پرش به محتوا

امر بین الامرین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
در تفسیر این جملات می توان گفت افعال بشر نه مستقیما به فاعل الهی مستند است آن گونه که جبری ها به آن اعتقاد دارند، و نه به طور کامل مستند به انسان است آن گونه که اهل تفویض به آن قائل اند، بلکه افعال بشر همان گونه که مستند به انسان است- زیرا از اختیار او ناشی می شود- همان گونه نیز به خدای متعال نیز مستند است. زیرا فقط او معطی وجود و قدرت است. درک این موضوع به این مسئله وابسته است که دو فاعل در طول هم علت به وجود آمدن افعال می شوند.
در تفسیر این جملات می توان گفت افعال بشر نه مستقیما به فاعل الهی مستند است آن گونه که جبری ها به آن اعتقاد دارند، و نه به طور کامل مستند به انسان است آن گونه که اهل تفویض به آن قائل اند، بلکه افعال بشر همان گونه که مستند به انسان است- زیرا از اختیار او ناشی می شود- همان گونه نیز به خدای متعال نیز مستند است. زیرا فقط او معطی وجود و قدرت است. درک این موضوع به این مسئله وابسته است که دو فاعل در طول هم علت به وجود آمدن افعال می شوند.


در پایان این بحث  مناسب است به جمله ای معروف و کاملا معمولی و حتی شاید عامیانه توجه کنیم که معمولا هر شخص مومن و موحدی هنگام شروع به کار بیان می کند و آن جمله ای است که انسان هنگام شروع کاری می گوید: « الهی به امید تو» یعنی من به امید تو ای خدای بزرگ، کاری را شروع می کنم که تو مرا در آن کار همراهی کنی.زیرا هر گونه فعالیتی در ظاهر توسط انسان انجام می شود، اما وقتی به امید لطف خدا و کمک او فعالیت را آغاز کردی، نیرویی الهی و غیبی به کمکت خواهد آمد، در این کار، هم انسان فاعل است و هم خدا، انسان فاعل قریب فعل و خدا فاعل بعید آن است. بنا براین، الهی به امید تو یعنی حرکت میان جبر و اختیار. یعنی به امید (کمک) تو حرکتم را آغاز می کنم و به امید (کمک) تو آن را به پایان می رسانم.
در پایان این بحث  مناسب است به رواست معروفی از معصوم *********
 
جمله ای معروف و کاملا معمولی و حتی شاید عامیانه که بسیار تکرار می شود توجه کنیم و آن جمله کوتاه «الهی به امید تو» است که معمولا هر شخص مومن و موحدی هنگام شروع به کار آن بیان می کند. یعنی ای خدای بزرگ! من به امید لطف و محبت تو کارم را شروع می کنم پس مرا در کاری که انجام می دهم یاری کن! فعل به ظاهر از انسان صادر می شود اما وقتی او خود را به خدا می سپرد خدا نیز به کمک او می آید و گویا کار با همکاری دو فاعل یعنی فاعل الهی و فاعل انسانی به سامان می رسد. خدا در فعل او فاعل بعید است و انسان نسبت به فعلش فاعل مباشر یا فاعل قریب.  
 
   
   
==پانویس==
==پانویس==
confirmed
۵٬۹۱۷

ویرایش