پلورالیزم، رویکردی کلامی برای تقریب (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

== تبیین و توضیح دیدگاه ==

== طرفداران ==

== مبانی نظری ==

مبنای نظری این نگاه، اعتقاد به پلورالیزم و نسبیت‌گرایی در فهم حقیقت است که منشأ تفکر پلورالیزم دینی نیز شده است. هر چند تبیین‌های مختلفی از پلورالیزم دینی ارائه شده است که طبق برخی از آنها حتی فهم حقیقت محض برای انسان ناممکن دانسته شده است<ref>ر. ک:خسروپناه، کلام جدید، ص190</ref> اما با پذیرش برخی از قرائت‌های پلورالیزم می‌توان گفت که ادیان و مذاهب گوناگون با وجود تعالیم مختلفی که دارند همگی ظهور و نمودی از واقعیت بوده و هر یک به نوبه خود واقعیت را نشان می‌دهند.

به تعبیر دیگر همه ادیان و مذاهب حق بوده و به منزله راه‌های مستقیم برای رسیدن به واقع هستند<ref>ر. ک: لاریجانی، نشریه مربیان، شماره4، ص32-31</ref> بنابراین پیروان ادیان و مذاهب گوناگون همگی در عمل به تعالیم و آموزه‌های دین و مذهب خود معذور بوده و هیچ کدام حق ندارد که دیگری را بر طریق باطل بداند زیرا حقیقت در انحصار مذهب خاصی نیست<ref>ر. ک: سروش، نشریه کیان، شماره‌ی36، ص12</ref> و می‌توان گفت همه این مذاهب صراطهای مستقیم برای درک حقیقت اسلام اند.

== نقد و بررسی ==

صحّت این روی کرد مبتنی بر پذیرش اندیشه پلورالیزم مذهبی و نسبیت علم و معرفت بشری است که در جای خود، نقدهای متعددی به این مبنای نظری وارد شده است و به خاطر همین اشکالات بنیادین، این تفکّر به هیچ وجه مورد قبول دانشمندان ومتفکران اصیل اسلامی واقع نشده است.<ref>ر. ک: قدردان قراملکی، کندوکاوی در سویه های پلورالیزم</ref>  

عمده اشکال این مبنا از نگاه بیرونی، این است که ادیان و مذاهب مختلف، گاه ادعاهای متعارض با یکدیگر دارند مثلاً شیعه امامیه معتقد به امامت و ولایت به معنای زمامداری سیاسی و معنوی و سرپرستی امّـت اسلامی و همچنین معتقد به عصمت ائمه معصومین «علیهم السلام» است ولی اهل سنّت این ولایت و عصمت را برای ائمه «علیهم السلام» انکار می‌کنند و روشن است که دو ادعای متناقض در عرض هم نمی تواند هر دو مطابق با واقع و حق باشد زیرا لازمه اش پذیرش امکان جمع بین متناقضین است که عقلاً محال است.<ref>ر. ک: لاریجانی، نشریه مربیان، شماره4، ص40</ref>  

صرف نظر از اشکالاتی که به مبنای پلورالیزم دینی وارد است، این نگاه تقریبی، به پذیرش نسبی‌گرایی انجامیده<ref>ر. ک: خسروپناه، کلام جدید، ص190</ref> و در نهایت باعث سست شدن عقاید هر کدام از صاحبان مذاهب می‌گردد در حالی که منادیان تقریب، به تقریب مذاهب با حفظ آموزه‌های مذهب اعتقاد دارند و از نگاه آنان، دعوت به تقریب هیچ گاه نباید منجر به عقب‌نشینی از خطوط قرمز هر مذهب یا از بین رفتن آموزه‌های مذاهب گردد.

== پانویس‌ها ==

[[رده:مقالات]]

[[رده:تقریب]]