مسلم بن عقیل

مسلم بن عقیل
نام کامل	مُسْلِم بن عَقیل بن ابی‌طالب
پدر	عقیل
مدفن	کوفه، جنب مسجد کوفه

مسلم بن عقیل در کانون دانش و تقوا و در خانه وحی پرورش یافت، عمویش امیرالمومنین (علیه‌السّلام) با نبوغ و علم گسترده‌اش او را تربیت کرد، پیوسته با امام حسن (علیه‌السّلام) و امام حسین (علیه‌السّلام) سرور جوانان اهل بهشت همراه بود و از رفتار آنها تاثیر پذیرفت و شخصیت مثالی شان در اعماق دل و جان وی نقش بست.

مسلم بن عقیل نخستین پرچم‌دار و پیشگام در قیام حسینی است که در ابلاغ رسالت سرور شهیدان امام حسین (علیه‌السّلام) به مردم کوفه و بیعت گرفتن از آنها نقش مهمی ایفا کرد، اما کوفیان بعد از اینکه عبیدالله بن زیاد ترس و وحشت در بین صفوف آنها ایجاد کرد به سرعت برگشتند و از اطراف مسلم پراکنده شدند.

خاندان پاک مسلم بن عقیل

ابوطالب عموی بزرگوار پیامبر و بزرگ مکه و طایفه بنی‌هاشم، چهار پسر داشت به نام‌های: عقیل، طالب، جعفر و علی (علیه‌السّلام).

مسلم، فرزند عقیل بود و عقیل نیز فرزند بزرگ ابوطالب. با این حساب مسلم بن عقیل، برادرزاده علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) و پسر عموی سید الشهدا (علیه‌السّلام) است. او نیز مانند همه افراد این خاندان که بزرگوار، کریم، شجاع، پاک و با شخصیت بودند، از برجسته‌ترین خصلت‌های انسانی برخوردار بود و در میان جوانان بنی‌هاشم، یکی از رشیدترین و مؤمن ترین چهره‌ها به شمار می‌رفت.

پیامبر خدا (صلّی‌الله علیه وآله) او و پدرش را ستوده است. در سخنی که از عقیل و پدرش یاد می‌کند، از مسلم هم ستایش می‌کند و خطاب به علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «فرزند او (مسلم) کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مؤمنان بر او شک می‌ریزد و فرشتگان مقرّب پروردگار بر او درود می‌فرستند.»

خلاصه‌ای از زندگی‌نامه مسلم بن عقیل

مسلم پسر عقیل سال ۲۰ هجری یعنی ده سال بعد از رحلت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) متولد شده بود؛ لذا او زمان رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) را درک نکرد؛ زیرا هنگام شهادت (سال ۶۰ هجری) سن آن‌جناب بیش از ۴۰ سال نبود در حالی‌که از زمان رحلت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) تا سال ۶۰ هجری ۵۰ سال گذشته بود.

مسلم بن عقیل با سه امام (امام علی، امام حسن و امام حسین(علیهم‌السّلام)) هم‌عصر بود و محضر آن بزرگواران را درک کرد. و در زمان امامت امام حسین (علیه‌السّلام) جان خود را برای اهداف امام خویش فدا نموده و به دستور عبیدالله بن زیاد در روز نهم ذی‌الحجه (روز عرفه) به شهادت رسید. او در این زمان به عنوان سفیر امام حسین (علیه‌السّلام) به شهر کوفه آمد، و پس از مبارزه جانانه، دستگیر و به دستور عبیدالله بن زیاد به شهادت رسید. مرقد شریف آن‌جناب در شهر کوفه زیارت‌گاه ارادتمندان اهل‌بیت است.

مسلم فرزند عقیل بن ابی‌طالب و با کمال‌ترین فرزندان او است. عقیل برادر حضرت علی (علیه‌السّلام) و دومین فرزند ابوطالب (علیه‌السّلام) است. از این جهت، او با یک واسطه از تربیت ابوطالب و همسرش فاطمه بنت اسد برخوردار گردید.

مسلم بن عقیل، سال ۲۰ هجری، یعنی ده سال بعد از رحلت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) متولد شده بود؛ لذا او زمان رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) را درک نکرد؛ زیرا هنگام شهادت(سال ۶۰ هجری) سن آن‌جناب بیش از ۴۰ سال نبود، در حالی‌که از زمان رحلت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) تا سال ۶۰ هجری، ۵۰ سال گذشته بود.

مادر گرامی او حلیه نام دارد، او کنیزی بود که عقیل از شام خریداری کرده بود. همسر مکرمه او جناب رقیه از دختران امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) بوده است؛ از این‌رو، ایشان افتخار دامادی حضرت علی (علیه‌السّلام) را به همراه داشت.

اسامی و القاب مسلم بن عقیل

نام آن حضرت مسلم است، امام حسین (علیه‌السّلام) در نامه‌ای که برای کوفیان توسط حضرت مسلم می‌فرستد، وی را به ثقه توصیف می‌کند. امام (علیه‌السّلام) در این نامه می‌نویسد: «کسی را به سوی شما می‌فرستم که برادر، پسر عمو و مورد اطمینان از اهل‌بیتم محسوب می‌شود».

در زیارت‌نامه آن حضرت به واژه‌ای اشاره شده است که می‌تواند لقبی از القاب ایشان باشد. در آنجا چنین آمده است: «السلام علیک ایّها العبدالصالح …». بنابر‌این، عبد صالح از القاب آن حضرت محسوب می‌شود.

نام فرزندان مسلم بن عقیل

در کتاب‌های تاریخی چند فرزند پسر و دختر برای جناب مسلم بن عقیل نام می‌برند که چهار تن از پسران ایشان در حادثه‌ی کربلا و پس از آن به شهادت می‌رسند. با این بیان که دو تا از فرزندان مسلم به نام‌های عبدالله و محمد در کربلا شهید می‌شوند. مادر عبدالله، رقیه کبری دختر حضرت على (علیه‌السّلام) بود، و مادر محمد کنیز بود.

در منابع کهن تنها نام چهار یا پنج یا هفت تن از آنها برده شده است که عبارت‌اند از: عبدالله، محمد، علی، مسلم، حمیده(عاتکه)، ابراهیم و عبدالرحمن.

فضائل مسلم بن عقیل

خانوادگی

او فرزند کسی است که دست پرورده شخصی مانند ابوطالب (علیه‌السّلام) است و خود افتخار دامادی امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) را دارد که تأثیر این‌دو در تربیت و بالندگی انسان قابل انکار نیست.

کلام معصومان

رسول خدا به علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «فرزند او(عقیل) کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مؤمنان بر او اشک می‌ریزد و فرشتگان مقرّب بر او درود می‌فرستند».

امام حسین (علیه‌السّلام) در نامه‌ای که برای کوفیان می‌فرستد می‌نویسد: «کسی را به سوی شما می‌فرستم که برادر، پسر عمو و مورد اطمینان از اهل بیتم محسوب می‌شود».

در این کلام امام (علیه‌السّلام) افتخاراتی برای مسلم وجود دارد که عبارت‌اند از:

• برادر: حضرت به او نسبت برادری می‌دهد، در حالی‌که برادر نسبی آن‌حضرت نبود، اما آن‌چنان وفادار بود که لقب برادری امام حسین (علیه‌السّلام) را شایسته خود نمود.
• مورد اطمینان: اگر امام در حق مسلم فقط همین یک جمله را می‌فرمود برای اثبات فضیلت وی کافی بود.
• اهل‌بیت من: این کلام مانند کلام رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) درباره سلمان فارسی است: «سلمان منا اهل البیت».

زیارت‌نامه مسلم بن عقیل

در زیارت نامه مسلم بن عقیل به فضایل بسیاری اشاره شده که شاید مهم‌ترین آن این جمله است:

السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ، الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ لِلْحَسَنِ وَ الْحُسَیْن،‏؛ یعنی درود بر تو ای بنده شایسته و فرمانبردار خداوند و فرستاده‌اش و امیرمؤمنان و حسن و حسین (علیه‌السّلام).

شهادت مسلم بن عقیل

در مورد چگونگی شهادت مسلم بن عقیل باید گفت: پس از اسارت وی و بردنش به دارالاماره، ابن‌زیاد به بُکیر بن حمران [که در جنگ با مسلم مجروح شده بود، دستور داد تا برای آرامش و خنک شدن دل خود کشتن او را بر عهده بگیرد. بُکیر وی را به بالای قصر برد. مسلم بن عقیل در حالی که تکبیر می ‏‌گفت، استغفار می‌‏کرد و بر انبیا و فرشتگان درود می‏‌فرستاد.

می‏‌گفت: خداوندا، میان ما و این گروه که بر ما ستم روا داشتند، ما را تکذیب کردند و کشتند، تو خود حکم بفرما. وقتی به بالای قصر رسیدند، بکیر سر آن حضرت را از بدن جدا کرد و پیکرش را از بالای پشت بام به پایین قصر انداخت. سپس وحشت‌زده نزد عبیدالله بازگشت و گفت: هنگامی که مسلم را به قتل رساندم، ناگهان دیدم مردی سیاه‌چهره و زشت در برابرم ایستاده و انگشتان خود را به دهان گرفته است، من با مشاهده آن بسیار ترسیدم!

مسلم بن عقیل در روز چهارشنبه نهم ذی‌الحجه سال ۶۰ هجری در کوفه به شهادت رسید. سر مبارک مسلم را همراه با سر هانی بن عروه به شام فرستادند. یزید دستور داد تا آنها را بر سر در یکی از دروازه‌های شهر دمشق آویختند. پیکرش را نیز در بازار قصاب‏‌های کوفه بر روی زمین کشاندند و سپس در همان جا به دار آویختند.

آرامگاه حضرت مسلم بن عقیل

جنب مسجد معظم کوفه و در رکن جنوب شرقى آن، مرقد مطهر اولین شهید نهضت عاشورا، حضرت مسلم بن عقیل بن أبی‌طالب (علیه‌السّلام) واقع است. حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) در سال 60 هجرى پسر عموى خویش، مسلم بن عقیل را به عنوان سفیر خویش به عراق فرستاد. حضرت مسلم در جنگى نابرابر در روز هشتم ذی حجه همان سال در شهر کوفه به شهادت رسید.

صحن بارگاه چهار در دارد که سه تاى آنها به مسجد معظم کوفه راه دارند و در چهارم رو به خیابان است.

بر قبر مطهر گنبد طلایى باشکوهى با ارتفاع (28متر) قرار دارد. هر یک از آجرهاى این گنبد با طلای خالص به مقدار دو مثقال و نیم پوشانده شده است. تعداد این آجرها (10315 عدد) بوده و ضلع هر آجر 20 سانتیمتر مى‌باشد.

مساحت صحن که آرامگاه هانى بن عروه. نیز در آن است (5344 متر مربع) مى باشد و در آن چند حجره قرار دارد.

مساحت ضریح مطهر (19,6 متر مربع) مى باشد. و جنب ضریح مطهر رواق قرار دارد. سقف رواق آینه کارى و دیوارهاى آن کاشی‌کاری شده است. پشت ضریح مطهر آرامگاه مختار بن أبى عبیده ثقفى قرار دارد.