معیارهای سندی در رد و قبول حدیث (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نتیجه آن‌که قول منسوب به مشهور اهل سنت در حجیت مطلق قول و عمل صحابه فاقد دلیل و مستند قطعی بوده و از منظر آنان، قول و عمل صحابه تنها زمانی حجت است که شاهدی از قرآن و سنت نبوی موجود نباشد. در تحلیلی باید گفت معتبر بودن قول صحابه در فرض مذکور، بیانگر آن است که از منظر اینان سنت صحابه – نه به صرف صحابی بودن بلکه - از انجا که کاشف و بیانگر سنت نبوی می‌باشد حجت خواهد بود. <ref>باید گفت نظیر مبنای فوق دیدگاه امامیه در مساله اجماع می باشد. چون اجماع نزد امامیه زمانی حجت است که کاشف از رای معصوم باشد.</ref>