احمد امین: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''احمد امین''' نویسنده و متفکر ، مورخ [[مصر]] است. در منشيه در [[قاهره]] به دنیا آمد. آموزش ابتدائی را در مدرسه مادر عباس پاشا آموخت و به [[دانشگاه الازهر]] دانشکده قوه قضائیه مذهبی رفت و گواهی قضاوت را از قوه قضائیه دست آورده است. در سال ۱۹۲۶ توسط دوستش [[طه حسین]] به استاد دستیار در دانشکده هنر در [[دانشگاه قاهره]] گمارده شد و در سال ۱۹۳۹ رئیس آن دانشکده گشت. او با ارائه روش‌شناسی تلفیقی جامعه‌شناسی تاریخی، قرائتی دوباره از [[تاریخ اسلام]] ارائه کرد. نقطه اصلی توجه او فرهنگ و جامعه به عنوان یک کلیت بود. وی در این زمینه اقدام به نوشتن کتاب‌های سلسله‌وار [[فجر الاسلام]]، [[ضحی الاسلام]] و [[ظهر الاسلام]] نمود و در آنها تحولات تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی [[جهان اسلام]] از بدو پیدایش را بررسی کرد.

احمد امین در ۱۲ محرم ۱۳۰۴ق در قاهره به دنیا آمد. در آن زمان چهار سال از اشغال [[انگلیس]] گذشته بود و [[مصر]] روزهای پُرآشوبی را سپری می‌کرد. پدر وی شیخ ابراهیم مدرّس [[الازهر]] بود و از همان دوران کودکی، شخصاً آموزش احمد را برعهده گرفت و [[علوم قرآنی]] و [[معارف اسلامی]] را به وی آموخت<ref> احمد امین، زعماء الاصلاح فی العصر الحدیث، قاهره: مکتبة النهضة المصریة، 1950 م، صص 4 و 6 (مقدمه رجاء النقاش).</ref>.

وی در ۱۳۲۵ق وارد مدرسه «القضاء الشرعی» شد که یکی از ممتازترین مدارس مصر بود و [[محمد عبده]] همان سال آن را تاسیس کرده بود. او در این مدرسه، به فراگیری [[علوم اسلامی]] و [[فقهی]] و ادبیات و تاریخ در کنار علوم جدید همچون جغرافیا، فیزیک، حسابان و هندسه پرداخت. وی در ۱۳۳۰ق با نمره عالی فارغ‌التحصیل شد و در همان مدرسه به تدریس [[اخلاق]] مشغول شد. مهم‌ترین استفاده او از مدرسه «قضا» آشنایی با عاطف بک برکات ناظر مدرسه بود. شخصیت علمی او تاثیر ویژه‌ای بر امین گذارد و به او آموخت که روش‌شناسی تجزیه و تحلیل داده‌ها را در قبال دین به کار برد؛ حتی اگر این داده‌ها این روش را رد کنند. در این دوره او به یادگیری زبان انگلیسی پرداخت<ref>Ahmad Amin, Islamic Encyclopedi, 2010: http://www.islamicencyclopedia.org/Default.spx?Page=Ahmad-Amin&NS=&AspxAutoDetectCookieSupport=1.</ref>.

احمد به همکاری با بزرگانی چون: [[طه حسین]]، [[احمد الزیات]]، [[مصطفی عبدالرازق]] و دیگران در چاپ مجله «السفور» پرداخت. او همچنین از نویسندگان برجسته مجله «الرساله» بود این فعالیت ژورنالیستی درهای جدیدی را به روی او گشود و او را قادر ساخت مقالات اجتماعی، فکری و ادبی بنویسد؛ و آنها را در یک کتاب ۱۰ جلدی با عنوان «[[فیض الخاطر]]» گردآوری کند. این کتاب شهرت زیادی برای او به ارمغان آورد<ref> احمد امین، فیض الخاطر، بیروت: دارالشروق، 1372 ق.</ref>.

در سال ۱۹۴۵ وی مدیر معاونت فرهنگی وزارت معارف شد و در این معاونت ایده «دانشگاه مردمی» را مطرح کرد. به اعتقاد او مردم حق فراگیری دانش را دارند. او «دانشگاه مردمی» را تاسیس کرد و به این مسئله همواره می‌بالید و آن را «دختر عزیزم» می‌نامید. پس از آن او مدیریت بخش فرهنگی [[اتحادیه عرب]] را نیز به عهده گرفت.

# فجر الاسلام،  

# ضحی الاسلام،  

در سلسله کتاب‌های فجر الاسلام، ضحی الاسلام، ظهر الاسلام و یوم الاسلام او سیر تحول عقلانیت در تاریخ اسلام را بررسی و مکاتب و فرقه‌های گوناگون اسلامی را در این خصوص مورد بررسی قرار می‌دهد.  

از احمد امین به عنوان مورخ تاریخ جنبش عقل‌گرایی اسلامی یاد می‌شود. وی در نوشته‌های خود از تحلیل علمی قابل توجهی استفاده کرده و به روش انتقادی - تحلیلی روی آورده است که در نوشته‌های اندیشمندان آن دوره کمتر دیده می‌شود. احمد امین که در زمینه‌های گوناگون مانند تاریخ اسلامی، [[سیاست]]، نقد ادبی، [[اخلاق]] و [[فلسفه]] قلم زده است، سعی می‌کرد مسائل را از سه جنبه اجتماعی، علمی و دینی بررسی نماید. احمد امین با نوشتن کتابی در مورد شخصیت‌های بزرگ اصلاحگرای اسلامی مانند سید جمال‌الدین اسدآبادی و محمد عبده، شیفتگی خود را به این جریان نشان می‌دهد. در بسیاری از نوشته‌های وی این شیفتگی و مجذوبیت به چشم می‌خورد. حوادث مصر پس از [[جنگ جهانی اول]] و مبارزات ضد استعماری مردم این کشور که با قیام 1919 آغاز گردید، در نوشته‌های احمد امین انعکاس زیادی داشت. نوشته‌های او در مورد استقلال، همگرایی منطقه‌ای و نظریه جامع و کارکردی پارلمان‌ها، شعارهای نسل وی در آن زمان به حساب می‌آید. وی به طور دقیق خواسته‌ها و آرمان‌های نسل خود را با روشی بدیع مطرح می‌کند و راه‌حل‌های خود را جهت رسیدن به این آرمان‌ها ارائه می‌دهد.

«نیاز به جامعه اسلامی امروز بیش از گذشته است چرا که [[مسلمانان]] با وجود حملات به آنها و بحران‌های اخیر هنوز متفرق هستند. این در حالی است که اروپایی‌ها حتی سیاست‌های خود را علیه [[کشورهای اسلامی]] متحد و یکپارچه ساخته‌اند. یکی از اروپایی‌ها به وضوح این مسئله را مطرح می‌سازد و می‌نویسد این نهضت اسلامی تلاش کرد با [[چین]] و [[روسیه]] به توافق برسد و در این راه موفق بود و هم اکنون تنها یک دشمن دارد و آن هم [[اروپا]] است. شرق به پاخواسته است و غرب باید برای رویارویی با آن آماده باشد. اروپا امروز یک چالش مهم دارد و آن جامعه اسلامی است<ref>حمد امین، یوم الإسلام، پیشین، ص 213.</ref>».

امین در اواخر زندگی در چشم و در پا دچار بیماری‌هایی شد و خانه‌نشین گشت تا اینکه در [[رمضان]] ۱۳۷۳ق برابر ۱۹۵۴م  

درگذشت<ref>محمد رجب البیومی، أحمد أمین مورخ الفکر الإسلامی، دمشق: دارالقلم، 2001 م؛ احمد امین، حیاتی، بیروت، 1985 م؛ عاطف العراقی، العقل و التنویر فی الفکر العربی المعاصر، القاهره: دار قباء للطباعة و النشر و التوزیع، 1998 م؛ عامر العقاد، احمد امین حیاته و ادبه، بیروت: دارالجیل، 1987 م؛ زکی مبارک، جنایه احمد امین علی الادب العربی، بیروت، 1991 م؛ فهیم حافظ الناصوری، أحمد أمین و أثره فی اللغه و النقد الأدبی، القاهره: مکتبة الملک فیصل الإسلامیة، 1986 م؛ لمعی المطیعی، هذا الرجل من مصر، قاهره: دارالشروق، 1997 م؛ مصطفی عاشور، «احمد امین مورخ الفکر الاسلامی»، در:

http://www.islamonline.net/Arabic/history/1422/12/article12.shtml.</ref>.  

#  

# [https://rasekhoon.net/article/show/1327889/%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86 برگرفته از سایت اندیشه سیاسی احمد امین راسخونhttps://rasekhoon.net]