پرش به محتوا

حوزه علمیه نجف: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۰۶۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ اوت ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۹: خط ۳۹:
*[[ملا عبداللّه یزدی]] (متوفی ۹۸۱) مؤلف حاشیه بر بخش منطق تهذیب المنطق و الکلام اثر [[تفتازانی]] متعلق به همین دوره حوزه نجف بوده و کتاب او همچنان یکی از درسنامه‌های رایج در حوزه‌های علمیه است.<ref>فقیه، ص۱۲۷</ref>
*[[ملا عبداللّه یزدی]] (متوفی ۹۸۱) مؤلف حاشیه بر بخش منطق تهذیب المنطق و الکلام اثر [[تفتازانی]] متعلق به همین دوره حوزه نجف بوده و کتاب او همچنان یکی از درسنامه‌های رایج در حوزه‌های علمیه است.<ref>فقیه، ص۱۲۷</ref>
*[[ابوالحسن فتونی عاملی نجفی|شیخ ابوالحسن فتونی عاملی نجفی]] (متوفی ۱۱۴۰) که از او به عنوان افقه المحدثین یاد شده، صاحب نوشته‌هایی چون [[مرآة الانوار(کتاب)|مرآة الانوار]] در تفسیر و [[ضیاء العالمین (کتاب)|ضیاءالعالمین]] در کلام است. کتاب اخیر در زمره مفصّل‌ترین تألیفات کلامی به شمار می‌رود.<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۱۷۵</ref> وی همچنین کتابی با عنوان [[تنزیه القمیین (کتاب)|تنزیه القمیین]] در نفی نسبت [[تشبیه و تنزیه (کلامی و عرفانی)|تشبیه]] و رؤیت به [[محدث|محدّثان]] [[قم]]، نگاشته است.
*[[ابوالحسن فتونی عاملی نجفی|شیخ ابوالحسن فتونی عاملی نجفی]] (متوفی ۱۱۴۰) که از او به عنوان افقه المحدثین یاد شده، صاحب نوشته‌هایی چون [[مرآة الانوار(کتاب)|مرآة الانوار]] در تفسیر و [[ضیاء العالمین (کتاب)|ضیاءالعالمین]] در کلام است. کتاب اخیر در زمره مفصّل‌ترین تألیفات کلامی به شمار می‌رود.<ref>آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۱۷۵</ref> وی همچنین کتابی با عنوان [[تنزیه القمیین (کتاب)|تنزیه القمیین]] در نفی نسبت [[تشبیه و تنزیه (کلامی و عرفانی)|تشبیه]] و رؤیت به [[محدث|محدّثان]] [[قم]]، نگاشته است.
===ظهور و افول اخباری‌گری===
نوشتار اصلی:[[اخباری ها]]
از دهه چهارم قرن یازدهم حوزه علمیه نجف همانند دیگر حوزه‌های شیعه درگیر موضوع [[اخباری گری]] شد. بزرگترین تأثیر را در این بین [[امین استرابادی|محمدامین استرآبادی]] داشت. او در کتاب [[الفوائد المدنیه (کتاب)|الفوائد المدنیة]] روش اصولی و فقهی [[مجتهدان]] شیعه را، که توسط [[شیخ طوسی]] در حوزه علمیه نجف رواج یافته بود، مورد نقد و اعتراض قرار داد. او فقهای اصولی از جمله [[علامه حلی]] را به انحراف از طریقت [[ائمه]](ع) متهم کرد و تکیه آنان به [[علم کلام]] و [[اصول فقه|اصول فقه]]، استفاده از افکار عقلی و اعتقاد به [[قیاس]] را [[بدعت]] شمرد.<ref>برای نمونه ر.ک: استرآبادی، ص۳۷، ۷۸، ۹۶.</ref>
جنبش اخباری‌ها از اعتبار و رونق دانش اصول فقه و علمای اصولی و نیز حوزه علمیه نجف کاست.<ref>ر.ک: فقیه، ص۱۲۸</ref> [[مجمع البحرین|مجمع البحرین]] اثر [[محمد علی طریحی نجفی|شیخ فخرالدین بن محمدعلی طُرَیحی نجفی]] از آثار حوزه نجف در این دوره است.<ref>امین، ج ۸، ص۳۹۴</ref> برخی از علما و فقیهان نیز از نجف به شهرها و حتی کشورهای همسایه هجرت کردند. [[فاضل شروانی|فاضل شِروانی]] (متوفی ۱۰۹۸ یا ۱۰۹۹) از نویسندگان کثیرالتألیف این روزگار و از دانش آموختگان نجف بود که به [[اصفهان]] مهاجرت کرد و ضمن نوشتن کتاب‌هایی چون شرح الشرایع و حاشیه بر شرح تجرید قوشچی شاگردان بزرگی همچون [[افندی اصفهانی|میرزاعبداللّه افندی]] مؤلف [[ریاض العلماء|ریاض العلماء]]، [[شیخ حسن بلاغی]] صاحب [[تنقیح المقال (کتاب)|تنقیح المقال]] و [[محمد اکمل اصفهانی|مولی محمد اکمل اصفهانی]] پدر وحید بهبهانی<ref>همان، ج ۹، ص۱۴۲ـ۱۴۳</ref> پرورد.
درگیری‌های پیوسته [[صفویه|صفویان]] و [[امپراتوری عثمانی|عثمانیان]] بر سر تسلط بر [[عراق]]، هراس مردم از مهاجرت به عراق، فشار بر علمای مذهبی [[شیعه]] پس از سلطه عثمانی‌ها و رویدادهای طبیعی چون وبا در افزایش رکود علمی در این دوره بی‌تأثیر نبودند.<ref>احمد مجید عیسی، ص۷۳۲</ref> همین عوامل باعث شد تا پایان قرن یازدهم از آمد و شد طلاب و دانش پژوهان به نجف کاسته شود و حوزه علمیه [[کربلا]] رونق گیرد.<ref>فقیه، ص۱۳۴.</ref>


===عصر درخشش و کمال===
===عصر درخشش و کمال===
دوره بعدی را که از قرن سیزدهم شروع می‌شود و تا زمان حال ادامه می‌یابد، می‌توان عصر کمال و اوج درخشش و زعامت علمی حوزه نجف دانست. با آغاز فعالیت علامه بحرالعلوم در نجف و عالمان و [[فقیهان]] بسیاری که به همت وحید بهبهانی تربیت شده بودند، حوزه نجف عظمت و شکوه خود را بازیافت و از نو به مرکز علمی جهان تشیع تبدیل شد. تلاش‌های شاگردان مستقیم و غیرمستقیم وحید بهبهانی معطوف مبارزه با [[اخباری]] گری و پاسخگویی به شبهات آنان و اثبات نیاز به قواعد اصولی در استنباط شد.<ref>ر.ک: گرجی، ص۲۳۴ـ۲۳۵</ref> این کوشش‌ها ثمربخش بود؛ علم اصول را به کمال رساند و در زمینه فقه به طور محسوسی باب بحث، نقد و تحلیل موضوعات و کاوش در آرای پیشینیان و ادلّه آنان گشوده شد<ref>بحرالعلوم، ص۸۰</ref> و سرانجام آنکه جریان اخباری هر چند از میان نرفت، به شدت محدود شد.
دوره بعدی را که از قرن سیزدهم شروع می‌شود و تا زمان حال ادامه می‌یابد، می‌توان عصر کمال و اوج درخشش و زعامت علمی حوزه نجف دانست. با آغاز فعالیت علامه بحرالعلوم در نجف و عالمان و [[فقیهان]] بسیاری که به همت وحید بهبهانی تربیت شده بودند، حوزه نجف عظمت و شکوه خود را بازیافت و از نو به مرکز علمی جهان تشیع تبدیل شد. تلاش‌های شاگردان مستقیم و غیرمستقیم وحید بهبهانی معطوف مبارزه با [[اخباری]] گری و پاسخگویی به شبهات آنان و اثبات نیاز به قواعد اصولی در استنباط شد.<ref>ر.ک: گرجی، ص۲۳۴ـ۲۳۵</ref> این کوشش‌ها ثمربخش بود؛ علم اصول را به کمال رساند و در زمینه فقه به طور محسوسی باب بحث، نقد و تحلیل موضوعات و کاوش در آرای پیشینیان و ادلّه آنان گشوده شد<ref>بحرالعلوم، ص۸۰</ref> و سرانجام آنکه جریان اخباری هر چند از میان نرفت، به شدت محدود شد.
=== حوزه علمیه نجف و اندیشه وحدت اسلامی===


=== مهم ترین اندیشمندان تقریبی در حوزه علمیه نجف===
در امتداد سبک علمی وحید بهبهانی کتاب‌های نفیسی در حوزه نجف به رشته تحریر درآمد.
در امتداد سبک علمی وحید بهبهانی کتاب‌های نفیسی در حوزه نجف به رشته تحریر درآمد.


۱٬۲۳۲

ویرایش