بشاریه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابواسماعیل بشار شعیری کوفی دهقان نیز خوانده می‌شد. <ref>حلی، ابن داود، رجال ابن داود، ص۳۰۳، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۰ ه ق.</ref> و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است به همین نام معروف شده است.<ref>کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۳۹۸، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.</ref> او در دوران [[امام صادق]] (علیه‌السّلام) اعتقادات باطل را ترویج می‌کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غلاة آن زمان چون مغیره، [[ابوالخطاب]]، سری، [[بزیع]]، [[حمزه بریری]] و [[صائد نهدی]] به گزافه‌گویی پرداخت و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه [[علیاویه]] بوده و در بخشی از عقاید غلو‌آمیز نیز معتقد به گزافه‌گوئی‌های ابوالخطاب از سران غلاة بوده است.<ref>علامه مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲۵، ص۳۰۵، لبنان، بیروت، موسسة الوفاء، ۱۴۰۴ه ق.</ref>  

معتقدند که [[امام علی]] (ع) از خدایی بگریخت و در خانواده خاندان علوی هاشمی جای گرفت و محمد (ص) بنده و رسول او بود و چهار شخص را که علی (ع) و [[فاطمه بنت محمد (زهرا)]] و [[حسن بن علی (مجتبی)]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین (ع)]] باشند مظهر خدا می‏‌دانست. او می‌‏گفت که حسن (ع) و حسین (ع) جعلی هستند و در حقیقت علی (ع) است، زیرا او نخستین ایشان بود. آنان منکر پیغمبری محمد (ص) بودند و می‌‏گفتند که محمد (ص) بنده علی (ع) بود و علی (ع) پروردگار است و با «[[مجسمه]]» و «علیاویه» در تعطیل و تناسخ هم‌داستان بودند. «علیاویه» می‌گویند چون بشّار شعیری منکر خدایی محمد (ص) شد و پیغمبری سلمان را انکار نمود، به صورت مرغی مسخ شد که او را علیاء خوانند و او در دریا است و از این جهت این فرقه را «علیائیه» نیز می‌خوانند.