۸٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== زندگی نامه == | == زندگی نامه == | ||
'''احمد الشریف بن محمد آل سنوسی''' مجاهد و رهبر ملی [[لیبی]] از خانواده سنوسی است .او در حمله [[ایتالیا]] به [[لیبی]] نیروهای مجاهد لیبی را رهبری می کرد.<br> | '''احمد الشریف بن محمد آل سنوسی''' مجاهد و رهبر ملی [[لیبی]] از خانواده سنوسی است .او در حمله [[ایتالیا]] به [[لیبی]] نیروهای مجاهد لیبی را رهبری می کرد.<br> | ||
هچنین با مجاهدین [[لیبی]] در برابر اشغالگران فرانسوی و بریتانیا و ایتالیایی ها در [[چاد]] ، [[سودان]] ، [[مصر]] ، [[لیبی]] ایستادگی | هچنین با مجاهدین [[لیبی]] در برابر اشغالگران فرانسوی و بریتانیا و ایتالیایی ها در [[چاد]] ، [[سودان]] ، [[مصر]] ، [[لیبی]] ایستادگی کرد و همراه عموی خود [[محمد مهدی سنوسی]] آموزه های اسلامی را در شمال آفریقا تبلیغ وانتشار داد.<br> | ||
<ref>[https://web.archive.org/web/20170125153624/https://viaf.org/viaf/60890087/ زندگی نامه احمد شریف سنوسی]</ref> | <ref>[https://web.archive.org/web/20170125153624/https://viaf.org/viaf/60890087/ زندگی نامه احمد شریف سنوسی]</ref> | ||
== رهبری جنبش سنوسی == | == رهبری جنبش سنوسی == | ||
احمد شریف سنوسی با آغاز حمله ایتالیا به سواحل لیبی در سال 1911 | احمد شریف سنوسی با آغاز حمله ایتالیا به سواحل لیبی در سال 1911 میلادی ، [[جنبش سنوسیه لیبی|جنبش سنوسی]] را که از طریق [[زاویه سنوسی|زاویه هایی]] که در بسیاری از کشورها گسترش یافته بود ، سازماندهی مجدد کرد.<br> | ||
همچنین تلاش کرد تا پل های همکاری و گفتگو با سایر جنبش های اسلامی ایجاد کند و پیوندهای اخوت اسلامی را بین آنها تقویت کند.<br> | همچنین تلاش کرد تا پل های همکاری و گفتگو با سایر جنبش های اسلامی ایجاد کند و پیوندهای اخوت اسلامی را بین آنها تقویت کند.<br> | ||
به محض قدم گذاشتن سربازان استعمارگر ایتالیایی به امپراتوری عثمانی در [[ترکیه]] ، احمد شریف پایگاه های خود را به اردوگاههایی برای آماده سازی یک نیروی نظامی از مردم و پیروان خود به رهبری گروههایی از افسران ترکیه تبدیل کرد و اقدامات لازم را برای تأمین سلاح و تجهیزات این نیروها از طرق مختلف انجام داد. | به محض قدم گذاشتن سربازان استعمارگر ایتالیایی به امپراتوری عثمانی در [[ترکیه]] ، احمد شریف پایگاه های خود را به اردوگاههایی برای آماده سازی یک نیروی نظامی از مردم و پیروان خود به رهبری گروههایی از افسران ترکیه تبدیل کرد و اقدامات لازم را برای تأمین سلاح و تجهیزات این نیروها از طرق مختلف انجام داد. |