کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۷

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۰۰۱

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | وبگاه =
 }}
-احمد بن محمد بن طرخان كندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است كه جد او «طرخان كندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچ‏گاه نمی‏توان استفاده نمود كه وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژه‏ای فارسی است و به رئیس قبیله‏ای اطلاق می‏گردد كه پنج‏هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل كلمه «بطریق» كه واژه‏ای رومی است و به كسی گفته می‏شود كه ده‏هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنانكه «قومس» نیز به كسی گفته می‏شود كه دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به اینكه نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی‏بودن وی را بیشتر تقویت می‏كند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قهقرایی) استفاده می‏شود كه محل تولد او در ناحیه پایین‏دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابی‏العباس»، وی را به دلیل اینكه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمی‏توان ارائه داد، ولی با توجه به اینكه وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است می‏بایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران كودكی را در زادگاهش سپری كرد و پس از آن برای كسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آنجا را مسكن دائمی خود قرار داد. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اكنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏شناسیم كه خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد. از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است كه در أمالی خود، چند حدیث از او نقل كرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر می‏آید كه وی از چهره‏های علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شركت داشتند كه نام و نشان آنها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است كه وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأكید كرده است. همچنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است كه در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به‏طور مستقیم از وی نقل می‏شود. از تألیفات او كتاب «ایمان ابی طالب(ع)» معرفی شده است.
+احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است که جد او «طرخان کندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچ‏گاه نمی‏توان استفاده نمود که وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژه‏ای فارسی است و به رئیس قبیله‏ای اطلاق می‏گردد که پنج‏هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل کلمه «بطریق» که واژه‏ای رومی است و به کسی گفته می‏شود که ده‏هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنانکه «قومس» نیز به کسی گفته می‏شود که دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به اینکه نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی‏بودن وی را بیشتر تقویت می‏کند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قهقرایی) استفاده می‏شود که محل تولد او در ناحیه پایین‏دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابی‏العباس»، وی را به دلیل اینکه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمی‏توان ارائه داد، ولی با توجه به اینکه وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است می‏بایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن برای کسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آنجا را مسکن دائمی خود قرار داد. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد. از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است که در أمالی خود، چند حدیث از او نقل کرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر می‏آید که وی از چهره‏های علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شرکت داشتند که نام و نشان آنها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است که وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأکید کرده است. همچنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است که در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به‏طور مستقیم از وی نقل می‏شود. از تألیفات او کتاب «ایمان ابی طالب(ع)» معرفی شده است.
-منابع: (رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛ وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛ مستدرك الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛ تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛ تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان)
+منابع: (رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛ وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛ مستدرک الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛ تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛ تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان)