.