confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
هشام بن عبدالملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''هشام بن عبدالملک''' مردی غلیظ، بدخو، بخیل و حریص بود. او عامل به [[شهادت]] رساندن [[زید بن علی بن حسین ( | '''هشام بن عبدالملک''' مردی غلیظ، بدخو، بخیل و حریص بود. او عامل به [[شهادت]] رساندن [[زید بن علی بن حسین (علیه السلام)]] بود و حضرات [[امام باقر (علیه السلام)]] و [[امام صادق(علیه السلام)]] را به [[شام]] احضار کرد و جسارت‌های فراوانی کرد و در ادامه نیز [[حضرت باقرالعلوم (علیه السلام)]] را به شهادت رساند. | ||
مرگ وی که دهمین [[خلیفه اموی]] بود در ششم ربیع الثانی سال ۱۲۵ هجری در رصافه شام اتفاق افتاد. | مرگ وی که دهمین [[خلیفه اموی]] بود در ششم ربیع الثانی سال ۱۲۵ هجری در رصافه شام اتفاق افتاد. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
هریک از پیشوایان بزرگ ما در عصر خود عهده دار ارشاد و رهبرى جامعه اسلامى و پاسدار و نگهبان [[آیین اسلام|آیین اسلام]] بودند ولى شکل کار آنها در تحقق این هدف مختلف بود و هرکدام متناسب شرایط زمان خود راهى را برمى گزیدند که آنان را به هدف برساند. | هریک از پیشوایان بزرگ ما در عصر خود عهده دار ارشاد و رهبرى جامعه اسلامى و پاسدار و نگهبان [[آیین اسلام|آیین اسلام]] بودند ولى شکل کار آنها در تحقق این هدف مختلف بود و هرکدام متناسب شرایط زمان خود راهى را برمى گزیدند که آنان را به هدف برساند. | ||
ملاحظه شرایط پیچیده زمان امام باقر ( | ملاحظه شرایط پیچیده زمان امام باقر (علیه السلام) در ظاهر جز نشر حدیث و گسترش تعالیم اسلامى کار دیگرى را به او اجازه نمى داد، از این جهت مى بینیم علوم باقرى (علیه السلام) در عصر خود زبانزد عام و خاص مى گردد. | ||
نکته دیگر اینکه روش کار پیشوایان و بالأخص امثال [[امام سجاد( | نکته دیگر اینکه روش کار پیشوایان و بالأخص امثال [[امام سجاد(علیه السلام)]] و [[امام باقر(علیه السلام)]] که در شرایط فشار و خفقان به سر مى بردند، به شیوه مخفى و پنهانى و زیرزمینى بود. شیوه اى که موجب مى شد کسى از فعالیت‌هاى آنان مطلع نشود. همین فعالیت‌هاى پنهانى گاهى که آشکار مى شد، خلفا را سخت ناراحت مى کرد و وسایل [[تبعید|تبعید]] و زندان آنها را فراهم مى نمود. به خاطر همین کارهاى سرّى و مخفى بود که [[خلیفه|خلیفه]] وقت، امام باقر(علیه السلام) را با فرزند عزیزش به شام احضار کرد تا از اسرار آن حضرت آگاه شود. | ||
امام ( | امام (علیه السلام) در زمانى که نشر حدیث [[پیامبر (ص)|پیامبر (ص)]] ممنوع بود، به انتشار احادیث [[رسول خدا (ص)]] مبادرت ورزید و [[مسلمانان]] را با معارف بلند اسلامى، [[تفسیر قرآن|تفسیر قرآن]] و احکام اسلام آشنا ساخت و شخصیت هایى را پرورش داد که هر کدام از آنها [[راویان|راویان]] بلند‌‌پایه [[حدیث|حدیث]] و فقیهانى بلند منزلت بودند. مانند [[محمّد بن مسلم]]، [[زرارة بن اعین|زرارة بن اعین]]، [[ابو بصیر|ابو بصیر]]، [[برید بن معاویه|برید بن معاویه]] و ... . | ||
در عظمت این افراد کافى است که امام صادق ( | در عظمت این افراد کافى است که امام صادق (علیه السلام) مى فرمایند: مکتب و احادیث پدرم را چهار نفر زنده کردند. آنگاه اسامى آن چهار نفر را به نحوى که یاد کردیم، ذکر مى نمایند. <ref>رجال كشى ص125</ref> | ||
محمد بن مسلم [[فقیه|فقیه]] عصر خود سى هزار [[حدیث|حدیث]] از امام باقر ( | محمد بن مسلم [[فقیه|فقیه]] عصر خود سى هزار [[حدیث|حدیث]] از امام باقر (علیه السلام) و شانزده هزار حدیث از امام صادق (علیه السلام) فراگرفت. یکى دیگر از شاگردان برجسته امام باقر (علیه السلام) [[جابر جُعْفى]] است؛ وى هفتاد هزار حدیث از امام باقر (علیه السلام) شنیده و ضبط کرده که همه را آن حضرت از پیامبر (ص) نقل نموده‌اند. <ref>أعیان الشیعة ج4بخش2 ص7</ref> | ||
هشام از موقعیت امام باقر( | هشام از موقعیت امام باقر(علیه السلام) و فرزند عزیز او حضرت صادق (علیه السلام) سخت بیمناک بود، از این جهت به حاکم [[مدینه|مدینه]] دستور داد که هر دو را روانه شام سازد. مسافرت آنان به شام هرچند اجبارى بود و هشام بسیار مى کوشید که پدر و پسر را در انظار مردم شام کوچک کند اما مناظره امام باقر (علیه السلام) با [[اسقف]] [[مسیحیان|مسیحیان]] آن چنان به امام باقر (علیه السلام) عظمت بخشید که همه مردم شام از موقعیت بزرگ امام (علیه السلام) آگاه شدند. از این جهت هشام مجبور شد که هر دو نفر را مرخص کرده و آنان را به مدینه باز گرداند. <ref>مشروح سرگذشت امام (علیه السلام) در این مسافرت اجبارى در كتاب بحارالأنوار ج46ص307ـ313 آمده است</ref> | ||
سرانجام امام باقر( | سرانجام امام باقر(علیه السلام) که پیوسته مورد خشم و غضب خلیفه وقت هشام بن عبدالملک بود، به وسیله ایادى او مسموم شد و در سال 114 هجرى به شهادت رسید و درکنار قبر پدر بزرگوارش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. | ||
== مرگ و جانشینی == | == مرگ و جانشینی == | ||