مسلم بن عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مسلم بن عقیل''' در کانون دانش و تقوا و در خانه [[وحی]] پرورش یافت، عمویش [[امیرالمومنین (ع)]] با نبوغ و علم گسترده اش او را تربیت کرد، پیوسته با [[امام حسن (ع)]] و [[امام حسین (ع)]] <ref>ر. ک:مقاله امام حسین(ع)</ref> سرور جوانان اهل [[بهشت]] همراه بود و از رفتار آنها تاثیر پذیرفت و شخصیت مثالی شان در اعماق دل و جان وی نقش بست.

مسلم بن عقیل نخستین پرچم‌دار و پیشگام در [[قیام حسینی]] است که در ابلاغ [[رسالت]] سرورشهیدان امام حسین (ع) به مردم [[کوفه]] و [[بیعت]] گرفتن از آنها نقش مهمی ایفا کرد، اما کوفیان بعد از اینکه [[عبیدالله بن زیاد]] ترس و وحشت در بین صفوف آنها ایجاد کرد به سرعت برگشتند و از اطراف مسلم پراکنده شدند؛ هر چند این فرمانده [[علوی]] چون کوهی سرفراز به تنهایی مقاومت کرد و صف ستمگران و طغیان گران مستبد را در هم کوبید. حیات مسلم بن عقیل تصویر درخشانی از [[جهاد]] در راه بالابردن کلمه [[توحید]] در برابر سرکشی امویان ظالم است.

[[ابوطالب]] عموی بزرگوار [[پیامبر]] و بزرگ [[مکه]] و طایفه [[بنی‌هاشم]]، چهار پسر داشت به نام‌های: [[عقیل]]، طالب، جعفر و [[علی (ع)]].

مسلم، فرزند عقیل بود و عقیل نیز فرزند بزرگ [[ابوطالب]]. با این حساب، مسلم بن عقیل، برادرزاده [[علی بن ابی‌طالب (ع)]] و پسر عموی سید الشهدا (ع) است. او نیز مانند همه افراد این خاندان که بزرگوار، کریم، شجاع، پاک و با شخصیت بودند، از برجسته‌ترین خصلت های انسانی برخوردار بود و در میان جوانان بنی‌هاشم، یکی از رشیدترین و مؤمن ترین چهره‌ها به شمار می‌رفت.

پیامبر خدا (ص) او و پدرش را ستوده است. در سخنی که از عقیل و پدرش یاد می‌کند، از مسلم هم ستایش می‌کند و خطاب به علی (ع) می‌فرماید: «فرزند او (مسلم) کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مؤمنان بر او شک می ریزد و فرشتگان مقرّب پروردگار بر او درود می فرستند.»<ref>) عبدالله مامقانی، تنقیح المقال، ج 3، ص 214</ref>

مسلم بن عقیل با سه [[امام]] (امام علی، امام حسن و امام حسین) هم عصر بود و محضر آن بزرگواران را درک کرد. و در زمان [[امامت]] امام حسین(ع) جان خود را برای اهداف امام خویش فدا نموده و به دستور عبیدالله بن زیاد در روز نهم ذی‌الحجه ([[روز عرفه]]) به شهادت رسید. او در این زمان به عنوان سفیر امام حسین(ع) به شهر کوفه آمد، و پس از مبارزه جانانه، دستگیر و به دستور عبیدالله بن زیاد به شهادت رسید. مرقد شریف آن‌جناب در شهر کوفه زیارت‌گاه ارادت‌مندان [[اهل‌بیت]] است.

مسلم فرزند عقیل بن ابی‌طالب و با کمال‌ترین فرزندان او است. عقیل برادر حضرت علی (ع) و دومین فرزند ابوطالب (ع) است<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج ۲، ص ۷۷، مصر، دار المعارف، ۱۹۵۹م</ref>. از این جهت، او با یک واسطه از تربیت ابوطالب و همسرش [[فاطمه بنت اسد]] برخوردار گردید.

مادر گرامی او حلیه نام دارد، او کنیزی بود که [[عقیل]] از شام خریداری کرده بود. همسر مکرمه او جناب [[رقیه]] از دختران [[امیرمؤمنان]] علی (ع) بوده است؛ <ref>ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین‏، مقاتل ‏الطالبیین، ص ۸۶، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا</ref> از این‌رو، ایشان افتخار دامادی حضرت علی (ع) را به همراه داشت.

نام آن حضرت مسلم است، امام حسین (ع) در نامه‌ای که برای کوفیان توسط حضرت مسلم می فرستد، وی را به [[ثقه]] توصیف می‌کند. امام (ع) در این نامه می‌نویسد: «کسی را به سوی شما می فرستم که برادر، پسر عمو و مورد اطمینان از اهل بیتم محسوب می‌شود».

در کتاب‌های تاریخی چند فرزند پسر و دختر برای جناب مسلم بن عقیل نام می‌برند که چهار تن از پسران ایشان در حادثه‌ی [[کربلا]] و پس از آن به شهادت می‌رسند. با این بیان که دو تا از فرزندان مسلم به نام‌های عبدالله و محمد در کربلا شهید می‌شوند. <ref>شیخ مفید، الاختصاص، ص 83، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (ع)، ج ‏4، ص 112، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق</ref> مادر عبدالله، [[رقیه کبری]] دختر [[حضرت على (ع)]] بود، <ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 397، قم، مؤسسه آل البیت (ع)، چاپ اول، 1417ق</ref> و مادر محمد کنیز بود. <ref> سبط بن جوزی‏، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 229، قم، منشورات الشریف الرضی‏، چاپ اول، 1418ق</ref>

همان‌طور که بیان شد او فرزند کسی است که دست پرورده شخصی مانند ابوطالب (ع) است و خود افتخار دامادی امیر مؤمنان علی (ع) را دارد که تأثیر این‌دو در تربیت و بالندگی انسان قابل انکار نیست.

[[رسول خدا]] به علی (ع) فرمودند: «فرزند او(عقیل) کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مؤمنان بر او اشک می‌ریزد و فرشتگان مقرّب بر او درود می‌فرستند». <ref>صدوق، محمد بن على‏، الأمالی، ص ۱۲۹، تهران، کتابچى‏، چاپ ششم‏، ۱۳۷۶ش</ref>

امام حسین (ع) در نامه‌ای که برای کوفیان می‌فرستد می‌نویسد: «کسی را به سوی شما می‌فرستم که برادر، پسر عمو و مورد اطمینان از اهل بیتم محسوب می‌شود». <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج ‏۵، ص ۳۵۳، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق</ref>

در این کلام امام (ع) افتخاراتی برای مسلم وجود دارد که عبارت‌اند از:

* برادر: حضرت به او نسبت برادری می‌دهد، در حالی‌که برادر نسبی آن‌حضرت نبود، اما آن‌چنان وفادار بود که لقب برادری امام حسین (ع) را شایسته خود نمود.

<big>السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ، الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ لِلْحَسَنِ وَ الْحُسَیْن‏</big>؛ <ref>ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص ۱۷۸، قم، دفتر انتشارات اسلامى‏، چاپ اول‏، ۱۴۱۹ق</ref> یعنی درود بر تو ای بنده شایسته و فرمانبردار خداوند و فرستاده‌اش و امیرمؤمنان و حسن و حسین (ع).

جنب مسجد <ref>ر. ک:مقاله مسجد</ref> معظم کوفه و در رکن جنوب شرقى آن، مرقد مطهر [[سفیر امام حسین (ع)]] و اولین [[شهید]] [[نهضت عاشورا]]، حضرت مسلم بن عقیل بن أبی‌طالب (ع) واقع است. حضرت امام حسین (ع) در سال 60 هجرى پسر عموى خویش، مسلم بن عقیل را به عنوان سفیر خویش به عراق <ref>ر. ک: مقاله عراق</ref> فرستاد. حضرت مسلم در جنگى نابرابر در روز هشتم ذی حجه همان سال در شهر کوفه به شهادت رسید.