confirmed
۳٬۸۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==فعالیت‌های سیاسی== | ==فعالیت‌های سیاسی== | ||
ابن داعی در بغداد بار دیگر به معزالدوله پیوست و گویا در شمار سرداران سپاه او درآمد. به گفته ابن اثیر در نبردی که میان معزالدوله و توزون روی داد (۲۳۲ق/۹۴۴م)، معزالدوله شکست خورد و ۱۴ تن از سران لشکر او از جمله ابن داعی به اسارت توزون درآمدند (۸/۴۰۸- ۴۰۹). پس از این واقعه بایستی ابن یاعی از کارهای نظامی و سیاسی کنار رفته باشد،اما گفته‌اند که در ۳۴۸ق/۹۵۹م معزالدوله از او خواست که به خدمتش درآید و [[نقابت|نقابت]] [[علویان|علویان]] بغداد را بپذیرد. ابن داعی در آغاز نپذیرفت، لیکن سرانجام پافشاری معزالدوله سبب شد که بدین کار تن در دهد. معزالدوله در گرامیداشت ابن داعی مبالغه می‌کرد. هنگامی که بیمار شد از او خواست که برایش قرآن بخواند، و چون وی این کار را کرد، معزالدوله دست او را بوسید<ref> | ابن داعی در بغداد بار دیگر به معزالدوله پیوست و گویا در شمار سرداران سپاه او درآمد. به گفته ابن اثیر در نبردی که میان معزالدوله و توزون روی داد (۲۳۲ق/۹۴۴م)، معزالدوله شکست خورد و ۱۴ تن از سران لشکر او از جمله ابن داعی به اسارت توزون درآمدند (۸/۴۰۸- ۴۰۹). پس از این واقعه بایستی ابن یاعی از کارهای نظامی و سیاسی کنار رفته باشد،اما گفته‌اند که در ۳۴۸ق/۹۵۹م معزالدوله از او خواست که به خدمتش درآید و [[نقابت|نقابت]] [[علویان|علویان]] بغداد را بپذیرد. ابن داعی در آغاز نپذیرفت، لیکن سرانجام پافشاری معزالدوله سبب شد که بدین کار تن در دهد. معزالدوله در گرامیداشت ابن داعی مبالغه می‌کرد. هنگامی که بیمار شد از او خواست که برایش قرآن بخواند، و چون وی این کار را کرد، معزالدوله دست او را بوسید<ref>همان، ص ۸۵</ref>. همچنین قسمتی از سواد را که درآمدِ سالانه آن حدود ۵ هزار درهم بود، به اقطاع او داد و وی در گرفتن این اقطاع اینگونه توجیه کرد که حق علویان از بیت المال است<ref>همان، ۸۵</ref>. | ||
ابن داعی همچنان در بغداد با احترام می‌زیست، تا اینکه به تدریج گروه زیادی از علویان و نیز دیلمیان با او [[بیعت|بیعت]] و وی را به شورش تشویق کردند، اما او از معزالدوله هراس داشت و تا زمانی که وی در بغداد بود، کار خود را آغاز نکرد و تا ۳۵۲ق همچنان نزد معزالدوله مقرب بود. در این سال به سفارش ابن داعی، ابن ابی الشوارب قاضی بی‌کفایت و رشوه‌خوار بغداد از کار برکنار شد<ref>همدانی، ۱۸۳-۱۸۴</ref>. | ابن داعی همچنان در بغداد با احترام می‌زیست، تا اینکه به تدریج گروه زیادی از علویان و نیز دیلمیان با او [[بیعت|بیعت]] و وی را به شورش تشویق کردند، اما او از معزالدوله هراس داشت و تا زمانی که وی در بغداد بود، کار خود را آغاز نکرد و تا ۳۵۲ق همچنان نزد معزالدوله مقرب بود. در این سال به سفارش ابن داعی، ابن ابی الشوارب قاضی بی‌کفایت و رشوه‌خوار بغداد از کار برکنار شد<ref>همدانی، ۱۸۳-۱۸۴</ref>. | ||