۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اهلسنت' به 'اهل سنت') |
|||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
== آیا حضرت خضر پیامبر بود == | == آیا حضرت خضر پیامبر بود == | ||
با رجوع به [[قرآن]] معلوم میشود که در آیات قرآن از او چنین یاد شده است: {{متن قرآن |آتیناه رحمة من عندنا |سوره = کهف |آیه = 65 }}. {{متن قرآن |وعلمناه من لدنا علما |سوره = کهف |آیه = 65 }} رحمت و موهبت عظیمی از سوی خود به او داده، و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم. | با رجوع به [[قرآن]] معلوم میشود که در آیات قرآن از او چنین یاد شده است: {{متن قرآن |آتیناه رحمة من عندنا |سوره = کهف |آیه = 65 }}. {{متن قرآن |وعلمناه من لدنا علما |سوره = کهف |آیه = 65 }} رحمت و موهبت عظیمی از سوی خود به او داده، و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم. | ||
[[قرطبی]] که از مفسران صاحب نام [[اهل سنت و جماعت| | [[قرطبی]] که از مفسران صاحب نام [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] میباشد، در ذیل آیه شریفه: {{متن قرآن |فوجدا عبدا من عبادنا |سوره = کهف |آیه = 65 }} چنین میگوید: | ||
"بنا بر قول اکثریت و بر طبق [[احادیث]] قطعی، مراد از عبد در آیه شریفه همان حضرت "خضر" است و عدّه دیگری که به گفتار آنها اعتنا نمیشود، گفتهاند که رفیق و استاد موسی "حضرت خضر" نبوده است، بلکه عالم دیگری بوده و این قول از قشیری نیز نقل شده است. اما عدّه دیگر قائلند که استاد موسی "عبد صالح" است اما این عبد صالح چه کسی بوده، اسم نبرده داند، ولی مطلب صحیح آن است که او خضر بوده است، و بر طبق همین مطلب حدیثی از پیامبر رسیده است که خضر را از آن جهت خضر نامیدند، چون هر جا نماز میگزارد، زمین اطراف او سبز میشد<ref> قرطبی، محمد بن احمد الانصاری، جامع احکام القرآن، بیروت، مؤسسه تاریخ عربی، 1405، ج 11، ص 16</ref>." | "بنا بر قول اکثریت و بر طبق [[احادیث]] قطعی، مراد از عبد در آیه شریفه همان حضرت "خضر" است و عدّه دیگری که به گفتار آنها اعتنا نمیشود، گفتهاند که رفیق و استاد موسی "حضرت خضر" نبوده است، بلکه عالم دیگری بوده و این قول از قشیری نیز نقل شده است. اما عدّه دیگر قائلند که استاد موسی "عبد صالح" است اما این عبد صالح چه کسی بوده، اسم نبرده داند، ولی مطلب صحیح آن است که او خضر بوده است، و بر طبق همین مطلب حدیثی از پیامبر رسیده است که خضر را از آن جهت خضر نامیدند، چون هر جا نماز میگزارد، زمین اطراف او سبز میشد<ref> قرطبی، محمد بن احمد الانصاری، جامع احکام القرآن، بیروت، مؤسسه تاریخ عربی، 1405، ج 11، ص 16</ref>." | ||