ناجیه: تفاوت میان نسخه‌ها

فرقه ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای که در قیامت نجات‌یافته‌اند

تعبیری در حدیث منتسب به پیامبر(ص) به‌نام حدیث افتراق به کار رفته است. بر اساس این حدیث، پیامبر(ص) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. در نتیجه هر یک از فرقه‌های مسلمان تلاش کرده‌اند معیارهایی بیان کنند تا خودشان مصداق فرقه ناجیه باشند. آ<ref>قانوری، علی، «حدیث افتراق امت؛ نقل‌ها و پیامدها»، در مجله هفت آسمان، شماره ۱۸، تابستان ۱۳۸۲ش،  ص۱۳۳. با ویرایش و دخل و تصرف اندک در عبارت.

در هر صورت هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه می‌‏شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجی مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد. شیعه [[امامیه]] بنابر احادیثی که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>.