قیام مختار: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:قیام مختار.jpg |جایگزین=قیام مختار]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!قیام مختار

|-

|[[شیعیان]]

|-

|رهبران

|مختار بن ابی‌عبیده ثقفی • ابراهیم بن مالک اشتر

|-

|}

'''قیام مختار''' پنج سال پس از واقعه عاشورا، به خونخواهی [[امام حسین|امام حسین(علیه‌السلام)]] و [[شهدای کربلا]]، به پا خواست و بسیاری از قاتلان شهدای کربلا و کسانی که در این واقعه مشارکت داشتند را به هلاکت رساند که این اقدام او، موجب خوشنودی [[ائمه|ائمه(علیه‌السلام)]] شد.

مختار بن ابی عبید بن مسعود بن عمرو بن عمیر بن عوف به عقده به غیرة بن عوف بن ثقیف ثقفی کنیه‌اش ابواسحاق بود. لقب وی کیسان است؛ به نقل از اصبغ بن نباته، روزی [[علی بن ابی طالب|حضرت علی(علیه‌السلام)]] مختار را که طفلی کوچک بود بر زانوی خود نشاند و وی را کیس خطاب کرد، و چون حضرت علی(علیه‌السلام) دو بار وی را کیس خطاب کرد، به کیسان معروف شد. بعضی گفته‌اند لقب کیسان برگرفته از نام یکی از مشاوران و فرماندهان وی است که کنیه ابوعمره داشت.

پدر مختار، ابو عبید از بزرگان [[صحابه]] [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] بود، که پس از درگذشت آن حضرت، در جنگ جسر یکی از جنگ‌های قادسیه در زمان [[خلیفه دوم]] به قتل رسید. مادر وی دومه بنت عمرو بن وهب است که ابن طیفور وی را از صاحبان بلاغت و فصاحت ذکر کرده است.

عمویش سعد بن مسعود ثقفی از طرف امام علی(علیه‌السلام) والی مداین بود. برادرانش وهب و مالک و جبر هستند که همراه پدرشان در جنگ جسر کشته شدند.

در سال 61، زمانی که [[مسلم بن عقیل|مسلم بن عقیل(علیه‌السلام)]] به [[کوفه]] آمد تا برای [[امام حسین|حضرت اباعبدالله(علیه‌السلام)]] [[بیعت]] بگیرد، او اولین نفری بود که با [[مسلم بن عقیل|مسلم(علیه‌السلام)]] پیمان بست، سپس خانه‌اش را در اختیار مسلم قرار داد تا در آنجا، مسلم از مردم بیعت بگیرد. هنگام دستگیرى مسلم و [[هانى]]، مختار در کوفه نبود و او براى جذب نیرو به اطراف شهر رفته بود و وقتى خبر ناگوار دستگیرى مسلم را شنید، بـا جمعى از افراد و یارانش به کوفه آمد. هنگام ورود به شهر، با نیروهاى مسلح [[ابن زیاد]] برخورد کرد و در پى یک گفت و گوى لفظى شدید، بین آنان و مختار و افرادش درگیرى پـیـش آمـد و فـرمـانـده آن گـروه مـسـلح کـشته شد و افراد مختار متفرق شدند؛ زیرا مقاومت را به صـلاح نـدیـدنـد؛ مـخـتـار از آنـان خـواست محل را ترک گویند تا ببینند چه پیش خواهد آمد. مختار به حمایت عمرو نزد ابن زیاد رفت.