بیت المعمور: تفاوت میان نسخه‌ها

بیت‌المعمور در برخی از روایات به نام ضراح <ref>طبرسی فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، نشر ناصر خسرو، سال 1372 خورشیدی، ج۱، ص۳۸۹.</ref> <ref>ابوجعفر محمد بن جرير طبرى، جامع البیان، ج۱۳، ص‌۲۳.</ref> <ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۲۵۶.</ref> ضریح <ref>ابوجعفر محمد بن جرير طبرى، جامع‌البیان، ج۱۳، ص۲۳.</ref> <ref>حقی بروسوی اسماعیل، روح‌البیان، ج۹، ص۱۸۵.</ref> و عروبا <ref>حقی بروسوی اسماعیل، روح‌البیان، ج۹، ص۱۸۵</ref> نیز تعبیر شده است.  

اين خانه آباد و نورانى به قدرى با عظمت است كه قرآن در شب قدر بر اين بيت معمور نازل شده است.

حفص بن غياث به امام صادق عليه السلام عرض كرد، از كلام خدا خبر بده، امام عليه السلام فرمود: ماه رمضان ماهى است كه قرآن در او نازل شده است.

چگونه قرآن در ماه رمضان نازل شده، در حالى كه قرآن در مدت بيست سال از ابتدا تا پايان نازل شده، حضرت فرمود: قرآن يك باره در ماه رمضان به بيت المعمور نازل شده است سپس از بيت المعمور در مدت بيست سال بر پيامبرش نازل کرد. <ref>مجلسی محمدباقر، بحار الأنوار: ج 94 ص 11، باب 53، حديث 14</ref> <ref>شیخ کلینی محمد بن یعقوب، الكافى، ج 2 ص، 628، حديث 6.</ref>

دعايى معروف به دعاى اهل بيت المعمور است كه فرشتگان در هنگام طواف زمزمه مى كردند و معصومان ما به ويژه امام سجاد عليه السلام در نمازهايشان مى خواندند و آن كلماتى از گنج هاى عرش براى اكرام رسول الله صلى الله عليه و آله است. هديه اى از سوى حق كه به وسيله جبرئيل بر حضرتش فرستاده شده كه بدان اشاره مى شود:

يا مَنْ اظْهَرَ الجَمِيلَ وَ سَتَرَ القَبيحَ يا مَنْ لَمْ يُواخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يا عَظيمَ الْعَفْوِ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يا باسِطَ الْيَدَيْنَ بِالرَّحْمَةِ، يا صاحِبَ كُلِّ حاجَةِ، يا واسِعَ المَغْفِرَةِ، يا مُفَرِّجَ كُلِّ كُرْبَةٍ، يا مُقيلَ الْعَثَراتِ، يا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يا عَظِيمَ الْمَنِّ، يا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها، يا رَبَّاهُ يا سَيِّداهُ يا غايَةَ رَغْبَتاهُ، أَسْالُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله و عَلىٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى وَ مُحَمَّدِ ابْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْقائِمِ الْمَهْدِىِّ الْائِمَّةِ الهاديةِ عليهم السلام أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْالُكَ يا اللَّهُ يا اللَّهُ أَلَّا تُشَوِّهَ خَلْقى بِالنَّارِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ. <ref>مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار: ج 83، ص 75، باب 39، حديث 10</ref> <ref>كفعمى ابراهيم بن على، المصباح، 29.</ref>

یعنی اى كسى كه زيبايى ها را ظاهر مى‌كنى و زشتى ها را مى‌پوشانى، اى كسى كه مؤاخذه نمى كنى به گناهان ما و پرده درى نمى كنى. اى بزرگ بخشنده، اى نيكوترين گذشت كننده، اى كسى كه دست هاى رحمتت بر امت گشاده است، اى صاحب هر حاجتى، اى دارنده مغفرت گسترده، اى گشايش دهنده هر اندوه و مشتقى، اى جبران كننده لغزش ها. اى بزرگوار چشم پوش، اى بزرگ احسان، اى آغاز كننده هر نعمت پيش از لياقت آن، اى پروردگار!، اى آقا!، اى نهايت خواسته ها!، از تو مى خواهم به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسين و على بن الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد و حسن بن على و مهدى عليهم السلام، اين امامان هدايت كننده، اين كه درود بفرستى بر محمد و آل محمد عليهم السلام، و از تو مى خواهم اى خدا، اى خدا، كه زشت نگردانى خلق را به واسطه آتش و انجام دهى براى من آنچه را كه خود صلاح مى‌دانى.