confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
احمد بن زیاد بن جعفر همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = [[محدث]] [[شیعی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
«شیخ صدوق»(م381ق) در سال 354هجری در راه بازگشت از سفر [[حج]] در همدان از وی [[حدیث]] شنیده است. ابن عیاش جوهری در بغداد از شاگردان خاص وی بوده است. | «شیخ صدوق»(م381ق) در سال 354هجری در راه بازگشت از سفر [[حج]] در همدان از وی [[حدیث]] شنیده است. ابن عیاش جوهری در بغداد از شاگردان خاص وی بوده است. | ||
=معرفی اجمالی= | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن زیاد بن جعفر همدانی، ابوعلی. محدث شیعی. كنیه او در منابع ذكر نشده است؛ تنها شیخ صدوق در أمالی با كنیه «ابوعلی» از او یاد كرده است. همچنین نام او به صورت «احمد بن محمد بن زیاد» و گاهی با اختصار، «احمد بن جعفر همدانی» نیز ذكر شده است. وی در ناحیه غربی [[ایران]] (اطراف دینور و [[همدان]]) در اواخر سده سوم حدود 285 هجری چشم به جهان گشود و زمانی كه در مجلس درس «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب 307 ق) حضور مییافت از سن كافی و وجاهت لازم برخوردار بود. وفات او نیز اگرچه به درستی روشن نیست اما می‌توان آن را در اواسط سده چهارم تخمین زد زیرا با توجه به اینكه «شیخ صدوق»(م 381 ق) در سال 354[[هجری]] در راه بازگشت از سفر حج در همدان از وی استماع [[حدیث]] نموده، درمییابیم كه وی حداقل تا این تاریخ حیات داشته است. | |||
احمد بن | بلكه گزارش نمودن [[احمد بن عبدون]](م 423 ق) از وی حاكی از آن است كه وی سالهای زیادی بعد از این تاریخ حیات داشته است. وی در همدان پرورش یافت واز دیگر اساتید او «جعفر بن احمد علوی عریضی» است كه در سال 293 هجری با جمعی از بزرگان [[شیعه]] در [[بیتالله الحرام]] به دیدار [[امام عصرعجل الله تعالی فرجه]] شرفیاب شد. قرائن نشان میدهند كه وی پس از قم، به بغداد سفر كرد و در آن‌جا شاگردانی تربیت نمود، زیرا از شاگردان بغدادی او «ابن عیاش جوهری»(م 401 ق) است كه یك‌سره در [[بغداد]] اقامت داشته و تنها یكبار به ری سفر كرده است. شیخ صدوق كه از دیگر شاگردان اوست ضمن اینكه در كتابهایش روایات فراوانی از او نقل نموده، در كتاب كمالالدین از وی به شایستگی تجلیل نموده و او را فردی با دیانت، فاضل و راستگو معرفی كرده است. همچنین «ابوالقاسم خزاز قمی رازی»(م 400 ق) از شاگردان دیگر اوست كه احادیثی در [[كتاب كفایه الاثر]] از او نقل نموده است. | ||
از او اثر تألیفی برجای نمانده است. | |||
== استادان == | |||
در همدان از [[ابوبكر عمر بن سهل بن اسماعیل قرمیسینی دینوری]](م303ق) حدیث شنیده است. سپس به قم رفت و در كنار همبحثان خود نظیر [[حسین بن ابراهیم ناتانه]]، [[احمد بن علی بن ابراهیم قمی]]، [[محمد بن موسی بن متوكل]](م. ح 340ق) و [[محمد بن علی ماجیلویه]](م. ب343ق)، نزد دانشمند و مفسر مشهور شیعی [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]](م. ب307ق) بیشترین بهرهها را برد. | |||
=استادان= | |||
در همدان از [[ابوبكر عمر بن سهل بن اسماعیل قرمیسینی دینوری]](م303ق) حدیث شنیده است. سپس به قم رفت و در كنار همبحثان خود نظیر [[حسین بن ابراهیم ناتانه]]، [[احمد بن علی بن ابراهیم قمی]]، [[محمد بن موسی بن متوكل]](م. | |||
== شاگردان == | |||
از شاگردان بغدادی [[ابن عیاش جوهری]] از شاگردان ایرانی او می‌توان شیخ صدوق و [[ابوالقاسم خزاز قمی رازی]] نام برد. | از شاگردان بغدادی [[ابن عیاش جوهری]] از شاگردان ایرانی او می‌توان شیخ صدوق و [[ابوالقاسم خزاز قمی رازی]] نام برد. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
# الامالی، شیخ صدوق، | # الامالی، شیخ صدوق، صص 279، 284، 289، 401، 484؛ الانساب، سمعانی، ج 4 ص 479، ذیل كلمه قرمیسینی؛ | ||
# طبقات اعلام الشیعه، | # طبقات اعلام الشیعه، ج 1 صص 22، 27 و 68؛ الفهرست، طوسی، ص 35 شماره 5؛ | ||
# كمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، | # كمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج 2 ص 58، انتهای باب 34؛ | ||
# من لا یحضره الفقیه(كتاب المشیخه)، | # من لا یحضره الفقیه(كتاب المشیخه)، ج 4 ص 494؛ | ||
# كفایه الاثر، خزاز قمی، | # كفایه الاثر، خزاز قمی، صص 231 و274. | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||