کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت‏امامی. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشدید لام) از آن روی به وی داده شد که در کار کباب‏ پزی و پخت گوشت مشغول بوده است. چنانکه لقب «سواق»(به فتح قاف و تشدید لام) نیز ظاهراً از این جهت است که وی در بازاریابی و نرخ اشیاء شرکت داشته است. وی از هم‏فکران و هم‏بحثان «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است، بنابراین می‏توان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. در باره ولادت او خبری در منابع گزارش نشده است. وی اصالتاً ایرانی و نیاکان او از هم‏پیمانان «آل سعد بن ابی وقاص» بوده‏اند. وی در یک خانواده علمی و فرهنگی دیده به جهان گشود و بیشتر دوران تحصیلی او در دو شهر کوفه و بغداد سپری شد. بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏اند هر چند از نظر اعتقادی تماماً بر مذهب «واقفیه»(هفت امامی) پای‏بندی داشتند. آنها سه برادر بودند به نام‏های: 1- «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) که از همه بزرگ‏تر است. 2- «ابوالحسین محمد»، که از نظر سنی کوچک‏تر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نیز بهره‏ای نداشته است. 3- «ابوالقاسم علی»، که کوچک‏تر از همه است اما احادیث او بیش از دیگران بوده است. از خویشاوندان او «علی بن محمد بن علی بن سالم بن عمر بن رباح» است که دارای کتابی در موضوع «غیبت» بوده است. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران امام صادق(علیه السلام) بوده که بر امامت امام کاظم(علیه السلام) توقف نمود و آن امام را مهدی موعود می‏پنداشت. صاحبنظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی می‏کنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند. «ابوغالب زراری»(م368ق) نخستین کسی است که در رساله‏اش تصریح به اعتبار احادیث او نموده و سپس دیگران از او تبعیت کرده‏اند. وی نزد اساتیدی چون «محمد بن عباس بن عیسی»، «احمد بن علی حمیری» و «احمد بن حسین مفلس» حدیث شنیده و در علوم حدیث تبحر یافت و شاگردانی تربیت نمود. از شاگردان او «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق)، «ابوعلی محمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعکبری) هستند. وی تألیفاتی داشته که به گفته نجاشی کتاب‏های «الصیام»، «الدلائل» و «سقطات العجلیه» از نوشته‏های اوست. وی همچنین کتابی در باره شرح‏حال «ابوالخطاب محمد بن ابی زینب مقلاص» دارد که با مشارکت برادرش «علی بن محمد» این کتاب را به رشته تحریر در آورده است. ابوالخطاب مقلاص کسی است که مورد نفرین امام صادق(علیه السلام) قرار گرفت.