پرش به محتوا

قتاده: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲
جز
تمیزکاری
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|2}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
جز (تمیزکاری)
خط ۳۳: خط ۳۳:
'''مورخان معتقدند:'''
'''مورخان معتقدند:'''


«ابو قتاده» در تمامی غزوه‌ها و جنگ‌های صدر اسلام همراه پیامبر خدا(ص) بوده، منتها درباره حضور وی در [[بدر]] بر یک رأی و نظرِ واحد نیستند، لذا برخی او را از بدریون می‌دانند و جمعی بر این عقیده اند که او در [[جنگ احد]] به بعد حضور داشته است<ref>ر. ک: الاصابه، ج 7، ص 327 ؛ اسد الغابه، ج 5، ص 274 ؛ تاریخ بغداد، ج 1، ص 161 - 159.</ref>.
«ابو قتاده» در تمامی غزوه‌ها و جنگ‌های صدر اسلام همراه پیامبر خدا(ص) بوده، منتها درباره حضور وی در [[بدر]] بر یک رأی و نظرِ واحد نیستند، لذا برخی او را از بدریون می‌دانند و جمعی بر این عقیده اند که او در [[جنگ احد]] به بعد حضور داشته است<ref>ر. ک: الاصابه، ج 7، ص 327؛ اسد الغابه، ج 5، ص 274؛ تاریخ بغداد، ج 1، ص 161 - 159.</ref>.


=ابو قتاده ملازم رکاب [[علی(ع)]]=
=ابو قتاده ملازم رکاب [[علی(ع)]]=


ابو قتاده از یاران مخلص و با وفای [[امیرالمؤمنین(ع)]] به شمار می‌آید، او در تمامی جنگ‌های زمان خلافت آن حضرت حضور داشته و در [[جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] ملازم رکاب امام(ع) بود<ref>اسد الغابه، ج 5، ص 275 ؛ الاصابه، ج 7، ص 329 ؛ رجال طوسی، ص 63.</ref>.
ابو قتاده از یاران مخلص و با وفای [[امیرالمؤمنین(ع)]] به شمار می‌آید، او در تمامی جنگ‌های زمان خلافت آن حضرت حضور داشته و در [[جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] ملازم رکاب امام(ع) بود<ref>اسد الغابه، ج 5، ص 275؛ الاصابه، ج 7، ص 329؛ رجال طوسی، ص 63.</ref>.


=ابو قتاده والی مکه=
=ابو قتاده والی مکه=
خط ۴۹: خط ۴۹:
=حضور در جنگ نهروان و عزیمت به مدینه=
=حضور در جنگ نهروان و عزیمت به مدینه=


امیرالمؤمنین(ع) در [[جنگ خوارج]] (پس از آن که از هدایت آنها مأیوس شد) سپاه خود را آرایش داد و فرماندهی میمنه را به [[حجر بن عدی]] و میسره را به «شبث بن ربعی» یا «معقل بن قیس ریاحی» و سواره نظام را به «ابو ایوب انصاری» و پیاده نظام را به «ابوقتاده انصاری» سپرد. در این نبرد که هفت صد یا هشت صد تن از صحابی رسول اللَّه(ص) از [[مدینه]] در رکاب امیرالمؤمنین(ع) حضور داشتند، فرماندهی آنان را به «قیس بن سعد بن عباده» واگذار نموده و خود حضرت در قلب لشکر قرار گرفت<ref>همان، ج 5، ص 85 ؛ شرح ابن ابی الحدید، ج 2، ص 272.</ref>.
امیرالمؤمنین(ع) در [[جنگ خوارج]] (پس از آن که از هدایت آنها مأیوس شد) سپاه خود را آرایش داد و فرماندهی میمنه را به [[حجر بن عدی]] و میسره را به «شبث بن ربعی» یا «معقل بن قیس ریاحی» و سواره نظام را به «ابو ایوب انصاری» و پیاده نظام را به «ابوقتاده انصاری» سپرد. در این نبرد که هفت صد یا هشت صد تن از صحابی رسول اللَّه(ص) از [[مدینه]] در رکاب امیرالمؤمنین(ع) حضور داشتند، فرماندهی آنان را به «قیس بن سعد بن عباده» واگذار نموده و خود حضرت در قلب لشکر قرار گرفت<ref>همان، ج 5، ص 85؛ شرح ابن ابی الحدید، ج 2، ص 272.</ref>.


'''[[خطیب بغدادی]] نقل می‌کند:'''
'''[[خطیب بغدادی]] نقل می‌کند:'''
خط ۶۱: خط ۶۱:
تفترق اُمتی علی فرقتین، تمرق بینهما فُرقة مُحَلِّقونَ رؤسهم مُحفّونَ شواربهم... یقرأون القرآن لا یتجاوز تراقیهم، یقتلهم أحبّهم إلیّ و أحبّهم الی اللَّه تعالی؛
تفترق اُمتی علی فرقتین، تمرق بینهما فُرقة مُحَلِّقونَ رؤسهم مُحفّونَ شواربهم... یقرأون القرآن لا یتجاوز تراقیهم، یقتلهم أحبّهم إلیّ و أحبّهم الی اللَّه تعالی؛


امت من به دو گروه تقسیم می‌شوند: یکی از این دو گروه سرهای خود را می‌تراشند و سبیل‌های خود را کوتاه می‌کنند و...، [[قرآن]] می‌خوانند اما قرآن از گلوی آنها تجاوز نمی کند، این گروه را کسانی می‌کشند که نزد من و نزد [[خداوند]] محبوب ترند.
امت من به دو گروه تقسیم می‌شوند: یکی از این دو گروه سرهای خود را می‌تراشند و سبیل‌های خود را کوتاه می‌کنند و... ، [[قرآن]] می‌خوانند اما قرآن از گلوی آنها تجاوز نمی کند، این گروه را کسانی می‌کشند که نزد من و نزد [[خداوند]] محبوب ترند.


چون عایشه اقرار به حق کرد و علی(ع) و یارانش را که کشندگان خوارج بودند، محبوب ترین افراد نزد خدا و رسول اعلام کرد، ابو قتاده گفت:
چون عایشه اقرار به حق کرد و علی(ع) و یارانش را که کشندگان خوارج بودند، محبوب ترین افراد نزد خدا و رسول اعلام کرد، ابو قتاده گفت:
خط ۷۵: خط ۷۵:
ابوقتاده در سال 38 یا 40 هجری در کوفه و در زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) در گذشت. حضرت بر جنازه او نمازگزارد و بر او شش یا هفت بار تکبیر گفت. و قول دیگری هم در وفات او آمده که:
ابوقتاده در سال 38 یا 40 هجری در کوفه و در زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) در گذشت. حضرت بر جنازه او نمازگزارد و بر او شش یا هفت بار تکبیر گفت. و قول دیگری هم در وفات او آمده که:


وی در سال 54 هجری در مدینه از دنیا رفت و سن او در آن زمان 70 یا 72 سال بوده است<ref>ر. ک: اسد الغابه، ج 5، ص 275 ؛ الاصابه، ج 7، ص 329 ؛ تاریخ بغداد، ج 1، ص 161 ؛ سیر اعلام النبلاء، ج 4، ص 92 و 90 ؛ تهذیب التهذیب، ج 10، ص 229.</ref>.
وی در سال 54 هجری در مدینه از دنیا رفت و سن او در آن زمان 70 یا 72 سال بوده است<ref>ر. ک: اسد الغابه، ج 5، ص 275؛ الاصابه، ج 7، ص 329؛ تاریخ بغداد، ج 1، ص 161؛ سیر اعلام النبلاء، ج 4، ص 92 و 90؛ تهذیب التهذیب، ج 10، ص 229.</ref>.


=منبع=
=منبع=
۴٬۹۳۳

ویرایش