پرش به محتوا

نهضت مشروطه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۱: خط ۵۱:


=== روشنفکران ===
=== روشنفکران ===
روشنفکران که یکی از عوامل مهم شکل‌گیری نهضت مشروطه بودند، با وجود اختلاف نظر در مبارزه با [[استبداد]]، در به دست آوردن [[آزادی]] و برقراری قانون، هم‌نظر بودند.<ref>فراستخواه، سرآغاز نواندیشی، ۶۳، ۸۴–۸۵ و ۱۰۱.</ref> پایگاه معتبر روشنفکران یا «تربیت‌یافتگان جدید» در [[جامعه]] و انبوه نوشته‌های اجتماعی و سیاسی که حاصل کار روشنفکران این دوره بود، تأثیر بسزایی در جریان‌های ملی و ازجمله نهضت مشروطه داشت.<ref>آدمیت، ایدئولوژی نهضت، ۱/۱۴۷–۱۴۸.</ref>
روشنفکران که یکی از عوامل مهم شکل‌گیری نهضت مشروطه بودند، با وجود اختلاف نظر در مبارزه بااستبداد، در به دست آوردن [[آزادی]] و برقراری قانون، هم‌نظر بودند.<ref>فراستخواه، سرآغاز نواندیشی، ۶۳، ۸۴–۸۵ و ۱۰۱.</ref> پایگاه معتبر روشنفکران یا «تربیت‌یافتگان جدید» در جامعه و انبوه نوشته‌های اجتماعی و سیاسی که حاصل کار روشنفکران این دوره بود، تأثیر بسزایی در جریان‌های ملی و ازجمله نهضت مشروطه داشت.<ref>آدمیت، ایدئولوژی نهضت، ۱/۱۴۷–۱۴۸.</ref>


روشنفکران عصر مشروطه، بر پایه چگونگی برداشت‌شان از [[دین]] و روحانیت، در دو گروه روشنفکران دین‌ستیز و روشنفکران دیندار قرار دارند. فتحعلی آخوندزاده را می‌توان مهم‌ترین نماینده فکری روشنفکران ضد دین دانست. طالبوف تبریزی و افرادی چون میرزاملکم‌خان، مستشارالدوله و میرزاآقاخان کرمانی نیز برجسته‌ترین نمایندگان فکری روشنفکران دیندار ایرانی در عصر مشروطیت بودند.<ref>آجدانی، علما و انقلاب، ۱۰۷.</ref>
روشنفکران عصر مشروطه، بر پایه چگونگی برداشت‌شان از [[دین]] و روحانیت، در دو گروه روشنفکران دین‌ستیز و روشنفکران دیندار قرار دارند. فتحعلی آخوندزاده را می‌توان مهم‌ترین نماینده فکری روشنفکران ضد دین دانست. طالبوف تبریزی و افرادی چون میرزاملکم‌خان، مستشارالدوله و میرزاآقاخان کرمانی نیز برجسته‌ترین نمایندگان فکری روشنفکران دیندار ایرانی در عصر مشروطیت بودند.<ref>آجدانی، علما و انقلاب، ۱۰۷.</ref>
confirmed
۳٬۹۰۲

ویرایش