شمراخیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شمراخیه‏''' از فرق [[خوارج]] پیرو عبداللّه بن شمراخ بودند.

شمراخیه در پشت سر هر کس که به سوی [[قبله]] [[نماز]] می‏‌خواند. اگر‌چه [[یهودیت|یهودی]] و یا [[نصرانیت|نصرانی]] بود نماز می‏‌‏گزاردند. شمراخیه خود را حبیبیه خوانده‌اند و گمان می‌کنند که اگر محبت در وجود کسی قرار گیرد، می‌تواند نماز و روزه را ترک کند و حتی مرتکب [[معصیت|معاصی]] شود و با زنان بدون نکاح ارتباط برقرار کند. این فرقه معتقد بودند که ریختن خون کسانی که از قوم او بوده‌اند، اگر پنهان صورت گیرد حرام است ولی در صورتی که آشکار باشد حلال است. وی همچنین می‌گفته: کشتن پدر و مادر در دار تقیه و دار هجرت اگرچه مخالف مذهب باشند، حرام است، به همین سبب نیز خوارج از او تبری کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص198</ref>

در کتاب «دبستان المذاهب» نوشته شده است که از نگاه این فرقه، زنان هم چون ریاحین‌اند یعنی بوی ریحان بی‏ ملک مباح است، پس هر زنی بی‏ نکاح مباح است و روی زنان بیگانه دیدن بدون ‏نکاح، مباح است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref> الحمیری نشوان ابو سعید، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، مصر، سال 1948 میلادی، ص 177- 274.</ref> <ref>الفرق و التواریخ، ص 23.</ref> <ref>ملطی ابوالحسین محمد، التنبیه و الرد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 168.</ref> عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 20.<ref>حسنی راضی سید مرتضی ،تبصرة العوام فی معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتیانی، تهران، سال 1313 شمسی، ص 43.</ref><ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، تهران، ج 2، ص 97.</ref>