انجيل: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[قرآن کریم]] و احادیث اسلامی انجیل نام کتاب [[حضرت عیسی|حضرت مسیح]] است که از جانب [[خداوند]] به او [[وحی]] شده است امّا در کتاب‏‌های [[تاریخ ادیان]] و به ویژه نزد مسیحیان کتاب‏‌هایی که در سده‏‌های نخستین [[مسیحیت]] برای ثبت اقوال و اعمال حضرت مسیح نگارش یافتند انجیل نامیده می‏‌شود. نویسندگان انجیل‏‌ها در نگارش شرح زندگانی حضرت عیسی مسیح از مطالبی استفاده کرده‌‏اند که از طریق شاگردان او و شاهدان عینی وقایع در دسترس آنها قرار گرفته بود.

کتاب مقدس، عنوان مجموعه‌ای از نوشته‌های کوچک و بزرگ است که مسیحیان همه، و یهودیان بخشی از آن را کتاب آسمانی و الهی خود می‌دانند. عنوان معروف این مجموعه در زبان انگلیسی و بیشتر زبان‌های اروپایی «بایبل»<ref> Bible.</ref> و یا کلمه‌های هم خانواده ی آن است که از کلمه ی یونانی «Biblia» به معنای «کتاب‌ها» گرفته شده است<ref>توماس ميشل، کلام مسيحی، ترجمه ی حسين توفيقی، ص 23 (به عهد عتيق نيز شهرت دارد).</ref>.

متناظر با این تقسیم، کتاب‌های مربوط به دوره ی اول را «عهد قدیم» و کتاب‌های مربوط به دوره ی دوم را «عهد جدید» می‌خوانند و هر دو قسمت از نظر مسیحیان مقدس و معتبر است، لکن یهودیان معتقدند که خدا تنها یک پیمان با انسان بسته و آن همان پیمان «شریعت» است; و بر این اساس تنها بخش «عهد قدیم» را ـ که «عهد» می‌نامند ـ قبول دارند<ref>ر. ک: عبدالرحيم سليمانی اردستانی، کتاب مقدس، ص 19 و 20. البته اصطلاح رايج برای عهد قديم در ميان يهوديان واژه ی «تنخ» است که مخفف «تورات»، «نبيم»، «انبيا»، «کتوبيم» و «مکتوبات» است.</ref>.

طبق نسخه ی 46 کتابی (یا نسخه ی سبعینه) که مورد پذیرش اکثر مسیحیان است، عهد قدیم به سه بخش تقسیم می‌گردد:

* بخش اول: اسفار پنج گانه ی [[تورات]] و کتب تاریخی دیگر;

بیش‌تر کتاب‌های عهد عتیق در اصل به زبان عبری و اندکی از آن به زبان کلدانی (از زبان‌های سامی هم خانواده با عربی) بوده‌اند که به یونانی ترجمه شده‌اند.

بخش دوم کتاب مقدس، [[عهد جديد|عهد جدید]] است که تنها مسیحیان آن را قبول دارند. عهد جدید به زبان یونانی نوشته شده است، در حالی که حضرت عیسی(علیه‌السلام) و [[حواريون|حواریون]] او به زبان آرامی (لهجه‌ای از زبان عبری) سخن می‌گفتند. علت این امر آن است که با کشورگشایی [[اسکندر مقدونی|اسکندر مقدونی]] و ایجاد یک امپراطوری بزرگ، زبان یونانی در بسیاری از مناطق تبلیغ شد، به گونه‌ای که بسیاری از مردم با این زبان آشنایی یافتند. هنگامی که رسولان مسیحی برای مردم منطقه ی دریای مدیترانه و اطراف آن سخن می‌گفتند یا می‌نوشتند، طبیعی بود که از زبان مشترک (یونانی) استفاده کنند<ref>عبدالرحيم سليمانی اردستانی، کتاب مقدس، ص 33.</ref>.

رسولان نامه‌هایی به شهرها و افراد گوناگون نگاشته‌اند که 21 عدد از آنها در مجموعه ی عهد جدید آورده شده‌اند. سیزده یا چهارده<ref>در انتساب يکی از نامه‌ها به پولس ترديد وجود دارد.</ref> نامه از «پولس»، سه نامه از «یوحنا»، دو نامه از «پطرس»، و یک نامه از «یعقوب» و «یهودا» وجود دارد.

در این بخش تنها کتاب «مکاشفه ی یوحنا» قرار دارد که کتاب سرّی و رمزی است و حوادث آینده را پیش گویی می‌کند.

قدیمی‌ترین و مختصرترین آنهاست که معمولا آنها را به یوحنای مرقس، دوست و هم دم و مترجم پطرس، که احیاناً هم سفر پولس نیز بوده است، نسبت می‌دهند<ref>مريل سی تنی، معرفی عهد جديد، ترجمه ی طاطه وس ميکائيليان، ج 1، ص 173.</ref>. نوشته‌های او مطالبی است که از پطرس آموخته و ثبت کرده است<ref>همان.</ref>. این انجیل بسیار کوتاه، واقع بینانه، روشن و پرقدرت است; مانند آلبومی که مختص عکس‌های شخصِ به خصوصی باشد، یک رشته تصاویر مهم از عیسی ارائه می‌دهد... مرقس توانسته شخصیت واعمال مسیح را با این تصاویر به خوبی نشان دهد<ref>همان، ص 176.</ref>.

اعتقاد غالب سنتی در کلیسای مسیحی این بود که این انجیل توسط یوحنّا، پسر زبدی، که از خردسالی در زمره ی حواریون بود، نوشته شده است، اما اعتقاد مزبور در قرن نوزدهم زیر سؤال رفت و کوشش‌های بسیار برای شناسایی نویسنده ی این انجیل به جایی نرسید.

نویسنده ی انجیل یوحنّا علاوه بر این که اناجیل قبلی و رساله‌های پولس را در اختیار داشته و از آنها در تدوین انجیلش استفاده کرده، دارای مشرب فلسفی هم بوده و کتابش مشحون از مایه‌های فلسفی [[يونان|یونان]] است.

پولس نخستین نویسنده ی عهد جدید به شمار می‌رود. رساله‌های او مشتمل بر 13 یا 14 نامه است که برای افراد خاص یا اشخاص مختلف و شهرهای گوناگون فرستاده و در آنها نوعاً به بیان بحث‌های عقیدتی و دفاع از نظام الهیاتی خود، که عمدتاً عیسی خدایی و نفی شریعت است، می‌پردازد.

بنابراین می‌توان گفت که رساله‌های پولس حداقل 20 سال قبل از اولین انجیل در کلیساها وجود داشته و از آنها استفاده می‌شده و پایه نظام عقیدتی [[مسیحیت|مسيحيت]] قرار گرفته و سپس تاریخ زندگی حضرت عیسی(علیه‌السلام)نگاشته شده است. تأثیر الهیات عیسی خدایی پولس بر اناجیل هم نوا مشهود نیست; اما انجیل یوحنّا که سال‌ها پس از سه انجیل دیگر در اواخر قرن اول یا ابتدای قرن دوم میلادی نوشته شده کاملا متأثر از الهیات پولسی است. این نکته به ما می‌فهماند که در پایان قرن اول اندیشه‌های شرک آلود پولس کاملا در جامعه ی مسیحی و در کلیسا جا افتاده و بر نگارش مطالب کتاب مقدس تأثیر گذارده است.

بر اساس دیدگاه مسیحی، حضرت عیسی(علیه‌السلام) کتاب آسمانی نداشت، بلکه او خود تجسّم وحی الهی و عین پیام خدا بود، و انجیل‌ها و سایر کتب عهد جدید، نوشته ی حضرت عیسی یا املای او به شاگردانش نیست، بلکه حواریون و قدیسان و مسیحیان نخستین بعد از حضرت عیسی به تدریج آن را تحریر کرده‌اند.

ادعای مسیحیان این است که این نوشته‌ها حاصل الهامات و هدایت ویژه ی روح القدس و نتیجه توافق و اجماع مسیحیان صدر اول در پذیرش 27 کتاب موجود عهد جدید است:

خدا در 30 سال سرنوشت‌سازی (30 ـ 60 م.) که انجیل مکتوب وجود نداشت، و سخنان و کارهای عیسی به طور شفاهی نقل می‌شد آن جامعه را هدایت کرد. این روح القدس بود که از طریق الهام، نویسندگان انجیل‌ها را برای نوشتن این کتب و ثبت برگزیده ی سخنان و کارهای بسیار زیاد عیسی، رهنمون شد... و سرانجام جامعه ی مسیحیان نخستین با راهنمایی روح القدس از میان نوشته‌های مسیحی بی شمار، به 27 کتاب، که انجیل‌های چهار گانه نیز جزء آنهاست، اقرار کرد;... این توافق در باب کتاب‌های مقدس از طریق نوعی اجماع حاصل شد. این اجماع خیلی زود به دست آمد و فهرست نخستین کتاب‌های مقدس، بین سال‌های 150 ـ 200 میلادی تهیه شد و پس از چند قرن کلیسا به طور رسمی روشن ساخت که چه کتاب‌هایی را باید مقدس شمرد<ref>کلام مسيحی، ص 41 ـ 51.</ref>.