خضر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حضرت خضر(علیه السلام)''' از [[انبیاء]] الهی است. از فرمایش [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] چنین بر می‌آید که حضرت خضر را [[خدا]] به سوی قومش مبعوث فرموده بود و او مردم را به سوی [[توحید]] و اقرار به انبیاء و فرستادگان خدا و کتاب‌های او دعوت می‌کرد. از معجزاتش این بود که روی هر زمین خشکی می‌نشست، زمین سبز و خرم می‌گشت و دلیل نامش، خضر(سبز) نیز همین است. زندگی او از قبل از زمان [[موسی]] تا زمان حاضر و ادامهٔ زندگیش تا آخر الزمان، مورد اتّفاق [[مسلمانان]] است. مجموعهٔ [[روایات]] مؤیّد آن است که طولانی‌ترین عمر را در میان فرزند آدم دارد. گفته‌اند حضرت خضر از اولاد سام بن نوح و پسرخالهٔ [[ذوالقرنین]] بود با این حال بنا به برداشتی نیز، دو نفر با نام خضر وجود داشته‌اند، خضر اکبر که از اولاد سام بن نوح بوده و خضر ثانی که از انبیای [[بنی اسرائیل]] و مصاحب موسی بوده است.

حضرت خضر(علیه السلام) پیامبری از سوی خدای متعال بود که بر اساس حدیث، اسم اصلی آن حضرت «بالیا» بوده که نسبت ایشان با چند واسطه به حضرت نوح(علیه السلام) می‌رسد.

هر یک از اسماء و کلماتی که از سوی خدای متعال بر موجودات و به خصوص بندگان خاص خدا گذاشته شده، حکمت و دلیلی دارد که اصل آن را باید در تفاسیر [[قرآن کریم]] و یا در [[حدیث]] و کلام اهل بیت(علیه السلام) جستجو کنیم.

در این میان یکی از پیامبران بزرگ الهی، حضرت خضر (علیه السلام) است که به داشتن عمر بسیار طولانی مشهور است. چراکه آن حضرت پیامبران بسیاری را ملاقات کرده و در دوران ائمه اطهار (علیه السلام) نیز زندگی کرده است و بنا بر احادیث، یکی از افرادی است که در کنار [[امام مهدی|امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] حضور خواهد داشت.

از حضرت خضر (علیه السلام) در [[قرآن کریم]] در ضمن ماجرای ملاقات [[حضرت موسی|حضرت موسی(علیه السلام)]] با آن حضرت یاد شده است، هرچند که خدای متعال نام آن حضرت را به طور دقیق عنوان نفرموده است اما مفسران قرآن کریم از قراین و احادیث [[ائمه|ائمه اطهار(علیه السلام)]] به این نتیجه رسیده‌اند که منظور، حضرت خضرت (علیه السلام)است.

چنانکه خدای متعال می‌فرماید: «فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً» <ref>آیه ۶۵ سوره کهف</ref> به این مفهوم که حضرت موسی(علیه السلام) و [[حضرت یوشع|حضرت یوشع بن نون (علیه السلام)]] بنده ‏ای از بندگان ما را در آنجا یافتند که به او رحمت و لطف خاصی عطا کردیم و از نزد خود به او علم لدنّی آموختیم.

بر اساس روایت‌ها، حضرت خضر (علیه السلام) پیامبری از سوی خدای متعال بود که خداوند او را به سوی مردم قومش فرستاد. آن حضرت مردم را به یگانه‌پرستی و اقرار به نبوت انبیا (علیه السلام) دعوت کرد.

اسم اصلی آن حضرت بالیا بوده که نسبت ایشان با چند واسطه به [[حضرت نوح|حضرت نوح(علیه السلام)]] می‌رسد؛ به این صورت که نام او بالیا بن ملکان بن عابر بن ارفخشد بن سام بن نوح (علیه السلام) است.

از نشانه‌ها و معجزه‌های حضرت خضر (علیه السلام) این بود که هر زمان بر زمین خشک و بی‌آب و گیاهی می‌ایستاد، فوراً چوب و خاک سبز می‌شدند و به همین دلیل آن حضرت را خضر نامیدند.

در روایتی از [[علی بن موسی بن جعفر|امام رضا(علیه السلام)]] آمده است که فرمود:

قرآن کریم در سوره ی کهف از آیه ی 60 تا 82، داستانی از حضرت موسی(علیه السلام) و همراه (دوست یا استاد) وی نقل می‌کند که در آن نامی از «خضر» نیامده است، بلکه از هم سفر موسی(علیه السلام) به «بنده‌ای از بندگان ما که مشمول رحمت الهی گشته و از علمی لدنی برخودار شده است» یاد می‌کند. در روایات متعددی این دانشمند الهی به نام <big>خضر</big> معرفی شده است.

بر اساس آیات سوره ی کهف، او به باطن و نظام تکوینی جهان مأمور و از پاره‌ای از اسرار آگاه بود و سمت استادی [[حضرت موسی|حضرت موسی بن عمران]] را داشت،، هر چند حضرت موسی(علیه السلام) در برخی از جهت ها بر او مقدم بود.

در احادیث معتبر آمده است که پس از رحلت [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] حضرت خضر به خانه‌ی [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین(علیه السلام)]] آمد و به اهل بیت آن حضرت تسلیت گفت، و همچنین به استقبال پیکر امیرالمؤمنین [[علی بن ابی طالب|علی(علیه السلام)]] آمد و حسنین(علیهما السلام) را تسلیت گفت و به قبر مهیا شده توسط نوح(‌علیه‌السلام)، راهنمایی کرد. <ref>بحار الانوار، ج13، ص303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> و نیز آمده است که او در تنهایی دوران غیبت امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، مونس ایشان است.

اما در مورد پیامبری او اختلاف است. [[علامه مجلسی]] از [[سید مرتضی علم الهدی]] نقل می‌کند که ایشان فرموده‌اند: ممکن نیست معلّم حضرت موسی(علیه السلام) پیامبر نبوده باشد. <ref>بحارالانوار، ج 13، ص 303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> علامه ی طباطبایی نیز از روایات استنباط می کنند که ایشان پیامبر بوده‌اند; <ref>بحارالانوار، ج 13، ص 303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> لیکن روایات متعددی وجود دارد که این مرد عالم، پیامبر نبوده بلکه دانشمندی همچون ذوالقرنین و آصف بن برخیا بوده است. <ref> بحارالانوار، ج 13، ص 304</ref>

در‌این‌باره (علم حضرت خضر) از امام صادق (علیه السلام) ‏روایت شده که فرمود: خضر دارای علمی بود که در الواح موسی وجود نداشت، موسی گمان می‌‏کرد که در الواح او تمام علومی که به آن‏ها نیازمند است وجود دارد، ولی وقتی مأمور فراگیری علم از خضر شد، متوجه شد که گمان او درست نبوده‏است. مرحوم [[علامه طباطبایی]] در‌این‌باره می‏فرماید: "هر نعمتی، رحمتی از ناحیه خدا به خلق اوست، لیکن در رحمت بودن بعضی از آن‏ها "اسباب عالم هستی" واسطه ‏اند، مانند نعمت ‏های مادّی ظاهری، و بعضی از آن نعمت ‏ها بدون واسطه، رحمت می‏باشند، مانند نعمت‏ های باطنی از قبیل "نبوت"، "[[ولایت]]" و شعبه‏ ها و مقامات آن. و از این‏که رحمت را مقید به قید "من عندنا" نموده‏ است، می‏توان فهمید که کس دیگری غیر از خدا در آن دخالتی ندارد، و نیز به دست می‏آید که منظور از رحمت مذکور همان رحمت قسم دوم، یعنی نعمت ‏های باطنی است؛ لذا می‏توان گفت منظور از جمله "رحمة من عندنا" - که بانون با عظمت "من عندنا" آورده شده، و نفرموده "من عندی،" از ناحیه من - همان نبوت است نه ولایت. و به همین بیان، تفسیر آن‏هایی که کلمه مذکور را به نبوت معنا کرده‏اند، تأیید می‏شود.

مرحوم علامه بعد از بیان روایات می‏ فرماید: "آنچه از روایات نبوی یا روایات وارده از طرق [[ائمه]] [[اهل بیت‏|اهل بیت‏(علیه السلام)]] در داستان خضر رسیده، چه می‏توان فهمید؟ از روایت "محمد بن عماره" از امام صادق‏ (علیه السلام) چنین بر می‏ آید که آن جناب، پیغمبر مرسلی بوده که خدا به سوی قومش مبعوث فرموده بوده و او مردم خود را به سوی توحید و قبول رسالت انبیاء و فرستادگان خدا و کتاب‏های او دعوت می‌‏کرده است. معجزه خضر این بود که روی هیچ چوب خشکی نمی‏ نشست مگر آن‏که سبز می‏شد، و بر هیچ زمین بی ‏علفی نمی‏ نشست مگر این‏که سبز و خرّم می‏گشت و اگر او را خضر نامیده‏ اند به همین جهت بوده‏است... مؤید این حدیث در وجه نامیدن او به خضر، مطلبی است که در الدّر المنثور سیوطی، از عدّه‏ای از ارباب جوامع حدیثی از جمله ابن عباس و ابی هریره، از رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم- نقل شده که فرمود: خضر را بدین جهت خضر نامیدند که وقتی روی پوست سفید رنگی نماز گزارد، همان پوست هم سبز شد. <ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه علی حجتی کرمانی، قم، جامعه مدرسین، ج 13، ص 489 - 488</ref>

در بعضی از روایات، مانند روایت عیاشی از برید از یکی از دو امام، [[امام محمد باقر|امام باقر(علیه السلام)]] یا [[امام جعفر صادق|امام صادق‏(علیه السلام)]] آمده ‏است که خضر و ذوالقرنین دو مرد عالم بودند نه [[پیغمبر]]، و لیکن آیات مربوط به داستان خضر و موسی، خالی از این ظهور نیست که وی نبی بوده‏است، و چطور ممکن است بگوییم که نبی نبوده، در حالی که در آن آیات آمده که "حکم" بر او نازل شده‏ است.