ملائکه: تفاوت میان نسخه‌ها

ملک (به فتح میم و لام) فرشته. جمع آن ملائکه است؛ اکثر علماء معتقدند که آن از الوک مشتق است و الوک به معنی رسالت است. <ref> قاموس قرآن، ذیل کلمه ملک</ref> در [[مفردات راغب]] آمده است <ref>المفردات فی غریب القرآن، ذیل کلمه ملک</ref> هر ملک ملائکه است و هر ملائکه ملک نیست؛ بلکه ملک او اشاره شده به سویش به قول «فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا؛ و آن‌ها که امور را تدبیر مى‏کنند!»، <ref>نازعات، 5</ref> «فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا؛ و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسیم مى‏کنند.»، <ref>ذاریات، 4</ref> «وَ النَّازِعَاتِ غَرْقًا؛ سوگند به فرشتگانى که (جان مجرمان را به شدّت از بدن‌هایشان) برمى‏کشند.» <ref>نازعات، 1</ref> و مانند آن.  

و از آن فرموده [[ملک الموت]] است: «وَ الْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا؛ فرشتگان در اطراف آسمان قرار می‌گیرند (و براى انجام مأموریت‌ها آماده مى‏شوند).»، <ref> الحاقه، 17</ref> «وَ مَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ؛ و از آن چه بر دو فرشته بابل «هاروت» و «ماروت»، [[نازل]] شد پیروى کردند.» <ref> بقره، 102</ref> «قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ؛ بگو: «فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، ([[روح]]) شما را مى‏گیرد.» <ref>سجده، 11</ref>

از مجموع روایات چنین برداشت می‌شود که ظاهراً قابلیّت و امکان دیده شدن برای برخی از ملائکه مانند [[جبرائیل]]، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]] و تعداد محدود دیگری قابل بررسی است و برای، برخی از شخصیّت‌ها و اولیای الهی، همانند [[رسول خدا(ص)]]، [[ائمه(ع)]] یا [[انبیا]] و [[رسل(ع)]] و برخی از عرفای بزرگ مانند مرحوم [[سید محمد حسین طباطبایی]] توانایی و امکان این وجود دارد که آنان را ببینند.  

«خداوند تبارک و تعالی فرشتگانی دارد. بعضی به اندازه‌ای بزرگ که اگر یکی از آنان به زمین فرود آید از بس بزرگ است و از بس پر و بال دارد، زمین نمی‌تواند آن را در خود جا دهد. بعضی از آنها به اندازه‌ای تنومند و زیبا هستند که اگر همة جنّ و انس هم‌دست شوند، نمی‌توانند او را وصف کنند، بعضی از ملائکة الهی چنان است که هفتصد سال راه مسافت میان دو شانه یا مسافت پرّة گوشش است، بعضی از آنها با یکی از بال‌های خود می‌تواند همة افق را بپوشاند، به علاوه از بزرگی جسمش، بعضی از آنها به اندازه ای بلند قامتند که آسمان‌ها تا زیر ناف آنها است، بعضی از آنها بدون پایگاه، قدم در عمق هوای زیرین زمین نهاده و همة زمین‌ها تا زانوی او است، بعضی از آنها هم گروهی هستند که اگر همة دریاها را به پشت ناخن بزرگش بریزند، جا می‌دهد؛ بعضی هستند که اگر کشتی‌ها را در اشک چشمش بیندازند تا ابد سیر می‌کنند. «فَتَبارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ». <ref>الخصال، ج 2، ص 401</ref>

 

[[رده:مفاهمی اسلامی]]