مصعب بن عمیر: تفاوت میان نسخه‌ها

مصعب به دلیل پافشاری بر ایمانش، هم‌چنان در منزل پدر زندانی بود. از سوی دیگر، سران قریش که گسترش روز افزون یاران رسول خدا (صلی الله علیه) را خطری برای منافع خویش می‌دیدند، شکنجه و آزار یاران پیامبر را شدت بخشیدند. حضور در مکه برای بیشتر یاران رسول خدا (صلی الله علیه) بسیار سخت شده بود؛ به ویژه برای کسانی که قبیله و اقوام ثروتمندی نداشتند تا از ایشان دفاع کنند. در چنین اوضاع سختی بود که خداوند به رسولش، حضرت محمد(صلی الله علیه)، بر هجرت دستور داد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه) نیز به یارانش دستور داد برای در امان ماندن از آزارهای ناجوانمردانه [[مشرکان]]، برای هجرت از مکه آماده شوند.  

 

از آنجا که [[نجاشی]]، پادشاه حبشه، در قیاس با دیگر سران کشورهای همسایه فرد خوبی بود، پیامبر اکرم (صلی الله علیه) به اصحابش دستور داد به [[حبشه]] هجرت کنند. وقتی خبر مهاجرت تازه [[مسلمانان]] به گوش مصعب رسید، وی نیز تصمیم گرفت خود را به آنان برساند و با ایشان به حبشه برود.  

گروه دوم مسلمانان برای هجرت به حبشه آماده شده بودند که مصعب پدر و مادرش را غافل‌گیر کرد و از زندان خانگی گریخت. او شبانه خود را به دومین گروه مهاجران رساند و همراه ایشان به حبشه رفت. [[عامربن ربیعه]] به نقل از پدرش دراین‌باره می‌گوید: من با مصعب دوست بودم و در هجرت گروه دوم یاران پیامبراکرم (صلی الله علیه) به حبشه با او هم سفر بودم. من هرگز فردی خوش‌اخلاق‌تر از مصعب ندیدم. در این سفر، کوچک‌ترین کار ناپسندی از او سر نزد.