confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''برغوثیه''' | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان =برغوثیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =برغوثیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = قرن دوم هجری قمری | |||
| مبدأ شکل گیری =ری | |||
| موسس =محمدبنعیسی | |||
| عقیده = عقیده ای میان عقاید اشاعره و معتزله در فاعل واقعی افعال | |||
}} | |||
'''برغوثیه''' شاخهای از فرقه «[[نجاریه|نجّاریّه]]» و از پیروان محمدبنعیسی ملقب به برغوث بودند. | |||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
خط ۸: | خط ۲۱: | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
موسس این فرق در بیشتر عقایدش، پیرو کیش [[حسینبنمحمد نجّار]] بود، ولی در [[نظریه کسب]] این که چه کسی فاعل واقعی افعال خویش است و نیز درباره افعال متولده که افعال ثانویه نامیده میشوند، با نجار مخالف بوده فاعل واقعی هر فعلی را فقط خداوند میدانست، با این توضیح که اگر کسی سنگی پرتاب کرد، عمل نخستین که (پرتاب سنگ است، کسب یا اکتساب نامیده میشود، اما حرکاتِ بعدیِ سنگ در هوا که حرکات (تولیدی) خوانده میشود، نتیجه فعل انسان یا خود فعل انسان نیست، بلکه فعل خداوند است. زیرا خداوند طبیعت سنگ را چنان آفریده است که اگر پرتاب شود، به طور طبیعی در هوا حرکت کرده و در مکانی سقوط خواهد کرد. نتیجه عملی این بحث آن است که اگر سنگِ پرتاب شده به کسی بخورد، این حرکت و تصادم سنگ در آخرین مرحله از خداوند است. و یا حیوان را بهگونهای آفریده که اگر او را بزنند، درد را احساس میکند و به آن واکنش نشان میدهد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 100 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات.</ref> | موسس این فرق در بیشتر عقایدش، پیرو کیش [[حسینبنمحمد نجّار]] بود، ولی در [[نظریه کسب]] این که چه کسی فاعل واقعی افعال خویش است و نیز درباره افعال متولده که افعال ثانویه نامیده میشوند، با نجار مخالف بوده فاعل واقعی هر فعلی را فقط خداوند میدانست، با این توضیح که اگر کسی سنگی پرتاب کرد، عمل نخستین که (پرتاب سنگ است، کسب یا اکتساب نامیده میشود، اما حرکاتِ بعدیِ سنگ در هوا که حرکات (تولیدی) خوانده میشود، نتیجه فعل انسان یا خود فعل انسان نیست، بلکه فعل خداوند است. زیرا خداوند طبیعت سنگ را چنان آفریده است که اگر پرتاب شود، به طور طبیعی در هوا حرکت کرده و در مکانی سقوط خواهد کرد. نتیجه عملی این بحث آن است که اگر سنگِ پرتاب شده به کسی بخورد، این حرکت و تصادم سنگ در آخرین مرحله از خداوند است. و یا حیوان را بهگونهای آفریده که اگر او را بزنند، درد را احساس میکند و به آن واکنش نشان میدهد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 100 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات.</ref> | ||
برغوث معتقد بود که خداوند عضو حیوان و انسان را چنان آفریده است که اگر ضربهای بر آن وارد شود، موجب درد میشود. پس (درد)، فعلی تولیدی یا فعل خداست با ایجاب طبیعت. اما نجّار و [[اشاعره]] به ایجاب طبیعت معتقد نبودند و درد حاصل را نیز فعل خدا میدانستند. | برغوث معتقد بود که خداوند عضو حیوان و انسان را چنان آفریده است که اگر ضربهای بر آن وارد شود، موجب درد میشود. پس (درد)، فعلی تولیدی یا فعل خداست با ایجاب طبیعت. اما نجّار و [[اشاعره]] به ایجاب طبیعت معتقد نبودند و درد حاصل را نیز فعل خدا میدانستند. | ||
نجّار و اشاعره معتقد بودند که حرکات سنگ از فعل خداست اما نتیجه کسبِ انسان (پرتاب کننده سنگ) است نه نتیجه طبیعت سنگ. | نجّار و اشاعره معتقد بودند که حرکات سنگ از فعل خداست اما نتیجه کسبِ انسان (پرتاب کننده سنگ) است نه نتیجه طبیعت سنگ. | ||
خط ۲۶: | خط ۳۷: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] |