۸۷٬۸۱۰
ویرایش
توّابین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' نمی توان' به ' نمی‌توان'
جز (جایگزینی متن - ' عده ای' به ' عده‌ای') |
جز (جایگزینی متن - ' نمی توان' به ' نمی‌توان') |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
پس از شهادت امام حسین و یاران با وفایش در کربلا بدست سپاه یزید و عدم یاری آن حضرت از سوی برخی از مسلمانان و دوستداران اهل‌بیت که خود در ارسال نامه و دعوت از حضرت برای آمدن به [[کوفه]] دخیل بودند و به توابین مشهور شدند، حالت پشیمانی عجیبی آنان را فرا گرفت. این حالت در دیار کوفه که در آن زمان محور تجمع شیعیان بود، شدیدتر به نظر می‌آمد و به همین دلیل خود را سرزنش کرده و گناهکار می‌دانستند. | پس از شهادت امام حسین و یاران با وفایش در کربلا بدست سپاه یزید و عدم یاری آن حضرت از سوی برخی از مسلمانان و دوستداران اهل‌بیت که خود در ارسال نامه و دعوت از حضرت برای آمدن به [[کوفه]] دخیل بودند و به توابین مشهور شدند، حالت پشیمانی عجیبی آنان را فرا گرفت. این حالت در دیار کوفه که در آن زمان محور تجمع شیعیان بود، شدیدتر به نظر می‌آمد و به همین دلیل خود را سرزنش کرده و گناهکار می‌دانستند. | ||
این گروه پس از مراسم عزاداری امام حسین و مشورت‌هایی که با هم داشتند، به این نتیجه رسیدند که این ننگ را جز با قیام در برابر سپاه شام و انتقام از قاتلان حضرت، | این گروه پس از مراسم عزاداری امام حسین و مشورت‌هایی که با هم داشتند، به این نتیجه رسیدند که این ننگ را جز با قیام در برابر سپاه شام و انتقام از قاتلان حضرت، نمی‌توانند از خود دور کنند<ref>المنتظم فی تاریخ الامم والملوک، ج ۶، ص ۲۸.</ref> | ||
رهبری این قیام بر عهده تنی چند از سالخوردگانی چون سليمان بن صرد خزاعی، عبدالله بن وال تمیمی، رفاعة بن شداد بجلی، عبدالله بن سعد ازدی و مسیب بن نجبه فزاری قرار گرفت. این تشکل که در سال ۶۱ قمری و پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام پا گرفت، کم‌کم گسترده شده افراد زیادی را به خود جذب کرد و در مدت چهار سال، از امکانات قابل توجهی برخوردار گردید. به همین جهت، رهبران قیام، نخستین روز از ربيع الثانی سال ۶۵ قمری را آغاز رسمی حرکت خود از شهر بزرگ کوفه تعیین کردند. | رهبری این قیام بر عهده تنی چند از سالخوردگانی چون سليمان بن صرد خزاعی، عبدالله بن وال تمیمی، رفاعة بن شداد بجلی، عبدالله بن سعد ازدی و مسیب بن نجبه فزاری قرار گرفت. این تشکل که در سال ۶۱ قمری و پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام پا گرفت، کم‌کم گسترده شده افراد زیادی را به خود جذب کرد و در مدت چهار سال، از امکانات قابل توجهی برخوردار گردید. به همین جهت، رهبران قیام، نخستین روز از ربيع الثانی سال ۶۵ قمری را آغاز رسمی حرکت خود از شهر بزرگ کوفه تعیین کردند. | ||
البته در این مدت "یزید بن معاویه" هلاک شده بود و "[[مروان بن حکم]]" در شام و غرب عالم اسلام و "[[عبدالله بن زبیر]]" در [[مکه]] و شرق و جنوب عالم اسلام، حکمرانی می کردند و شهر کوفه در سیطره عبدالله بن زبیر و طرفدارانش قرار داشت. | البته در این مدت "یزید بن معاویه" هلاک شده بود و "[[مروان بن حکم]]" در شام و غرب عالم اسلام و "[[عبدالله بن زبیر]]" در [[مکه]] و شرق و جنوب عالم اسلام، حکمرانی می کردند و شهر کوفه در سیطره عبدالله بن زبیر و طرفدارانش قرار داشت. | ||