سوره حشر: تفاوت میان نسخه‌ها

* معرفى خدا از طريق نام ها و صفات نيكو؛  

* فراموشى خدا و پيامدهاى آن؛  

* تسبيح عمومى موجودات؛  

* تأثير [[قرآن]] در پاكسازى روح و جان آدمى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص 277.</ref>.

«سوره حشر» و «سوره بنی نضیر»؛ اين نام ها از آيۀ دوم اين سوره برگرفته شده كه در آن از «حشر» يعنى گردآمدن مسلمانان براى [[تبعید]] [[يهوديان بنی‌نضیر]] سخن گفته شده است<ref>همان.</ref>.

* تذكر صفات و اسماى نيكوى خدا؛  

* يادآورى [[معاد]]؛  

* بيان پيوندهاى پنهان منافقان و يهوديان<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص 279.</ref>.

محتواى سوره حشر را مى توان در شش بخش خلاصه كرد:

# در بخش اول كه تنها يك آيه است و مقدمه اى براى مباحث مختلف اين سوره محسوب مى شود سخن از تسبيح و تنزيه عمومى موجودات در برابر خداوند عظيم و حكيم است.  

# در بخش دوم كه از آيه دوم تا آيه دهم (مجموعا نه آيه) است ماجراى درگيرى مسلمان را با يهود پيمان شكن مدينه بازگو مى كند.  

# در بخش سوم كه از آيه یازدهم تا هفدهم را تشكيل مى دهد داستان منافقان [[مدينه]] آمده است كه با يهود در اين برنامه همكارى نزديك داشتند.  

# بخش چهارم كه چند آيه بيشتر نيست مشتمل بر يك سلسله اندرزها و نصايح كلى نسبت به عموم مسلمانان است و در حقيقت به منزله نتيجه گيرى از ماجراهاى فوق مى باشد.  

# بخش پنجم كه فقط يك آيه است (آيه بیست‌ویکم) توصيف بليغى است از [[قرآن مجيد]] و بيان تاثير آن در پاكسازى [[روح]] و جان.  

# و بالآخره در بخش ششم كه آخرين بخش اين سوره است و از آيه بیست‌ودوم شروع و به بیست‌وچهارم ختم مى‌شود قسمت مهمى از اوصاف جمال و جلال خدا و اسماء حسناى او را بر مى شمرد كه به انسان در طريق معرفة اللَّه كمك شايان مى كند<ref>تفسير نمونه، ج 23، ص 479.</ref>.  

[[ابى‌بن‌كعب]] گويد: [[حضرت محمد (ص)|پيامبر خداصلی الله علیه وآله وسلم]] فرمود: «كسى كه سوره‌ حشر را بخواند باقى نماند بهشتى و نه دوزخى و نه عرشى و نه كرسى و نه حجابى و نه هفت آسمان و نه زمين هاى هفتگانه و نه حشره اى و نه بادى و نه پرونده و نه درختى و نه جنبنده اى و نه خورشيد و ماهى و نه فرشتگان مگر آنكه صلوات بر او فرستاده و و برای او استغفار كنند و اگر آن روز و شبش بميرد [[شهید]] مرده است».

از [[ابوسعيدمكارى]] از [[امام جعفر صادق|امام صادق علیه السلام]] روايت شده كه فرمود: «كسى كه وقت شب شود و [[سوره‌ الرحمن]] و حشر را قرائت كند [[خداوند]] [[فرشته]] اى را به خانه او پاسدار و موكّل فرمايد تا با شمشير كشيده اش او را پاسبانى كند تا صبح شود»<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 24، ص 305-304.</ref>.

تاريخ نزول سوره حشر در سال چهارم هجرى (ما بين [[جنگ بدر]] و [[صلح حديبيه]]) است و بعد از [[سوره بينه]] نازل شده است<ref>حجةالتفاسير و بلاغ‌الإكسير، مقدمه اول، ص 28.</ref>.  

نام سوره حشر از آيۀ دوم آن گرفته شده كه سخن از حشر يعنى اجتماع [[يهود]] براى كوچ كردن از [[مدينه]]، و يا حشر [[مسلمين]] براى بيرون راندن آنها به ميان آمده است، و از اينجا روشن مى شود كه اين حشر ارتباطى با حشر در قيامت ندارد.

همچنین اين سوره يكى از سوره‌هاى مسبحات است، كه با تسبيح خداوند شروع شده، و اتفاقا پايان آن نيز با تسبيح الهى است<ref>تفسير نمونه، ج 23، ص 480.</ref>.