جنبش انصارالشریعه لیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جریان‌شناسی جنبش انصارالشریعه لیبی''' عنوان مقاله‌ای است که به بررسی یکی از جریان‌های سلفی و مذهبی در لیبی می‌پردازد که داعیه تشکیل حکومت اسلامی‌دارد و به عبارتی از از سازمان‌های منشعب از [[القاعده]] می‌باشد که در کشورهای مختلف اسلامی داری شاخه‌های زیادی می‌باشد  

یکی از مهم­ترین نکات درباره این جنبش این است که انصارالشریعه لیبی برخلاف اغلب جنبش­‌های مسلحانه و جهادی در کشورهای اسلامی تنها به عملیات نظامی و مسلحانه بسنده نکرده، بلکه این جنبش همانند جنبشی اجتماعی در عرصه کمک ­رسانی به فقرا و محرومان در لیبی و حتی خارج از این کشور فعال بوده وعلاوه بر کمک­های مالی و عمرانی، مدارس و مساجدی را نیز بنا کرده که در آنها به آموزش و تربیت دینی مسلمانان پرداخته است. در واقع انصارالشریعه لیبی با اعضا و نیروهایی از کشورهای مختلف، از جهتی یک سازمان خیریه است که خدمات بهداشتی، آموزشی و عمرانی به محرومان ارائه می­کند و از جهت دیگر سازمانی شبه نظامی و تروریستی است که نیروهایی را با هدف جهاد در داخل و خارج از کشور تربیت می­کند.

جنبش انصارالشریعه لیبی در ماه مه سال 2012 میلادی تأسیس شد و اولین انعکاس رسانه­ای آن زمانی بود که همایشی را با نام "الملتقی الأول لنصرة الشریعة" برگزار کرد و بسیاری از گردان­های اسلامی موجود در لیبی از شهرهای درنه، مصراته و سرت در آن حضور یافتند. زمانی که این شبه نظامیان، به همراه نیروها و خودروهای نظامی که سلاح­های نیمه سنگین را حمل می­کردند وارد حومه شهر بنغازی شدند.

[[پرونده:الزهاوی.jpg|بندانگشتی]] سرکرده انصارالشریعه لیبی در اولین اظهارات خود گفت: من رهبر یک گردان هستم نه یک جماعت (سازمان)، وی تأکید کرد که این جنبش، از سازمان القاعده اطاعت و پیروی نکرده و دستور نمی ­گیرد، اگرچه به رهبران القاعده محبت و ارادت دارد. که به عقیده برخی از کارشناسان، این نحوه موضع­گیری، رویکرد اغلب شاخه­‌های القاعده است که به توصیه [[ایمن الظواهری]]، سرکرده [[القاعده]] صورت می­‌گیرد.

کمیته شرعی انصارالشریعه بیانیه ­ای را با عنوان "این ایمان ما و رویکرد ماست" منتشر کرد و در این بیانیه جهاد خویش را مبتنی بر اصولی دانسته­ اند که در ذیل به طور خلاصه آمده است:

# ایمان به خدا و توحید الهی اینکه هرکسی قائل به این اصل باشد در صورتی که مرتکب نواقض ایمان نشود و به شرایط توحید عمل کند مسلمان است و هر کس به شرایط توحید عمل نکند یا مرتکب یکی از نواقض ایمان شود کافر است، اگرچه ادعای اسلام کند.

# هیچ­کدام از مسلمانان را که به سمت قبله مسلمین نماز می­گذارند به خاطر ارتکاب گناه، تکفیر نمی­‌کنیم.

# هر کشور و دیاری که قوانین کفر در آن ترجیح و غلبه داشته باشند نه احکام اسلام، دیار کفر است.

 

اما تکفیر دیار، مستلزم تکفیر ساکنان آن نیست.

# جهاد در هر زمانی چه با وجود امام چه بدون حضور او برقرار است و در صورتی که کفار به حریم مسلمانان تجاوز کنند، جهاد بر مسلمانان وجوب عینی پیدا می­کند. البته جان و مال و آبروی مسلمانان نزد ما محترم است مگر جایی که شریعت اسلام آن را مباح کرده باشد.

# منصب امامت مسلمانان به کافر نمی‌رسد و اگر کفر بر پیشوای مسلمانان عارض شود، قیام علیه او، سرنگونی­اش و جایگزینی فردی عادل در این منصب، واجب است.

# تعطیل دادگاه­های وضعی و احیای دادگاه اسلامی.

== فعالیت­ها ==

از آغاز سال 2011میلادی و با شدت گرفتن امواج بیدری اسلامی در میان ملت­های عرب پس از تونس و مصر، کشور لیبی نیز به این موج پیوست و مردم این کشور با قیام علیه قذافی، دیکتاتور لیبی، خواهان سرنگونی وی شدند.

[[معمر قذافی]] در دهه­‌های اخیر منتهی به سرنگونی­اش، همواره با اسلام­گرایان، به­ ویژه گروه­های جهادی مانند [[کتائب الشهدا]] و [[جماعت الاسلامیه المقاتله]] به سختی برخورد کرد و فعالان آنها را به زندان انداخت. [[محمد الزهاوی]]، سرکرده انصارالشریعه در لیبی، خود یکی از زندانیان زندان مشهور ابوسلیم در طرابلس، پایتخت لیبی، بود.

اما با آغاز قیام مردمی و فراگیر در لیبی و خارج شدن اوضاع از کنترل رژیم قذافی، اسلام­گرایان و گروه­های جهادی لیبی قدرت تازه­ای یافتند و در کنار تظاهرات مردمی به مبارزه مسلحانه با رژیم قذافی دست زدند. در این مرحله بود که جنبش انصارالشریعه با اعلام وجود و نمایش نیروهایش در شهر بنغازی، این شهر را که مرکز اسلام­گرایان لیبی محسوب می­ شد به محیط اصلی حضور خود تبدیل کرد.

این اقدام انصارالشریعه، در ابتدا موجب نفرت مردم لیبی شد. اما این جنبش با اقدام به فعالیت­های اجتماعی و تبلیغاتی مانند پاکیزه کردن خیابان­ها، کمک به محرومان و مستمندان و حتی کمک به عبور و مرور و کنترل ترافیک در شهرهایی که حضور داشتند توجه مردم و حتی ثروتمندان لیبی را به خود جلب کرده و از حمایت­های برخی از آنان بهره‌مند شدند.

این جنبش از زمان تأسیسش، در چند عملیات به مبارزه مسلحانه با ارتش لیبی دست زد و پس از سرنگونی رژیم قذافی نیز ترور برخی از افسران ارتش و حمله به پادگان­های نظامی لیبی را در دستور کار خویش قرار داد.

شایان ذکر است که انقلابیون لیبی پس از بروز درگیری­ها و خشونت­های انصارالشریعه، با هرگونه خشونت و ترور اظهار مخالفت کردند و مجلس انقلابیون لیبی با صدور بیانیه­ای از اقدامات شاخه نظامی خود حمایت و اعلام کرد که نیروهای فجر لیبی، شاخه نظامی مجلس انقلابیون لیبی، تنها در جهت تأمین امنیت طرابلس و وزارتخانه­‌های آن قدم برمی­دارد و این گروه حتی از سفارتخانه آمریکا در طرابلس حفاظت می­کند و نسبت دادن عملیات تروریستی به این گروه کذب است.

این بیانیه باعث شد تا جنبش انصارالشریعه با وا کنشی سریع محتوای این بیانیه را شامل مواردی باطل و منکر در دین اسلام بداند. یکی از مواردی که خشم انصارالشریعه را نسبت به بیانیه انقلابیون لیبی در پی داشت این بود که در این بیانیه هدف از انقلاب لیبی، قیام علیه استبداد و طاغوت برای تأسیس دولتی قانونی و دموکراسی عادل اعلام شده است. کشور لیبی که به دلیل وجود انصارالشریعه، به محل رفت و آمد سلفیان جهادی مبدل شده بود، با شروع بحران در سوریه و عراق، به ارسال نیرو به این دو جبهه پرداخت.

از طرفی دیگر هم ­مرز بودن [[لیبی]] با کشورهایی مانند تونس و مصر و قرار گرفتن در میان این کشورها باعث شد تا اردوگاه­های آموزشی جهادیان سلفی وابسته به [[القاعده]] در این کشور رونق یابد و [[لیبی]] به واسطه حضور نیروهای انصارالشریعه به محل انتقال اسلحه و نیرو به سمت [[سوریه]]، [[عراق]] و [[مصر]] تبدیل شود.<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/Article/View/82234/%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AC%D9%86%D8%A8%D8%B4-%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D9%87-%D9%84%DB%8C%D8%A8%DB%8C انصارالشریعه]</ref>