۸۶٬۴۲۴
ویرایش
حسینیه (پیروان شهید فخ): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
پدر و دایی و جد و عموی مادری و عدهای دیگر از خویشان و نزدیکان او به وسیله «منصور دوانیقی» به شهادت رسیده بودند و این خانواده بزرگ که چندین نفر از مردان خود را در راه مبارزه با دشمنان اسلام قربانی داده بود، پیوسته در غم و اندوه عمیقی فرو رفته بود. | پدر و دایی و جد و عموی مادری و عدهای دیگر از خویشان و نزدیکان او به وسیله «منصور دوانیقی» به شهادت رسیده بودند و این خانواده بزرگ که چندین نفر از مردان خود را در راه مبارزه با دشمنان اسلام قربانی داده بود، پیوسته در غم و اندوه عمیقی فرو رفته بود. | ||
<ref>اصفهانی ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، نجف، نشر المکتبه الحیدریه، سال 1385 هجری قمری، ص 285.</ref> | <ref>اصفهانی ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، نجف، نشر المکتبه الحیدریه، سال 1385 هجری قمری، ص 285.</ref> | ||
او که در چنین خانواده ای پرورش یافته بود، هرگز خاطرة شهادت پدر و بستگان خود را به دست دژخیمان «منصور» فراموش نمی‌کرد و یادآوری شهادت آنان روح پر شور و دلیر او را که لبریز از احساسات ضد عباسی بود، سخت آزرده می‌ساخت، ولی به علت نامساعد بودن اوضاع و شرائط، ناگزیر از سکوت درد‌آلودی بود. حسین که قبلاً احساساتش جریحه دار شده بود، بیدادگری‌های هادی عباسی و مخصوصاً حاکم مدینه، کاسه صبرش را لبریز نموده او را به سوی قیام بر ضدّ حکومت هادی عباسی پیش برد. در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت ایام حجّ علیه بنی عباس استفاده کند که در سرزمین فخ که در نزدیکی مکه و در فاصله شش میلی از این شهر قرار دارد با سپاه هادی عباسی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 185</ref><ref>مروج الذهب، تألیف | او که در چنین خانواده ای پرورش یافته بود، هرگز خاطرة شهادت پدر و بستگان خود را به دست دژخیمان «منصور» فراموش نمی‌کرد و یادآوری شهادت آنان روح پر شور و دلیر او را که لبریز از احساسات ضد عباسی بود، سخت آزرده می‌ساخت، ولی به علت نامساعد بودن اوضاع و شرائط، ناگزیر از سکوت درد‌آلودی بود. حسین که قبلاً احساساتش جریحه دار شده بود، بیدادگری‌های هادی عباسی و مخصوصاً حاکم مدینه، کاسه صبرش را لبریز نموده او را به سوی قیام بر ضدّ حکومت هادی عباسی پیش برد. در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت ایام حجّ علیه بنی عباس استفاده کند که در سرزمین فخ که در نزدیکی مکه و در فاصله شش میلی از این شهر قرار دارد با سپاه هادی عباسی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 185</ref><ref>مروج الذهب، تألیف مسعودی، طبع پاریس، سال 1861 میلادی، ج 3، ص 248.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 80.</ref> <ref>اصفهانی ابوالفرج، مقاتل الطالبین، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، چاپ تهران، ص 150- 161. | ||
</ref> <ref>ر. ک، پیشوایی مهدی، قم، نشر موسسه امام صادق(علیه‌السلام)، سال 1390 هجری شمسی، ص 426.</ref> | </ref> <ref>ر. ک، پیشوایی مهدی، قم، نشر موسسه امام صادق(علیه‌السلام)، سال 1390 هجری شمسی، ص 426.</ref> | ||
پس از شهادت حسین بن علی، هنگامی که سر بریده او را به مدینه آوردند، امام کاظم علیه‌السلام از دیدن آن سخت متاثر و اندوهگین شد و فرمود: به خدا قسم او یک مسلمان نیکوکار بود. او بسیار روزه میگرفت.، فراوان نماز میخواند. با فساد و آلودگی مبارزه میکرد. وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را انجام میداد. او در میان خاندانش بی نظیر بود.<ref>اصفهانی ابو لفرج، مقاتل الطالبیین، بیروت، نشر مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، سال 1419 قمری، چاپ سوم، ص 380</ref> | پس از شهادت حسین بن علی، هنگامی که سر بریده او را به مدینه آوردند، امام کاظم علیه‌السلام از دیدن آن سخت متاثر و اندوهگین شد و فرمود: به خدا قسم او یک مسلمان نیکوکار بود. او بسیار روزه میگرفت.، فراوان نماز میخواند. با فساد و آلودگی مبارزه میکرد. وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را انجام میداد. او در میان خاندانش بی نظیر بود.<ref>اصفهانی ابو لفرج، مقاتل الطالبیین، بیروت، نشر مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، سال 1419 قمری، چاپ سوم، ص 380</ref> | ||