۴٬۹۳۳
ویرایش
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حفصیه''' پیروان حفص بن ابی مقدام فرقهای از [[خوارج]]<nowiki/>اند. | '''حفصیه''' پیروان حفص بن ابی مقدام فرقهای از [[خوارج]]<nowiki/>اند. | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
حَفصیّه در ابتدا جزیی از [[اباضیه]] بودند که بر سر مرتبه ایمان و شرک با عبدالله بن اباض اختلاف پیدا کرده از اباضیه جدا شدند و بدین ترتیب نخستین انشعاب در اباضیه با نام حفصیّه شکل گرفت. | حَفصیّه در ابتدا جزیی از [[اباضیه]] بودند که بر سر مرتبه ایمان و شرک با عبدالله بن اباض اختلاف پیدا کرده از اباضیه جدا شدند و بدین ترتیب نخستین انشعاب در اباضیه با نام حفصیّه شکل گرفت. | ||
==اعتقادات== | == اعتقادات == | ||
حفص معتقد بود که گفت مرتبه میان ایمان و شرک، شناختن خداوند است و هر کسی که خداوند را شناخت ولی پیامبر، قرآن، بهشت و دوزخ را باور نداشت و گناهان کبیرهای چون آدمکُشی، زنا و از این قبیل گناهان از او سر زد، کافر است با این حال مشرک نیست. زیرا مشرک کسی است که نسبت به خداوند جاهل باشد و او را انکار کند. این فرقه علی (ع) را (با دستاویز قراردادن آیۀ ۲۰۴ سورۀ بقره) دشمن میداشتند و کار ابن ملجم مرادی را (با دستاویز قراردادن آیه۲۰۷ همان سوره) عین صواب میدانستند. هم چنین اعتقاد داشتند که ایمان به کتابهای آسمانی و پیامبران به توحید پیوسته است و هرکسی که به آنها کافر شود، مشرک است. البته اباضیه از او و سخنانش بیزاری جستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 161 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، | حفص معتقد بود که گفت مرتبه میان ایمان و شرک، شناختن خداوند است و هر کسی که خداوند را شناخت ولی پیامبر، قرآن، بهشت و دوزخ را باور نداشت و گناهان کبیرهای چون آدمکُشی، زنا و از این قبیل گناهان از او سر زد، کافر است با این حال مشرک نیست. زیرا مشرک کسی است که نسبت به خداوند جاهل باشد و او را انکار کند. این فرقه علی (ع) را (با دستاویز قراردادن آیۀ ۲۰۴ سورۀ بقره) دشمن میداشتند و کار ابن ملجم مرادی را (با دستاویز قراردادن آیه۲۰۷ همان سوره) عین صواب میدانستند. هم چنین اعتقاد داشتند که ایمان به کتابهای آسمانی و پیامبران به توحید پیوسته است و هرکسی که به آنها کافر شود، مشرک است. البته اباضیه از او و سخنانش بیزاری جستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 161 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 62.</ref> <ref>بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقیق الدکتور نادر البیرنصری، چاپ بیروت، سال 1970 میلادی، ص 77</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 170</ref><ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر بن محمد، التبصیر فی الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ طبع قاهره، سال 1940 میلادی، ص 34</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] |