شیخ کلینی: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از دوران کوتاهی که با [[منابع رجالی]] و حدیثی آشنا شد، برای ادامه تحصیل به شهرری رفت. در آن موقع هر چند شهرری بیشتر مردمانش [[شافعی]] و [[حنفی]] مذهب بودند ولی به خصوص روستاهای آن شیعیان دلباخته [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت(علیهم السلام)]] و مرکز [[شیعه]] نشین بود و اکثر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌تسنن]] آن شهر، به دلیل اخلاق و رفتار اسلامی شیعیان، همیشه تحت تاثیر آنان بودند. از این رو، ری به شهر شیعه نشین معروف بود.

[[اسماعیلیه|فرقه اسماعیلیه]] هم با انگیزه تسلط بر ایران بیشتر از همه در این نقطه بودند و به ترویج تفکر و آرای خود پرداخته بودند و لذا شهرری، مرکز برخورد آرا و اندیشه‌های فرقه اسماعیلیه، حنفی، شافعی و شیعه شده بود. شیخ کلینی در این زمان، در کنار گذراندن تحصیلات و علوم خود، ضمن آشنایی با اندیشه‌های دیگر مذاهب، پی برد که بعضی از این فرقه‌ها می‌خواهند تشیع را از مسیر واقعی خود خارج کنند. او درد را شناخت و برای درمان آن، هدفش را انتخاب و تصمیم گرفت که به نوشتن احادیث بپردازد. کلینی درمحضر [[ابوالحسن محمد بن اسدی کوفی]] ساکن ری حدیث را آموخت و همان زمان که [[قرمطیان]] با عقاید التقاطی خود که مخلوطی از عقاید [[زرتشت]]، [[مانوی]] و اسلامی بود و به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداخته بودند، آنها را به نقد کشید و کتاب [[الرد علی القرامطه]] را نوشت و در دسترس شیعیان گذاشت.

کلینی برای تکمیل علوم و اهدافش، سپس راهی قم شد. در آنجا از هر مسجد و حسینیه ای که راویان و محدثان، نقل حدیث می‌کردند، حدیث می‌شنید. او با بسیاری از آخرین افرادی که از زبان امام عسگری (علیه‌السلام) و یا [[امام هادی|امام هادی(علیه‌السلام)]] بدون واسطه حدیث شنیده بودند، ملاقات کرد و از محضر استادان بزرگی بهره‌ها برد.

سال ولادت کلینی معلوم نیست. ولی وفاتش در ۳۲۸ یا ۳۲۹ بوده است و سفراء [[حجت بن حسن (مهدی)|حضرت مهدی(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] یعنی نواب خاصّ آن حضرت را درک کرده است. محل ولادت او کلین است که قریه ای در ۳۸ کیلومتری جنوب غربی شهر ری کنونی که پنج کیلومتر از جاده دور است و از این قریه فقها و محدثینی بزرگ برخاسته ‌اند که از جمله آنها محمّد بن یعقوب کلینی و دائی او مرحوم علان است.  

مجموعه کتاب [[الکافی]] که شامل [[اصول کافی]] (دو جلد)، فروع کافی (پنج جلد) و روضه کافی (یک جلد) است و دربردارنده ۱۶۱۹۹ حدیث از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)]] می‌باشد. کتابی است که کلینی در طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تألیف آن موفق شده است. کلینی با تألیف این اثر جاودانه برتری و فضل علمای تشیع را نه تنها در روزگار خود، بلکه در تمام تاریخ اسلام به اثبات رساند. کاری که او در مدت بیست سال برای تشیع به پایان رساند، کاری بود که شش تن از بزرگ‌ترین عالمان اهل‌سنت در مدت یک قرن برای مذهب خود انجام دادند.

{{پانویس|2}}