محمدابراهیم کلباسی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدابراهیم کلباسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۵

۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - ' می باشد' به ' می‌باشد'

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۷٬۷۷۵

ویرایش

@@ خط ۸۹: / خط ۸۹: @@
 # آقا میر [[سید حسن مدرس]] اصفهانی، (۱۲۱۰ ـ ۱۲۷۳ هـ .ق.): فرزند سید علی، از علمای محقق و فقیهان فاضل، تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش آموخت و در [[کربلا]] خدمت «شریف العلماء، صاحب فصول در اصول» و در [[نجف]] نزد «شیخ محمدحسن، [[صاحب جواهر]]» شاگردی کرد و چون به اصفهان بازگشت، به درس آیة الله کرباسی حاضر شد و پس از بهره‌مندی از محضر این فقیه وارسته، بار دیگر به عتبات رفت و با تکمیل تحصیلات به زادگاه خود (اصفهان) مراجعت نمود و حوزه درسی تشکیل داده و آوازه اش به حدّی رسید که به مدرّس مطلق موسوم گشت و به دلیل همین آوازه علمی و مقامات والا در معارف دینی اشتهار به دست آورد. نامبرده با وجود فقر و کم بضاعتی، مسجدی در محلّه نو اصفهان بنا کرد ولی موفق به تکمیل آن نگردید و با رحلت او، رحیم خان بیگلربیگی آن را به پایان رسانید. آقا میر سید حسن مدرّس در سفری به اتفاق آیة الله کرباسی به [[تهران]] رفت و در آن جا با ملاّ عبدالکریم ایروانی ملاقات نمود. نقل کرده اند: در آن زمان، کرسی تدریس آیة الله کرباسی در اصفهان آن چنان اعتباری داشت که [[سید شفتی]] به دلیل رعایت احترام حاجی، بر کرسی درس نمی نشست ولی گروهی از شاگردان برای میر سید حسن مدرّس سکویی از گِل درست می کنند تا از درس و بحث او استفاده کنند. این برنامه موجب می‌شود که عده ای از مخالفین علما، بین آیة الله کرباسی و میر سید حسن مدرس آتش فتنه را روشن کنند اما با تدبیر آن بزرگواران نه تنها این حرکت خنثی می گردد بلکه بر عزت و افتخار این دو نامدار عرصه فقاهت افزوده می‌شود.
 #
-# [[ملاّ مهدی قمشه ای]]: این فقیه نامور رساله ای در [[نماز جمعه]] تألیف کرده و سی دلیل بر وجوب عینی آن آورده تا به چهل و پنج هزار سطر رسیده است. همچنین حواشی چندی که به خطّ خویش بر آن نوشته که غلامرضا اصفهانی آن ها را تدوین کرده است: نامبرده از شاگردان مشهور حاجی کرباسی و سید شفتی می باشد که در سال ۱۲۸۱ هـ .ق. رحلت نموده است<ref>الذریعه، ج ۱۵، ص ۸۲ و ۸۱ مکارم الآثار، ج ۷، ص۲۴۰۶٫</ref>.
+# [[ملاّ مهدی قمشه ای]]: این فقیه نامور رساله ای در [[نماز جمعه]] تألیف کرده و سی دلیل بر وجوب عینی آن آورده تا به چهل و پنج هزار سطر رسیده است. همچنین حواشی چندی که به خطّ خویش بر آن نوشته که غلامرضا اصفهانی آن ها را تدوین کرده است: نامبرده از شاگردان مشهور حاجی کرباسی و سید شفتی می‌باشد که در سال ۱۲۸۱ هـ .ق. رحلت نموده است<ref>الذریعه، ج ۱۵، ص ۸۲ و ۸۱ مکارم الآثار، ج ۷، ص۲۴۰۶٫</ref>.
 #
 # میر [[سید محمد شهشهانی]]: از فقیهان قرن سیزدهم هجری که در فقه و اصول مقام شامخی دارد و دانشورانی چون میرزای شیرازی و [[سید محمدباقر خوانساری]] (صاحب روضات) از شاگردان او هستند. وی در مسجد ذوالفقار اصفهان به امامت می پرداخت و پیوسته به تدریس و تألیف مشغول بود و هیچ گاه از پژوهش در امور علمی غفلت نمیورزید. آثاری چون انوار الریاض (در فقه)، جنة المأوی (مباحث فقه استدلالی) و غایة القصوی (در اصول) دارد. اشعاری شیوا و سوزناک به زبان عربی در رثای حضرت امام حسین(علیه السلام) و شهیدان کربلا سروده است. ارتحالش را در سال ۱۲۸۷ هـ .ق. و مدفنش را تخت فولاد اصفهان (تکیه معروف خودش: شهشهانی) نوشته اند. صاحب روضات درباره اش گفته است: «در این زمان ریاست امور تدریس و فتوا به وی ختم می گردید<ref> روضات الجنات، ص ۱۲۷ الکنی و الالقاب، ج ۲، ص ۳۴۶٫.</ref>.»
@@ خط ۹۵: / خط ۹۵: @@
 # ملا حمزه قائنی فرزند اسدالله، فرزند عبدالله، فرزند محمدشریف علوی. وی در اصفهان به خدمت آیة الله کرباسی و سید شفتی رسید و پس از استفاده از محضر این دو فقیه بلند آوازه به دستور آیة الله کرباسی در اصفهان اقامت گزید و به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. در مراجعتی از قائن (زادگاهش) به اصفهان، در راه (شهرستان شاهرود) بیمار شد و وفات یافت<ref> بهارستان، مرحوم آیتی، ص ۳۲ الکرام البرره، ص۴۴۳ تذکرة القبور، سیّد مصلحالدین مهدوی، ص ۳۰۸٫.</ref>.
 #
-# سید محمّدحسن مجتهد اصفهانی: (۱۲۶۳ ـ ۱۲۰۷ هـ .ق.) فرزند سید محمدتقی از مشاهیر قرن سیزدهم که به دریافت اجازه از سید رضا فرزند سید بحرالعلوم در تاریخ ۱۲۵۳ هـ .ق. نائل گشت<ref>متن این اجازه در کتاب ریاض الابرار، آیةالله روضاتی درج شده است.</ref>. از آثار او می توان اعجاز القرآن را نام برد که در سال ۱۲۵۴ هـ .ق. تدوین شده و در سال ۱۳۶۵ به اهتمام نواده فاضلش سید مصلح الدین مهدوی به طبع رسیده است محجة الفؤاد فی شرح الارشاد و کتاب الفقه الاستدلالی از دیگر تألیفات اوست. نامبرده بر آثار استادش آیة الله کرباسی حواشی متعددی نگاشته و پاره ای از نوشته‌های وی را کاتبان به امر نامبرده، تحریر نموده اند که از جمله آن ها کتاب «منهاج الهدایه» آیة الله کرباسی می باشد. کتاب خمسه حسینی از منظومه های سید محمدحسین فرزند حاج سید محمدحسن مجتهد است<ref> الکرام البرره، ج ۱، ص ۳۱۶ و ۳۱۵٫</ref>.
+# سید محمّدحسن مجتهد اصفهانی: (۱۲۶۳ ـ ۱۲۰۷ هـ .ق.) فرزند سید محمدتقی از مشاهیر قرن سیزدهم که به دریافت اجازه از سید رضا فرزند سید بحرالعلوم در تاریخ ۱۲۵۳ هـ .ق. نائل گشت<ref>متن این اجازه در کتاب ریاض الابرار، آیةالله روضاتی درج شده است.</ref>. از آثار او می توان اعجاز القرآن را نام برد که در سال ۱۲۵۴ هـ .ق. تدوین شده و در سال ۱۳۶۵ به اهتمام نواده فاضلش سید مصلح الدین مهدوی به طبع رسیده است محجة الفؤاد فی شرح الارشاد و کتاب الفقه الاستدلالی از دیگر تألیفات اوست. نامبرده بر آثار استادش آیة الله کرباسی حواشی متعددی نگاشته و پاره ای از نوشته‌های وی را کاتبان به امر نامبرده، تحریر نموده اند که از جمله آن ها کتاب «منهاج الهدایه» آیة الله کرباسی می‌باشد. کتاب خمسه حسینی از منظومه های سید محمدحسین فرزند حاج سید محمدحسن مجتهد است<ref> الکرام البرره، ج ۱، ص ۳۱۶ و ۳۱۵٫</ref>.
 =درگذشت=