confirmed، مدیران
۳۷٬۱۷۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
# محمد شفیع بن فرج گیلانی <ref>طبقات اعلام الشیعه، ج ۵، ص ۷۲</ref>؛ محقق سبزواری در سال (۱۰۸۵ هـ. ق) به وی اجازه نقل حدیث داده است. کتاب البداء از آثار او است. | # محمد شفیع بن فرج گیلانی <ref>طبقات اعلام الشیعه، ج ۵، ص ۷۲</ref>؛ محقق سبزواری در سال (۱۰۸۵ هـ. ق) به وی اجازه نقل حدیث داده است. کتاب البداء از آثار او است. | ||
# | # | ||
# [[میرزا عبدالله افندی اصفهانی]] <ref>مفاخر اسلام، ج ۸، ص ۳۹۵</ref>؛ وی صاحب کتاب ریاض العلماء و حیاض الفضلاء است. | # [[میرزا عبدالله افندی|میرزا عبدالله افندی اصفهانی]] <ref>مفاخر اسلام، ج ۸، ص ۳۹۵</ref>؛ وی صاحب کتاب ریاض العلماء و حیاض الفضلاء است. | ||
# | # | ||
# محمد صالح بیابانکی <ref>طبقات اعلام الشیعه، ج ۵، ص ۲۸</ref>؛ محقق سبزواری در سال (۱۰۷۴ هـ. ق) به وی اجازه نقل حدیث داده است. | # محمد صالح بیابانکی <ref>طبقات اعلام الشیعه، ج ۵، ص ۲۸</ref>؛ محقق سبزواری در سال (۱۰۷۴ هـ. ق) به وی اجازه نقل حدیث داده است. | ||
خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
# خلافیه: <ref>روضات الجنات، ج ۲، ص ۶۹</ref> این کتاب به فارسی در عبادات نوشته شده است و نویسنده انگیزه تألیف این کتاب را رغبت مردم به امور دینی ذکر میکند. | # خلافیه: <ref>روضات الجنات، ج ۲، ص ۶۹</ref> این کتاب به فارسی در عبادات نوشته شده است و نویسنده انگیزه تألیف این کتاب را رغبت مردم به امور دینی ذکر میکند. | ||
# | # | ||
# رساله فی تحریم الغناء: <ref> مقدمهای بر فقه شیعه، ص ۲۴۴ و ۲۴۳</ref> این رساله دربارهی غنا و موسیقی است و محقق سبزواری در این کتاب همه آیات و [[روایات]] را که از اصحاب [[ائمه اطهار(علیه السلام)]]، در تحریم و منع غنا وارد شده، آورده است. | # رساله فی تحریم الغناء: <ref> مقدمهای بر فقه شیعه، ص ۲۴۴ و ۲۴۳</ref> این رساله دربارهی غنا و موسیقی است و محقق سبزواری در این کتاب همه آیات و [[روایات]] را که از اصحاب [[ائمه اطهار(ع)|ائمه اطهار(علیه السلام)]]، در تحریم و منع غنا وارد شده، آورده است. | ||
# | # | ||
# رسالهای در فقه: <ref> الذریعه، ج ۱۶، ص ۲۸۰</ref> محقق این رساله را برای شاه عباس دوم نوشته است و همه ابواب فقه را دربرمیگیرد. | # رسالهای در فقه: <ref> الذریعه، ج ۱۶، ص ۲۸۰</ref> محقق این رساله را برای شاه عباس دوم نوشته است و همه ابواب فقه را دربرمیگیرد. | ||
خط ۱۵۲: | خط ۱۵۲: | ||
=== منصب شیخ الاسلامى === | === منصب شیخ الاسلامى === | ||
محقق سبزوارى پس از این که از محضر علمایى همانند [[مجلسى اول | محقق سبزوارى پس از این که از محضر علمایى همانند [[ملا محمدتقی مجلسی|مجلسى اول(ملا محمدتقى)]]، شیخ بهائى، [[میرزا عبدالله افندی|میرفندرسکى]]، ملا حسنعلى شوشترى و سایر علماء کسب فیض نمود، خود یکى از اعاظم بزرگ وقت شد و تدریس مدرسه ملا عبداللّه شوشترى را به وى تفویض کردند و چنانکه گفته شد، به منصب شیخ الاسلامى منصوب گردید. <ref>مشاهیر و دانشمندان اسلام، ترجمه الکنى والالقاب، مترجم محمدجواد نجفى، چاپ اسلامیه، تهران، ص۱۹۲</ref> | ||
اولاد و اعقاب محقق سبزوارى، پس از آنکه وى به مقام شیخ الاسلامى رسید، به خاندان شیخ الاسلام شهرت یافتند و ظاهرا نیز خود آنان هم این عنوان را مىپسندیدند و برخى از آنها با وجود این که منصب شیخ الاسلامى را نداشتند، باز به همین عنوان شهرت دارند. مانند: میرزا جعفر، فرزند محقق سبزوارى و دیگران و اما شکایت میرزا رحیم خوانسارى نسبت به منصب شیخ الاسلامى و قبول آن از طرف نادر نیز، جهت شکستن قدرت روحانیت شیعه بوده که امامت جمعه و شیخ الاسلامى، یعنى دو منصب با نفوذ در یک خاندان نباشد که قدرت مخالفت با دستگاه را داشته باشد. | اولاد و اعقاب محقق سبزوارى، پس از آنکه وى به مقام شیخ الاسلامى رسید، به خاندان شیخ الاسلام شهرت یافتند و ظاهرا نیز خود آنان هم این عنوان را مىپسندیدند و برخى از آنها با وجود این که منصب شیخ الاسلامى را نداشتند، باز به همین عنوان شهرت دارند. مانند: میرزا جعفر، فرزند محقق سبزوارى و دیگران و اما شکایت میرزا رحیم خوانسارى نسبت به منصب شیخ الاسلامى و قبول آن از طرف نادر نیز، جهت شکستن قدرت روحانیت شیعه بوده که امامت جمعه و شیخ الاسلامى، یعنى دو منصب با نفوذ در یک خاندان نباشد که قدرت مخالفت با دستگاه را داشته باشد. | ||
خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
[[پیغمبر اکرم (ص)]] براى شهرها و نواحى، از طرف خود کسى را که شایستگى امامت داشت، معین مىفرمود که با مردم [[نماز جماعت]] به جاى آوردند و تفاوت نمىکرد در نمازهاى یومیه و نماز جمعه و عیدین. پس از رحلت آن حضرت، [[خلفا]] نیز همین سنت را پیروى کردند. این حالت در زمان خلفاء [[بنىامیه]] و [[بنىعباس]] که سعى داشتند ظاهر [[اسلام]] را رعایت کنند نیز ادامه داشت. سلاطین [[عثمانى]] نیز، براى شهرها [[امام جماعت]] و مؤذن و خطیب معین مىکردند و جهت آنان حقوق و شهریه در نظر مىگرفتند. | [[پیغمبر اکرم (ص)]] براى شهرها و نواحى، از طرف خود کسى را که شایستگى امامت داشت، معین مىفرمود که با مردم [[نماز جماعت]] به جاى آوردند و تفاوت نمىکرد در نمازهاى یومیه و نماز جمعه و عیدین. پس از رحلت آن حضرت، [[خلفا]] نیز همین سنت را پیروى کردند. این حالت در زمان خلفاء [[بنىامیه]] و [[بنىعباس]] که سعى داشتند ظاهر [[اسلام]] را رعایت کنند نیز ادامه داشت. سلاطین [[عثمانى]] نیز، براى شهرها [[امام جماعت]] و مؤذن و خطیب معین مىکردند و جهت آنان حقوق و شهریه در نظر مىگرفتند. | ||
در مملکت ایران پس از روى کار آمدن [[ | در مملکت ایران پس از روى کار آمدن سلاطین [[صفویه|صفوى]] و رسمیت یافتن مذهب شیعه، در زمان شاه طهماسب به دستور [[محقق کرکی|محقق کرکى]] که از قائلین به وجوب عینى نماز جمعه بود و خود آن را در [[نجف]] در مسجدى که امروز به نام «مسجد طریحى» نامیده مىشود، اقامه مىکرد. براى شهرها جهت اقامه نماز جمعه و رسیدگى به امور دینى مردم، کسانى را معین نمود که به نام امام جمعه معروف شد. این منصب یعنى امامت جمعه از این تاریخ از مناصب روحانى دولتى گردید. | ||
== محقق سبزواری از منظر بزرگان == | == محقق سبزواری از منظر بزرگان == |