جلالیه ظاهرا «صوفیه» منتسب به جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) صاحب کتاب‌مثنوی، یا به نوه‌اش جلال‌الدین‌فریدون مشهور به عارف است که پس از بهاءالدین‌ولد، فرزند مولانا‌جلال‌الدین، بر مسند‌قطبیت نشست و یا شاید این «جلالیه» فرقه‌ای از دراویش خاکسار باشند. [۱] [۲] در برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که جلالیه از صوفیه‌اند و مقصود همان فرقه مولویه منسوب به جلال‌الدین مولوی رومی است و گویا ابن‌بطوطه جمعی از آنان را دیده است.[۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 142
  2. میرزا آقاخان کرمانی، هفتاد و دو ملت، با مقدمه و تعلیقات دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، ص 175
  3. ابن‌بطوطه، الرحله، ج1، ص 265