confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
سوره فتح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
</div> | </div> | ||
'''سوره فتح''' درباره پیروزی نهایی [[مسلمانان]]، پاداش [[ایمان]] و [[جهاد]] و اخلاص، بخشش لغزش‌های مجاهدین، هشدار به [[کافران]] و مسلمانان کاهل و در نهایت جهانی شدن [[دین]] خدا است. «فتح» نامیدن این سوره به دلیل آن است که در ابتدای سوره، از فتح مبین (پیروزی درخشان) سخن می‌گوید. | '''سوره فتح''' درباره پیروزی نهایی [[مسلمانان]]، پاداش [[ایمان]] و [[جهاد]] و اخلاص، بخشش لغزش‌های مجاهدین، هشدار به [[کافران]] و مسلمانان کاهل و در نهایت جهانی شدن [[دین]] خدا است. «فتح» نامیدن این سوره به دلیل آن است که در ابتدای سوره، از فتح مبین (پیروزی درخشان) سخن می‌گوید. | ||
در فضیلت قرائت سوره فتح آمده است، کسی که این سوره را قرائت کند، همانند کسی است که همراه [[پیامبر(صلی الله علیه)]] در فتح حضور داشته یا مانند کسی است كه با او در [[بیعت شجره]] [[بیعت]] كرده است. | در فضیلت قرائت سوره فتح آمده است، کسی که این سوره را قرائت کند، همانند کسی است که همراه [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] در فتح حضور داشته یا مانند کسی است كه با او در [[بیعت شجره]] [[بیعت]] كرده است. | ||
== علت نامگذاری == | == علت نامگذاری == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* اميدآفرينى با يادآورى فتح مكه؛ | * اميدآفرينى با يادآورى فتح مكه؛ | ||
* جداسازى مرز [[مؤمنان]] و كافران و منافقان؛ | * جداسازى مرز [[مؤمنان]] و كافران و منافقان؛ | ||
* گزارش [[صلح حديبيّه]] و [[بيعت رضوان]]<ref>تفسير قرآن مهر، ج 19، ص 183.</ref>. | * گزارش [[صلح حديبيّه]] و [[بیعت رضوان|بيعت رضوان]]<ref>تفسير قرآن مهر، ج 19، ص 183.</ref>. | ||
== اهداف و آموزه‌ها == | == اهداف و آموزه‌ها == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
محتوای سوره فتح از هفت بخش تشكيل يافته است. | محتوای سوره فتح از هفت بخش تشكيل يافته است. | ||
* سوره با مساله بشارت فتح آغاز مى شود، و آيات پایانی آن نيز به همين مساله مربوط است، و تاكيد بر تحقق خواب پيامبر(صلی الله علیه) مربوط به وارد شدن به [[مكه]] و انجام [[مناسك عمره]] است؛ | * سوره با مساله بشارت فتح آغاز مى شود، و آيات پایانی آن نيز به همين مساله مربوط است، و تاكيد بر تحقق خواب پيامبر(صلی الله علیه) مربوط به وارد شدن به [[مكه]] و انجام [[مناسک حج|مناسك عمره]] است؛ | ||
* بخش ديگرى از سوره حوادث مربوط به صلح حديبيه و نزول سكينه و آرامش بر دل‌هاى مؤمنان و مساله بيعت رضوان را بازگو مى كند؛ | * بخش ديگرى از سوره حوادث مربوط به صلح حديبيه و نزول سكينه و آرامش بر دل‌هاى مؤمنان و مساله بيعت رضوان را بازگو مى كند؛ | ||
* در بخش ديگرى از مقام پيامبر و هدف والاى او سخن مى گويد. | * در بخش ديگرى از مقام پيامبر و هدف والاى او سخن مى گويد. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
* و بالآخره در بخشى نيز از ويژگی‌هاى پيروان خط مكتبى پيامبر اسلام(صلی الله علیه) و صفات مخصوص آنها سخن مى گويد. | * و بالآخره در بخشى نيز از ويژگی‌هاى پيروان خط مكتبى پيامبر اسلام(صلی الله علیه) و صفات مخصوص آنها سخن مى گويد. | ||
* | * | ||
رویهمرفته آيات اين سوره فوق‌العاده حساس و سرنوشت ساز و مخصوصا براى [[مسلمانان]] امروز در برابر حوادث گوناگونى كه جوامع اسلامى با آن درگير هستند الهام آفرين است<ref>تفسير نمونه، ج 22، ص 7-6.</ref>. | |||
== فضائل، خواص و ثواب قرائت == | == فضائل، خواص و ثواب قرائت == | ||
# [[ابى‌بن‌كعب]] از پيامبر(صلی الله علیه) خداروايت مى كند: «هر كس سوره فتح را قرائت كند مانند آن است كه با حضرت محمّد صلی‌الله‌عليه‌وآله در فتح مكّه شركت داشته است». | # [[ابى‌بن‌كعب]] از پيامبر(صلی الله علیه) خداروايت مى كند: «هر كس سوره فتح را قرائت كند مانند آن است كه با حضرت محمّد صلی‌الله‌عليه‌وآله در فتح مكّه شركت داشته است». | ||
# در روايت ديگر آمده است: «هر کس این سوره را قرائت کند مانند كسى است كه زير آن درخت با [[حضرت محمّد(صلی الله علیه)]] بيعت كرده است». | # در روايت ديگر آمده است: «هر کس این سوره را قرائت کند مانند كسى است كه زير آن درخت با [[حضرت محمد (ص)|حضرت محمّد(صلی الله علیه)]] بيعت كرده است». | ||
# [[عمربن‌خطاب]] میگويد: «در يكى از سفرها با پيامبر خدا(صلی الله علیه) بوديم كه فرمود: شب گذشته سوره اى بر من نازل شد كه از دنيا و ما في‌ها نزد من بهتر است: إِنَّا فَتَحْنا تا ... وَ ما تَأَخَّرَ». اين روايت را [[بخارى]] در صحيح خود آورده است. | # [[عمربن‌خطاب]] میگويد: «در يكى از سفرها با پيامبر خدا(صلی الله علیه) بوديم كه فرمود: شب گذشته سوره اى بر من نازل شد كه از دنيا و ما في‌ها نزد من بهتر است: إِنَّا فَتَحْنا تا ... وَ ما تَأَخَّرَ». اين روايت را [[بخارى]] در صحيح خود آورده است. | ||
# قتاده از [[انس]] نقل مى كند: «هنگامى كه از جنگ حديبيه بازگشتيم، از انجام [[اعمال حج]] ما جلوگيرى شده بود، و ما همگى محزون و غمگين بوديم كه ناگهان [[خداوند]] [[نازل]] فرمود: (إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً) پيامبر خدا(صلی الله علیه) فرمودند: آيه اى بر من نازل شده است كه در نظر من از تمام دنيا بهتر است». | # قتاده از [[انس]] نقل مى كند: «هنگامى كه از جنگ حديبيه بازگشتيم، از انجام [[اعمال حج]] ما جلوگيرى شده بود، و ما همگى محزون و غمگين بوديم كه ناگهان [[خداوند]] [[نزول قرآن|نازل]] فرمود: (إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً) پيامبر خدا(صلی الله علیه) فرمودند: آيه اى بر من نازل شده است كه در نظر من از تمام دنيا بهتر است». | ||
# [[عبدالله بن‌مسعود]] میگويد: «رسول خدا(صلی الله علیه) از جنگ حديبيه بازگشت فرمود، ناگهان ديديم كه حضرت از سرعت خود كاست، نزديك شديم ديديم خداوند (إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً) را بر حضرت نازل فرموده است، و حضرتش را فوق‌العاده مسرور يافتيم، و فرمودند: كه اين سوره بر او نازل شده است». | # [[عبدالله بن‌مسعود]] میگويد: «رسول خدا(صلی الله علیه) از جنگ حديبيه بازگشت فرمود، ناگهان ديديم كه حضرت از سرعت خود كاست، نزديك شديم ديديم خداوند (إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً) را بر حضرت نازل فرموده است، و حضرتش را فوق‌العاده مسرور يافتيم، و فرمودند: كه اين سوره بر او نازل شده است». | ||
# | # | ||
# عبد اللَّه‌بن‌بكير از پدرش روايت مى كند كه [[امام صادق(علیه السلام)]] فرمودند: «اموال و زنان و كنيزان خود را با خواندن (إِنَّا فَتَحْنا) از تلف شدن حفظ كنيد، اگر انسان از كسانى باشد كه اين سوره را زياد بخواند روز قيامت منادى به طورى كه همه مردم بشنوند او را صدا مى زند كه تو از بندگان خالص من هستى، او را به بندگان صالح من ملحق نمائيد، و او را در بهشت‌هاى پر نعمت جاى داده، از شربت گواراى رحيق مختوم آميخته به كافور سيراب سازيد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 23، ص 99-98.</ref>». | # عبد اللَّه‌بن‌بكير از پدرش روايت مى كند كه [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] فرمودند: «اموال و زنان و كنيزان خود را با خواندن (إِنَّا فَتَحْنا) از تلف شدن حفظ كنيد، اگر انسان از كسانى باشد كه اين سوره را زياد بخواند روز قيامت منادى به طورى كه همه مردم بشنوند او را صدا مى زند كه تو از بندگان خالص من هستى، او را به بندگان صالح من ملحق نمائيد، و او را در بهشت‌هاى پر نعمت جاى داده، از شربت گواراى رحيق مختوم آميخته به كافور سيراب سازيد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 23، ص 99-98.</ref>». | ||
# | # | ||
== محل زمان نزول == | == محل زمان نزول == | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
== فضای نزول == | == فضای نزول == | ||
پيامبر اسلام(صلی الله علیه) در سال ششم هجرت تصميم گرفت كه به اتفاق [[مهاجرين]] و [[انصار]] و ساير مسلمانان به عنوان مراسم [[عمره]] به سوى [[مكه]] حركت كند، و قبلا به مسلمانان اطلاع داده بود كه من در خواب ديدم همراه يارانم وارد [[مسجدالحرام]] شده ايم و مشغول مناسك عمره هستيم. | پيامبر اسلام(صلی الله علیه) در سال ششم هجرت تصميم گرفت كه به اتفاق [[مهاجرين]] و [[انصار]] و ساير مسلمانان به عنوان مراسم [[عمره مفرده|عمره]] به سوى [[مكه]] حركت كند، و قبلا به مسلمانان اطلاع داده بود كه من در خواب ديدم همراه يارانم وارد [[مسجدالحرام]] شده ايم و مشغول مناسك عمره هستيم. | ||
مسلمانان در ذى‌الحليفه نزديك مدينه [[احرام]] بستند و با تعداد زيادى شتر براى قربانى حركت كردند. وضع حركت پيامبر(صلی الله علیه) به خوبى نشان مى داد كه هدفى جز انجام اين عبادت بزرگ ندارد. تا اين‌كه پيامبر وارد سرزمين حديبيه شد (حديبيه قريه اى در نزديكى مكه بود كه حدود بیست كيلومتر تا مكه فاصله داشت). | مسلمانان در ذى‌الحليفه نزديك مدينه [[احرام]] بستند و با تعداد زيادى شتر براى قربانى حركت كردند. وضع حركت پيامبر(صلی الله علیه) به خوبى نشان مى داد كه هدفى جز انجام اين عبادت بزرگ ندارد. تا اين‌كه پيامبر وارد سرزمين حديبيه شد (حديبيه قريه اى در نزديكى مكه بود كه حدود بیست كيلومتر تا مكه فاصله داشت). | ||
ولى در اينجا [[قريش]] باخبر شدند و راه را بر پيغمبر بستند، و از ورود او به مكه مانع شدند و در واقع تمام سنت‌هايى را كه در زمينه امنيت زائران [[خانه خدا]] در ماه حرام داشتند زير پا گذاردند، چرا كه آنها معتقد بودند در ماه‌هاى حرام (از جمله [[ماه ذى‌القعده]] كه پيامبر در آن ماه قصد عمره داشت) و مخصوصا در حال احرام نبايد مانع هيچ‌كس شوند، حتى اگر كسى قاتل پدر خويش را در اين ايام و در اين مراسم مى ديدند ابدا متعرض او نمى شدند. | ولى در اينجا [[قریش|قريش]] باخبر شدند و راه را بر پيغمبر بستند، و از ورود او به مكه مانع شدند و در واقع تمام سنت‌هايى را كه در زمينه امنيت زائران [[خانه خدا]] در ماه حرام داشتند زير پا گذاردند، چرا كه آنها معتقد بودند در ماه‌هاى حرام (از جمله [[ذی القعده|ماه ذى‌القعده]] كه پيامبر در آن ماه قصد عمره داشت) و مخصوصا در حال احرام نبايد مانع هيچ‌كس شوند، حتى اگر كسى قاتل پدر خويش را در اين ايام و در اين مراسم مى ديدند ابدا متعرض او نمى شدند. | ||
در اينجا ماجراى مفصلى پيش آمد كه به عقد قرارداد صلحى ميان پيامبر و مشركان مكه به نام صلح حديبيه منتهى شد ولى به هر صورت آن سال مانع ورود پيامبر(صلی الله علیه) به مكه شدند، ناچار پيامبر به يارانش دستور داد كه شترهاى خود را در همان‌جا قربانى كنند، سرهاى خود را بتراشند و از احرام بيرون آيند، و به سوى مدينه باز گردند. در اينجا طوفانى از غم و اندوه مسلمانان را فرا گرفت، و انبوهى از ناراحتی‌ها و گاه شك و ترديد بر افراد ضعيف‌الإيمان غالب شد. موقعى كه پيامبر(صلی الله علیه) از حديبيه به سوى مدينه مى آمد مركبش سنگين شد و از حركت باز ايستاد، و در همين حال چهره مباركش غرق سرور و شادمانى بى سابقه اى گشت و فرمود: «هم اكنون آيات سوره فتح بر من نازل شد»<ref>تلخيص از تفسير قمى و مجمع‌البيان و فى ظلال‌القرآن.</ref>. | در اينجا ماجراى مفصلى پيش آمد كه به عقد قرارداد صلحى ميان پيامبر و مشركان مكه به نام صلح حديبيه منتهى شد ولى به هر صورت آن سال مانع ورود پيامبر(صلی الله علیه) به مكه شدند، ناچار پيامبر به يارانش دستور داد كه شترهاى خود را در همان‌جا قربانى كنند، سرهاى خود را بتراشند و از احرام بيرون آيند، و به سوى مدينه باز گردند. در اينجا طوفانى از غم و اندوه مسلمانان را فرا گرفت، و انبوهى از ناراحتی‌ها و گاه شك و ترديد بر افراد ضعيف‌الإيمان غالب شد. موقعى كه پيامبر(صلی الله علیه) از حديبيه به سوى مدينه مى آمد مركبش سنگين شد و از حركت باز ايستاد، و در همين حال چهره مباركش غرق سرور و شادمانى بى سابقه اى گشت و فرمود: «هم اكنون آيات سوره فتح بر من نازل شد»<ref>تلخيص از تفسير قمى و مجمع‌البيان و فى ظلال‌القرآن.</ref>. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
[[مسعودی]] می‌گفت شنیدم هرکس در هر شب [[ماه رمضان]] سوره فتح را در نمازهای مستحبی بخواند در آن سال از گزند حوادث محفوظ می‌ماند<ref>سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ۱، ص ۲۲، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.</ref>. | [[مسعودی]] می‌گفت شنیدم هرکس در هر شب [[ماه رمضان]] سوره فتح را در نمازهای مستحبی بخواند در آن سال از گزند حوادث محفوظ می‌ماند<ref>سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ۱، ص ۲۲، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.</ref>. | ||
البته، روایتی دیگر، این اثر و نتیجه را تنها با خواندن سوره فتح در نماز شب اول رمضان اعلام می‌دارد: | البته، روایتی دیگر، این اثر و نتیجه را تنها با خواندن سوره فتح در نماز شب اول رمضان اعلام می‌دارد: | ||
امام(علیه السلام) فرمود: کسی که هنگام حلول ماه رمضان دو رکعت نماز مستحبی بخواند و در رکعت اول ام الکتاب(حمد) و سپس فتح را بخواند و در رکعت دوم هر سوره‌ای که دوست داشت؛ پروردگار در آن سال نگهبان او در مقابل بدی‌ها خواهد بود و پیوسته تا ماه رمضان سال آینده تحت حمایت خداوند خواهد بود<ref>همان، ص ۸۷.</ref>. | امام(علیه السلام) فرمود: کسی که هنگام حلول ماه رمضان دو رکعت نماز مستحبی بخواند و در رکعت اول [[سوره حمد|ام الکتاب]]([[سوره حمد|حمد]]) و سپس فتح را بخواند و در رکعت دوم هر سوره‌ای که دوست داشت؛ پروردگار در آن سال نگهبان او در مقابل بدی‌ها خواهد بود و پیوسته تا ماه رمضان سال آینده تحت حمایت خداوند خواهد بود<ref>همان، ص ۸۷.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||