کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان =  

| نام =  

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | }}

| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | }}

| آثار =  

احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است که جد او «طرخان کندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچ‏گاه نمی‏توان استفاده نمود که وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژه‏ای فارسی است و به رئیس قبیله‏ای اطلاق می‏گردد که پنج‏هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل کلمه «بطریق» که واژه‏ای رومی است و به کسی گفته می‏شود که ده‏هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنانکه «قومس» نیز به کسی گفته می‏شود که دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به اینکه نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی‏بودن وی را بیشتر تقویت می‏کند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قهقرایی) استفاده می‏شود که محل تولد او در ناحیه پایین‏دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابی‏العباس»، وی را به دلیل اینکه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمی‏توان ارائه داد، ولی با توجه به اینکه وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است می‏بایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن برای کسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آنجا را مسکن دائمی خود قرار داد. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد. از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است که در أمالی خود، چند حدیث از او نقل کرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر می‏آید که وی از چهره‏های علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شرکت داشتند که نام و نشان آنها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است که وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأکید کرده است. همچنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است که در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به‏طور مستقیم از وی نقل می‏شود. از تألیفات او کتاب «ایمان ابی طالب(ع)» معرفی شده است.