اسحاقیه (غلاة): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اسحاقیه''' از فِرق «[[غلاة]]» و از پیروان اسحاق‌بن‌زید‌بن حارث از یاران عبدالله‌بن‌معاویة‌بن [[جعفر بن محمد (صادق‌)|جعفر‌بن‌محمد(علیه‌السلام)]] هستند.

از جمله فِرقی که از [[جناحیه]] منشعب شدند، اسحاقیه بودند که از اسحاق‌بن‌زید‌بن حارث از یاران عبدالله‌بن‌معاویه پیروی می‌کردند. بنابر گزارش [[فخر رازی]]، این فرقه دست کم تا اواخر قرن ششم در حلب و برخی نواحی [[شام (شامات)|شام]] حضور داشتند. البته ممکن است این فرقه و «[[امریه]]» و «[[شریکیه]]» مشترک باشند<ref>عباس اقبال، خاندان نوبختی، ص249</ref>.

اسحاقیه معتقدند که میان [[امامت]] و [[نبوت]] تفاوتی وجود ندارد؛ مگر اینکه [[پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] سابق است و [[علی بن ابی طالب|حضرت علی (‌علیه‌السلام)]] لاحق، مانند دو نوری که یکی بر دیگری پیشی گرفته باشد. می‌گویند که جنگ با [[شرک|مشرکان]] به پیامبر احاله شد و قتال با [[نفاق|منافقان]] بر عهدۀ علی (علیه‌السلام) قرار گرفت. اسحاقیه از حضرت علی (علیه‌السلام) روایتی نقل می‌کنند که می‌فرمود: «ما سایه‌هایی بودیم در سمت راست عرش». درباره این فرقه نقل شده است که آنها اهل اباحت و اسقاط تکالیف بودند. همچنین معتقد بودند که [[نبوت]] تا روز قیامت متصل و همیشگی است و هر کسی علم [[اهل‌بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] را داشته باشد، نبیّ است. علاوه بر آن، به ظهور حق در حضرت علی (‌علیه‌السلام) و فرزندانش باورمند بودند<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج10، ص833.</ref>. در نگاه برخی، «اسحاقیه، از رافضه می‌باشند، قائل‌اند که سلسله نبوت تا روز قیامت متصل است و هر کسی که علم [[اهل‌بیت|اهل‌بیت]] نبیّ را داشته باشد، او پیامبر است<ref>ابن جوزی ابوالفرج؛ تلبیس ابلیس، ص 42.</ref>.