سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

أنعام، حجت<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 187.</ref>.

[[عياشى|عیاشی]] به اسناد خود از [[ابی‌بصیر]] روایت کرده است که [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] فرمود: «سوره انعام، یک جا نازل شد و هفتاد هزار ملک، سوره را با تعظیم همراهی کردند، زیرا در هفتاد جای آن نام خداوند آمده است. اگر مردم می‌دانستند در قرائت آن چقدر فضیلت است، آن را ترک نمی‌کردند»، سپس فرمود: «هر که را به خداوند حاجتی است که می‌خواهد بر آورده شود، چهار رکعت [[نماز]] با [[سوره حمد|فاتحةالکتاب]] و سوره انعام بخواند و بعد از آنکه از قرائت فارغ شد، بگوید: یا کریم یا کریم یا کریم، یا عظیم یا عظیم یا عظیم، یا اعظم من کل عظیم یا سمیع الدعاء، یا من لا تغیره اللیالی و الایام. صل علی محمد و آل محمد. و ارحم ضعفی و فقری و فاقتی و مسکنتی یا من رحم الشیخ یعقوب حین رد علیه یوسف قرة عینه. یا من رحم ایوب بعد طول بلائه. یا من رحم محمداً و من الیتم آواه و نصره علی جبابرة قریش و طواغیتها و امکنه منهم. یا مغیث یا مغیث یا مغیث .... به خدا قسم اگر این دعا را بخوانی و همه حوائج خود را از خدا بخواهی، به تو عطا می‌کند»

[[ابن عباس]] می‌گوید: سوره انعام [[مكى|مکی]] است، بجز شش آیه: آن از آیه «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ ...» تا پایان سه آیه و از آیه: «قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ ...» تا پایان سه آیه، این شش آیه، در مدینه نازل شده‌اند.

مشرکان [[مكه|مکه]] پیامبر اکرم(صلی الله علیه) را به دروغگویی متهم و اعلام کردند که پیامبران باید از فرشتگان باشند؛ نه از نوع انسان. آنان معاد را انکار کرده، آن را به سخره می‌گرفتند و [[شرک]] و [[بت پرستى|بت‌پرستی]] را برتر از یگانه‌پرستی می‌دانستند. آیات خدا را تکذیب می‌کردند، [[اعجاز قرآن]] را زیر سؤال برده و می‌گفتند: قرآن چیزی جز سخنان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیست و تقاضای معجزات دیگری می‌کردند. در چنین فضایی سوره مبارکه انعام نازل شد و ضمن ارائه پاسخ‌های منطقی و مستدل به شبهات [[مشركان|مشرکان]] و ابطال عقاید نادرست آنها اصول و بنیادهای دین اسلام را بیان کرد<ref>دائرة المعارف قرآن کريم، ج 4، ص 549.</ref>.

سوره انعام یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های [[بقره]]، [[آل عمران]]، [[نساء]]، [[مائدة]]، انعام، [[اعراف]] و [[أنفال]] به همراه [[توبه]] را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را [[يونس|یونس]] می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول [[سعيد بن جبير|سعید بن جبیر]] می‌باشد)<ref>]المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

روایت از رسول خدا(صلی الله علیه) نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای انجیل و سوره‌های مثانی را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.