سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

در زبان فارسی سنت دارای چندین مترادف است، از جمله: آداب، آیین، رسم، رسوم، عرف، مذهب، راه، روش، سیره، ختنه، ختنه سوران. دهخدا سنت را به راه و روش، طریقه، قانون، روش، آیین، رسم و نهاد معنا کرده و جمع آن را سنن دانسته است <ref>لغت‌نامه دهخدا</ref>.<br>

 

برخی نیز معتقدند بن‌مایه اصلی واژه سنت از این گفتار اعراب گرفته شده است که می‌گویند «سنت الماء اذا والیت فی صبه؛ عرب به ریزش پیاپی آب، سنت می‌گوید<ref>، محمد تقی الحکیم، السنة فی الشریعة الاسلامیة، ص7.</ref> پس بُن معنایی آن جریان مداوم و مستمر است.<br>

سنت در یک معنی به راه و روش و طریق گفته می‌شود <ref>(قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ ش، ششم، ج۳، ص۳۴۲.)</ref> بر این مبنا به روشی که مردم از آن پیروی کنند و برای آنان به صورت عادت در آمده باشد (چه نیکو و چه ناپسند) سنت گفته می‌شود.<br>سنت در قرآن به هر دو به هر دو معنا به کار رفته است: «یُرِیدُ اللَّهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَیَهْدِیَکُمْ سُنَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَیَتُوبَ عَلَیْکُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ «<ref>(نساء،26)</ref>که اشاره به سنت‌های (صحیح) پیشینیان است. و نیز آیه کریمه «لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ <ref>(حجر،13)</ref>که اشاره به روش سیئه و اشتباه دارد.

گاهی نیز سنت به خدا نسبت داده می‌شود مانند: فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِکَ الْکافِرُونَ <ref>غافر، 85</ref> این سنت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند.<br>سنت قواعد و ضوابط ثابت و تغییرناپذیر حاکم بر زندگی اجتماعی انسان‌ها است، این کاربرد در قرآن مثل: «قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِکُمْ سُنَنٌ» <ref>[آل عمران/۱۳۷]</ref>

در اصطلاح راه و روش و سیره هر کس را که از قول و فعل و تقریر او به دست می‌آید، سنت می‌گویند و مسلمانان اتفاق نظر دارند که قول و فعل و تقریر پیامبر اکرم به دلایل عقلی و نیز دلایل قرآنی مثل: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ <ref>نساء،59</ref> لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ <ref>احزاب، 21</ref> و وما ینطِقُ عَنِ الهَوَی * إنْ هُوَ إلاّ وَحْیٌ یُوحَی)<ref>(النجم: 3، 4)</ref> و نیز «وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا <ref>حشر، 7</ref>حجیت دارد و باید مورد اتّباع قرار گیرد. <br>علی‌رغم وحدت قول همه مسلمانان که سنت پیامبر متّبَع و حجت است،  اینکه سنت واقعی پیامبر چگونه و با چه واسطه‌ای به ما می‌رسد، مورد وفاق نیست که در صفحه [[منابع دین در نگاه فریقین]] باید مورد بحث واقع شود و نیز بحثی لازم است در اینکه علاوه بر سنت خود پیامبر، سنت چه کسانی مورد وثوق و حجت است. <br>

== سنت در دیدگاه شیعه ==

شیعه، امامان دوازده‌گانه و حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها را مستند به برخی از آیات قرآن مجید مثل آیه ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ﴾ <ref>(النساء: ۵۹)</ref> و آیه تطهیر، آیه ولایت و... و نیز احادیث متواتر پیامبر اسلام، مثل: حدیث ثقلین، حدیث جابر و ... معصوم می‌دانند و قول و فعل و تقریر آنان را تفسیر و تبیین و تفریع سنت نبوی شمرده و آن را حجت می‌شمارند، حدیث متواتر ثقلین که در کتاب «حدیث الثقلین و مقامات اهل البیت:» نوشته احمد ماحوزی‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌از بیش از بیست و پنج نفر از صحابه از پیامبر اکرم)(صلی‌الله‌ علیه‌ و‌آله‌ وسلّم) مثل: امام علی (علیه‌السلام)، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌ابوذر غفاری‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌ابو سعید خدری‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌زید بن ارقم‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌زید بن ثابت‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌جابر بن عبدالله‌، ‌ ‌‌‌‌‌‌‌حذیفه بن أسید و حتی ابوهریره نقل شده است<ref>نسائی‌، ‌‌السنن الکبری‌، ‌‌‌‌ج۵‌، ‌‌ص۴۵؛ طبرانی‌، ‌‌المعجم الکبیر‌، ‌‌‌‌ج۵‌، ‌‌ص۱۸۶؛ ترمذی‌، ‌‌سنن الترمذی‌، ‌‌‌‌ح ۳۸۷۶؛ حاکم نیشابوری‌، ‌‌المستدرک‌، ج۳‌، ص۱۱۰؛ احمد بن حنبل‌، ‌‌مسند احمد، ج۴‌، ص۳۷۱؛ احمد بن حنبل‌، ‌‌مسند احمد‌، ج۵‌، ‌‌صص ۱۸۳ و ۱۸۹؛ طبرانی‌، ‌‌المعجم الکبیر‌، ‌‌ج۵‌، ص۱۶۶؛ ترمذی‌، ‌‌صحیح ترمذی‌، ‌‌ج۵‌، ص۳۲۸؛ طبرانی‌، ‌‌المعجم الکبیر‌، ‌‌‌‌ج۳‌، ‌‌ص۶۶؛ طبرانی‌، ‌‌المعجم الاوسط‌، ج۵‌، ص۸۹؛ طبرانی‌، ‌‌المعجم الکبیر‌، ‌‌‌‌ج۳‌، ‌‌ص۱۸۰؛ احمد بن حنبل‌، ‌‌مسند احمد‌، ج۳‌، ‌‌صص ۱۳‌، ‌‌۱۷‌، ‌‌۲۶ و ۵۹؛ العقیلی‌، ‌‌ضعفاء الکبیر‌، ج۴‌، ص۳۶۲؛ البزار‌، ‌‌البحر الزخار‌، ص۸۸‌، ‌‌ح ۸۶۴؛ متقی هندی‌، ‌‌کنز العمال‌، ج۱۴‌، ص۷۷‌، ‌‌ح ۳۷۹۸۱؛ دارقطنی‌، ‌‌المؤتلف و المختلف‌، ج۲‌، ص۱۰۴۶؛ الهیثمی‌، ‌‌کشف الاستار‌، ج۳‌، ص۲۲۳‌، ‌‌ح ۲۶۱۷؛ ابن اثیر‌، ‌‌اسدالغابة‌، ج۳‌، ص۲۱۹‌، ‌‌ش ۲۹۰۷؛ البانی‌، ‌‌ظلال الجنة‌، ‌‌ح ۱۴۶۵؛ ینابیع المودة قندوزی، ج۱‌، ‌‌ص۱۰۶-۱۰۷ و عسقلانی، ابن‌حجر، الاصابه، ج۷‌، ‌‌ص۲۷۴-۲۴۵.</ref>.

</ref><br>در حدیثی از حضرت امام علی (علیه‌السلام): در تعریف سنت آمده است که:

اهل‌سنت هم مدعی هستند که فقهشان را از رسول‌الله (صلی‌الله علیه و آله و سلم) اخذ کردند نه از خلفای اربعه و یا ائمه چهارگانه، لذا صحابه و ائمه چهارگانه، علما و مجتهدین امت بودند که بر اساس اقوال و افعال رسول‌الله مسائل فقهی را پایه‌گذاری و تدوین کردند و در هیچ موردی این مجتهدین دیدگاهی از جانب خود وضع نکرده‌اند مگر اینکه آنجا سخنی از پیامبر یا فعلی از پیامبر خدا وجود داشته است، به‌این‌ترتیب پیروی از فقه تدوین شده آنها پیروی از آن حضرت صلی‌الله علیه و آله و سلم به‌حساب می‌آید، و اگر چنانچه یکی از امامان چهارگانه اهل‌سنت موردی را برخلاف سنت رسول‌الله وضع کرده باشند، به‌اتفاق علمای اهل‌سنت قابل پذیرش نمی‌باشد چرا که اصل دین اتباع از رسول‌الله (صلی‌الله علیه و آله و سلم) است، البته برخی از علمای اهل‌سنت، سنت صحابه را نیز همچون سنت پیامبر حجت دانسته‌اند<ref>(ر. ک شاطبی در الموافقات، ج ۴، ص ۷۴.)</ref> و برخی از اهل سنت معتقدند هر کس اطلاق نام صحابی بر او صحیح باشد، عادل است.<ref>الاصابة فی تمییز الصحابة، ج ۱، ص ۱۶۲</ref><br>.

سنت به معنای قول و فعل و تقریر پیامبر اطلاق می‌شود مقبول و متّبع همه مسلمانان است ولی مسلمانان در راه به‌دست‌آوردن سنت واقعی پیامبر و نیز کسانی که علاوه بر پیامبر معصوم یا عادل هستند و سنت آنها می‌تواند مورد اتباع قرار گیرد، وفاق ندارند.<br>سنت در روایات معصومین (علیهم‌السلام) به دو معنا به‌کاررفته است:<br>الف) آنچه را پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) (علاوه بر قرآن) از جانب خداوند آورده است تا بیانگر راه و روش زندگی بهتر باشد. سنت در این کاربرد معنای گسترده‌ای دارد، و همۀ احکام دین - اعم از احکام تکلیفی و وضعی - را شامل می‌شود. در مقابل این سنت بدعت قرار دارد. <br>ب) کاربرد دیگر سنت در روایات به معنای مستحب و مندوب است. معنای دوم سنت نیز در روایات کاربرد فراوان دارد؛ مثلاً در روایات می‌خوانیم:

امام صادق ‌(علیه‌السلام) ختنه فرزند ذکور را از سنت شمرده است: خِتَانُ‏ الْغُلَامِ مِنَ السُّنَّةِ. <ref>الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‏6؛ ص37</ref>به همین مناسبت در زبان فارسی به ختنه و ختنه‌سوران هم سنت گفته می‌شود.

و نیز: از سنت است که بر محمد و اهل‌بیت او در هر جمعه هزار بار صلوات بفرستی: من السنة أن تصلّی علی محّمد و أهل بیته فی کلّ جمعة الف مرّة <ref>وسائل الشیعه، ج 1، ص 347.<br></ref>.